Page 15 - ไฟล Combine ส.ค.64 (1)_Neat
P. 15
“คืบก็ทะเล...ศอกก็ทะเล”
“คืบก็ทะเล ศอกก็ทะเล” ใจว้าเหว่ เห็นแต่นาทะเล..จรดฟ้า
�
้
ี
เหมือนชีวิตข้า เปล่าเปล่ยวอุรา สุดขอบฟ้าไกล มองแล้วใจแสนเศร้า
้
�
ี
ี
้
ี
เกิดมาชาติน ชีวีเปล่าเปล่ยว สายนาเช่ยว เหมือนเกลียวชะตา...อับเฉา
ฝูงปลาถลาคล่น แนบคู่ช่นคลอเคล้า ผิดกับชีวิตเรา ลอยเหมือนว่าวหลงฟ้า
ื
ื
ฯลฯ
ี
ั
�
ี
้
คากลอนท่ได้รจนามาข้างต้นน ผู้เขียนได้ยินคร้งแรก ความรู้สึกดังกล่าวก็ยังไม่ชัดเจน เพราะชีวิตส่วนใหญ่จะ
ี
ั
ื
ื
ในวัยหนุ่มเม่อคร้งยังเป็นเด็กมัธยม อนุมานว่าเป็นเน้อร้อง มุดอยู่ใต้ดาดฟ้าเรือ เป็นเวรห้องกะลาส เวรต้งโต๊ะอาหาร
ั
�
้
�
�
ื
ของเพลงประกอบละครพูดเร่อง “เกาะสวาทหาดสวรรค์” เวรทาความสะอาด ห้องนา ห้องส้วม ฯลฯ ส่วนตาแหน่ง
�
ี
ี
ื
ี
ท่เคยโด่งดังมาเม่อห้าสิบกว่าปีท่แล้ว เน้อร้องเรียบง่าย หน้าท่ประจาตามสถานีฝึกในเรือก็คือ พลติดต่อบนสะพาน
ื
ั
ี
ั
ได้สัมผัส สามารถจินตนาการได้ว่า เป็นการพรรณนาถึง เดินเรือ ดังน้นโอกาสท่จะได้น่งสงบ ปล่อยอารมณ์ไป
ื
ความในใจของสาวชาวเกาะผู้หนึ่ง (หรืออาจจะเป็นสาว กับสายลม และเกลียวคล่นจึงมีน้อยมาก ยกเว้นเวลาว่าง
ั
ี
ชาวกรุงท่เรือแตกลอยมาติดเกาะก็เป็นไปได้) ท่วัน ๆ ช่วงส้น ๆ จากตารางการฝึกหัดศึกษา และการเข้าเวร - ยาม
ี
ื
ึ
ได้แต่น่งเหม่อมองชายหาด และกลุ่มเมฆท่จะค่อย ๆ ซ่งก็จะเลือกหามุมสงบงีบหลับ เพ่อเอาแรงไว้สู้ศึก
ี
ั
ั
่
ลดตาลงมาบรรจบกันกับเกลียวคล่น เกิดเป็นแนวขอบฟ้า ในวันต่อไปเสียมากกว่าการน่งเหม่อลอยดูทะเล
ื
�
ี
ื
ั
ในระยะท่ไกลแสนไกลสุดสายตา ทาให้เกิดความรู้สึก จนกระท่งเม่อไปศึกษาท่โรงเรียนนายเรือเยอรมัน
ี
�
หงอยเหงา เปล่าเปล่ยว เดียวดาย เพราะไม่ว่าจะหัน ขึ้นปีที่สอง ได้ลงฝึกในเรือใบฝึกขนาดใหญ่ เดินทางไกล
ี
ั
ไปทางไหนก็มีแต่ “ทะเล” กับ “ทะเล” สอดคล้องกับ ไปท่วทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ฝึกไต่เสา กางใบ ลดใบ แต่งใบ
ภาษิตวลีท่ได้ข้นต้นเป็นบทนาเน้อร้องของเพลงน้ท่ว่า วันละหลายรอบจนคุ้นชิน ถ้าเรือจอดทอดสมอนอกฝั่ง
ึ
ี
�
ื
ี
ี
ั
“คืบก็ทะเล ... ศอกก็ทะเล” ก็จะมีการฝึกกระเชียงเรือในทะเลเปิดเป็นคร้งคราว
ั
ื
ิ
่
ั
ึ
�
้
ด้วยวัยและความด้อยประสบการณ์ในฐานะ ทาให้ได้สมผสทะเลอย่างใกล้ชดมากขน โดยเฉพาะเมอ
ึ
�
“ไอ้หนุ่มฝั่งธน” ที่มีโอกาสได้สัมผัส “ทะเล” น้อยมาก ได้รับอนุญาตให้ไต่ข้นไปยอดเสาตามลาพัง ภาพท้องทะเล
ี
้
ี
ื
�
ี
ผู้เขียนจึงยังนึกไม่ออกว่าภาษิตวลีคาน้จะสามารถส่อ หรือ แบบพาโนรามาท่สามารถมองเห็นไดรอบตัวท่ความสูง ๔๕
ิ
�
ั
้
สะท้อนวิถีชีวิต “ชาวเรือ – ทหารเรือ” ได้มากน้อยเพียงใด เมตรเหนือระดับนาทะเลน้น มันช่างเว้งว้าง กว้างไกล ให้
ี
ั
แม้กระทงเมอได้ออกทะเลคร้งแรกกบเรอฝึกครูเฒ่า ความรู้สึกสุดบรรยาย เป็นความประทับใจท่ยังคงอยู่ใน
่
ั
ื
ื
่
ั
ั
�
�
้
ี
ั
(เรือหลวงแม่กลอง) ในฐานะนักเรียนนายเรือช้นใหม่ ความทรงจามาจนถึงบัดน จาได้แม้กระท่งว่า ระหว่าง
นาวิกศาสตร์ 13
ปีที่ ๑๐๔ เล่มที่ ๘ สิงหาคม ๒๕๖๔
