Page 54 - ๘๐ ปี ยุทธนาวีเกาะช้าง พ.ศ. ๒๔๘๔ กับทฤษฎีและการรบทางเรือสมัยใหม่

้
�
ึ
ู
ื
ี
่
ั
ึ
“เม่อวันท ๑๗ มกราคม พ.ศ. ๒๔๘๔ มีการรบ มากข้นทุกท ๆ มีท้งควันสีเหลือง เขียว และดา จนรสกวา ่
ี
กันแล้ว เรือโท (ต่อมาพลเรือโท) สนิธ เวสารัชชนันท์ ปอดของข้าพเจ้าเหมือนถูกอะไรรัดเข้าทุกท ๆ จนไม่อาจ
ี
เป็นผู้บังคับการเรือนิเทศไปราชการอุทกศาสตร์ เรือจอด หายใจทางจมูกได้ จึงหายใจทางปากโดยใช้ผ้าชุบนาแล้ว
�
้
ั
แหลมงอบ รายงานเหตุการณ์ยิงกันระหว่างเรือหลวงธนบุร ี ปิดปากค่อย ๆ ระบายออกนาน ๆ คร้ง ข้าพเจ้าคงประจา �
ี
ั
ั
ี
ื
กบเรอลามอตต์ปิเกต์เป็นระยะ ๆ ตลอดเวลา ขณะน้น หน้าท่อยู่ตลอดเวลา ท้ง ๆ ท่รู้สึกว่าจะหมดลมหายใจอยู่แล้ว
ั
�
เรือหลวงอ่างทองเป็นเรือธงทาหน้าท่ท้งรับ-ส่ง และยัง คาว่า วินัย เตือนและปลุกความรู้สึกของข้าพเจ้าอยู่ตลอด
ั
ี
�
่
ี
ั
่
ิ
ึ
่
ู
ี
ิ
ต้องรายงานเสนอผู้บัญชาการสูงสุดที่กรุงเทพฯ เวลา ราวกบมสงหนงมาคอยกระซบทข้างหของข้าพเจ้าว่า
ึ
ื
ึ
ื
ื
ื
�
้
ี
เรือลาหน่งจะมีเคร่องส่ง เคร่องรับหน่งเคร่อง เรืออ่น ๆ “ถึงแม้จะตายก็จงตายอยู่ข้างท่สูบนาท่ข้าพเจ้าเฝ้ามันอยู่”
ี
�
ี
ในหมวดเรือของเรือหลวงธนบุรีก็เรียก “เรือธง” แต่รับไม่ได้ วินัยท่ผู้บังคับบัญชาเฝ้ากวดขัน วินัยท่เขียนติดตามป้อมปืน
ี
�
�
เพราะกาลังรายงานกรุงเทพฯ จาต้องให้เรือตอร์ปิโด ในเรือ เตือนให้ข้าพเจ้าระลึกถึงหน้าท่ท่ข้าพเจ้าประจาอย ู่
ี
�
ี
ี
ื
ี
ิ
�
ใหญ่ทั้ง ๓ ลา ในอ่าวสัตหีบติดไฟเดินเคร่องยนต์ไฟฟ้า ข้าพเจ้ายอมตายเสียดีกว่าท่จะท้งหน้าท่ไป ขณะท ่ ี
รับส่งวิทย คอยช่วยทาหน้าท่เป็นเรือรับส่งวิทยุแทน เกือบสลบแล้วสลบอีกอยู่นี้ ข้าพเจ้าได้แลเห็นรองต้นกล
ุ
�
ี
เรือธงด้วย (เรือเอก อู๊ด นุชเนตร) เดินมาหาข้าพเจ้าแต่ไม่ถึงฟุบลง
เน่องจากเคร่องบินทะเล ๓ เคร่อง ของเราท่พร้อมอย ู่ เสียก่อน... ควันมากขึ้นทุกที ๆ จนมองกันใกล้ ๆ เกือบ
ี
ื
ื
ื
้
ึ
ื
�
แต่นาลง เคร่องบินข้นไม่ได้ จึงติดต่อเรียกกองบิน ไม่เห็นตัวว่าใครอยู่ท่ไหนบ้าง ข้าพเจ้าหวนกลับไปท่สูบนา
�
้
ี
ี
ี
้
ึ
ั
ท่าใหม่ จันทบุรีของกองทัพอากาศ แต่เรียกไม่ได้ อีกครงหน่ง เอาจมูกรอท่ก้านเพลาเพ่อให้อากาศผ่าน
ื
ื
�
้
�
ื
เข้าใจว่าเคร่องส่งเคร่องรับมีจากัด เม่อเรียกไม่ได้ แต่หามีอากาศไม่ ข้าพเจ้าจึงทรุดตัวลงน่งบนถังแยกนามัน
ื
ั
ข้าพเจ้าได้เอารถยนต์ไปท่ทาการไปรษณีย์สัตหีบ เช้อเพลิงซ่งอยู่ติดกับเคร่องสูบน้าดับไฟ ขณะนข้าพเจ้า
�
ี
้
ื
ี
ึ
ื
�
ี
ี
จะพูดโทรศัพท์ไปท่กองบินจันทบุร โทรศัพท์ท ่ ี มีลักษณะอาการอย่างไรก็สุดแสนท่จะแสดงความรู้สึก
ี
ไปรษณีย์พูดตรงกับไปรษณีย์จันทบุรีไม่ได้ ต้องพูดไป ออกมาได้ นอกจากจะไม่มอากาศหายใจแล้วยงร้สก
ึ
ู
ี
ั
ิ
ศรีราชาแล้วให้ศรีราชาพูดต่อไปจันทบุร ไปรษณีย์ เหม็นดินปืน กล่นคาวเลือด และกล่นของส การหายใจชัก
ี
ิ
ี
จันทบุรีจึงจะส่งต่อไปยังกองบินท่าใหม่ได้ การส่อสาร ขัด ๆ และเร่มไอจนรู้สึกเสียดท้อง (ทหารเรือทุกคนรบโดย
ื
ิ
ไม่สะดวกจริง ๆ ไม่มีอาหารในกระเพาะเลยเพราะรบตั้งแต่ ๐๖.๑๕ น.)”
๑๔. คุณค่า ชาติ เกียรติ วินัย กล้าหาญ ของทหารเรือ ในเอกสารแจก เร่อง คุณค่า (Values) ตามโครงการ
ื
ี
พรรคกลิน (ทหารช่าง) ในการรบท่เต็มไปด้วยความมืดมัว พัฒนาผู้น�า (Leader Development Program) ของ
�
สับสนและอุปสรรคผันแปร (Fog และ Friction) ศูนย์กลางภาวะผู้นาของโรงเรียนเสนาธิการทหารบก
ในเรือรบไทย ทุกป้อมปืนจะติดแผ่นป้ายคุณค่า สหรัฐอเมริกา (Center for Army Leadersship, Fort
ชาติ เกียรติ วินัย กล้าหาญ ไว้ที่มุม ๔ มุมของทุกป้อมปืน Leavenworth, Kansus) ระบุว่า “คุณค่าต่าง ๆ (Values)
ี
�
ั
�
และในทานองเดียวกันท่ป้อมปืนเรือรบฝร่งเศสทุกลา นั้น” แม้จะมองไม่เห็น ไม่ได้ยิน สัมผัสดมกลิ่นไม่ได้ แต่ก็
ก็จะมีแผ่นป้ายบ่งบอกความมีคุณค่า (Value) ของ มีอยู่จริง Values are real กรณี จ่า ส�ารอง ละมุด ท่าน
�
ิ
ทหารฝรั่งเศสไว้เหมือนกันกับไทย คือ “Patrie (ชาติ) ได้เรียนรู้ และนาเอาคุณค่าของหน่วย คือ ชาต เกียรต ิ
Honneur (เกียรติ) Valeur (กล้าหาญ) Discipline วินัย กล้าหาญ มาเป็นคุณค่า (Value) ของตนเองด้วย
(วินัย)” การส�านึกในคุณค่า ได้ส�าแดงออกอย่างชัดเจน จึงอาจถือได้ว่า เป็นทหารอาชีพ (Professionalism)
ตามความรู้สึกของ จ่า ส�ารอง ละมุด ดังนี้ อย่างแท้จริง
้
�
“...ข้าพเจ้าประจาอยู่ท่เคร่องสูบนา ย่งนานควันก็ย่ง ิ
�
ี
ิ
ื
นาวิกศาสตร์ 17
ปีที่ ๑๐๕ เล่มที่ ๓ มีนาคม ๒๕๖๕