Page 168 - KÜLTÜR ATÖLYESİ III

166

Semaî

HİCAZ SEGÂH

Sana dün bir tepeden bakdım aziz İstanbul Gurubun rengi soldu bu akşam Üsküdar’da
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer Hatırladıkça seni en güzel şarkılarda
Ömrüm oldukça gönül tahtıma keyfnce kurul Hayat bir rüya oldu, gönlüm sevginle doldu
Sâde bir semtini sevmek bile bir ömre değer Hatırladıkça seni en güzel şarkılarda

Nice revnaklı şehirler görülür dünyada Sen Üsküdar’ın sarı saçlı en güzel kızı
Lâkin efsunlu güzellikleri sensin yaratan Sen ufumda yükselen gecemin şen yıldızı
Yaşamışdır derim en hoş ve uzun rüyâda Her sonbahar içimde büyür bir derin sızı
Sende çok yıl yaşayan, sende ölen, sende yatan Hatırladıkça seni en güzel şarkılarda...
Sana dün bir tepeden bakdım aziz İstanbul.
Beste: Nihat Adlim
Beste: Münir Nureddin Selçuk Güfe: Siyami Özel
Güfe: Yahya Kemal Beyatlı

Yahya Kemal üstadımız kalksın, Galata Kulesi’nden
Haliç’e bir baksın bakalım… Acaba böyle bir mavilik
görebilecek mi? Böyle temiz bir su görebilecek mi?
Nerdeee… Bu zamanda Haliç’i sevmek? (bir ömre
değer mi?) Nasıl sevebiliriz perişan Haliç’i … Galata
Kulesin’den ancak açıklara, Marmara’nın açıklarına
doğru bakıp hayale dalmalı insan…