Page 64 - นาวิกศาสตร์ มีนาคม ๒๕๖๒
P. 64
เคซานห์ เพราะถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ผมจะเป็นผู้รับผิดชอบ ไม่เคยเลยที่ ปตอ. เวียดนามเหนือจะเงียบเสียง
ี
�
ทั้งหมด” จ่าเอกอเล็กซ์ วอลเธอร์ นาวิกโยธินท่ประจาอยู่
“อย่าเปรียบเทียบเคซานห์กับเดียนเบียนฟู เพราะ บนรังปืนกล บนเนินเขาเหนือเคซานห์เล่าว่า เขาได้ยินเสียง
มันเป็นการเปรียบเทียบที่ผิด เราสามารถรักษาพื้นที่ราบสูง ทหารหลายคนตะโกนบอกต่อ ๆ กัน “เครื่องบินล�าเลียง
�
ั
ไว้ได้ ในขณะท่ฝร่งเศสทาไม่ได้... เรามีปืนใหญ่เพียงพอ มาแล้ว”
ี
เรามีก�าลังทางอากาศสนับสนุนอย่างเหลือเฟือ...” “เมื่อมองขึ้นไปบนฟ้า ผมก็เห็นซี - ๑๒๓ หลายล�า
ั
ู
่
นายพลเวสมอร์แลนด์ย�้าหนักแน่นว่า โผล่ออกมาจากกลุ่มเมฆและลดระดบความสงเพอ
ื
“ฉะน้น.. ผมไม่เคยมีความคิดในสมองเลยว่า เราจะ เตรียมร่อนลง”
ั
แพ้ที่เคซานห์” วอลเธ่อร์บรรยาย
ั
ั
็
ิ
ั
้
ั
ั
กระนนก็ตาม ความม่นใจของเวสมอร์แลนด์กมได้ “ทันใดน้นท่วท้งฟ้าก็มีแต่กลุ่มควันและเสียงกึกก้อง
ึ
ั
ั
ช่วยให้ “ความรู้สึก”ของคนส่วนใหญ่ดีข้น ท่วทุกแห่งล้วน อากาศส่นสะเทือนไปหมด ด้วยการยิงกางก้นอย่างมโหฬาร
ั
ี
แล้วแต่วิพากษ์วิจารณ์กันแต่เร่อง “การปิดล้อม” ในดินแดน ของ ปตอ. เวียดนามเหนือ พวกเราท่อยู่บนพ้นได้แต่
ื
ื
ี
�
�
�
อันไกลโพ้น พร้อมด้วยคาถาม ท่ยากจะตอบด้วยคาอธิบาย งงงวยว่าทาไม ปตอ. ข้าศึกจึงไม่สะดุ้งสะเทือนจาก
ง่าย ๆ ค�าถามเหล่านั้น ได้แก่... การโจมตีของเครื่องบินคุ้มกันเลย”
ทหารอเมริกันต้องรักษาเคซานห์ไว้เพื่ออะไร... “ซี - ๑๒๓ ล�าหนึ่ง ไฟไหม้อยู่เกือบตลอดช่วงล่าง
ทาไมอเมริกันจึงไปสร้างฐานท่ม่นอยู่ในบริเวณท่ถูก แต่นักบินก็ประคองเคร่องของเขาไว้ และบินผ่านเข้ามา
ั
ี
ี
�
ื
โอบล้อมได้ง่าย อย่างช้า ๆ
ถ้าอเมริกันต้องการเอาชนะข้าศึก ตัวเลขการสูญเสีย ไม่มีใครละสายตาจากมันได้ เพราะในอึดใจต่อมา
ชีวิตของทหารเคยได้รับการค�านึงถึงหรือไม่... มันก็ไม่ใช่เคร่องบินอีกต่อไป แต่กลายเป็นลูกไฟดวงใหญ่
ื
ทาไมอเมริกันจะต้องเข้าไปอยู่ในฐานเก่าของ ก่อนจะพุ่งลงสู่พื้นดินเสียงดังสนั่นหวั่นไหว”
�
ี
ฝร่งเศสซ่งเคยเป็นสมรภูมิท่ทหารเวียดนามเหนือได้รับ ส่วนพันจ่าโทกอนซาเลส วิลลิส ซึ่งอยู่บนเครื่องบิน
ึ
ั
ชัยชนะ สังกัดหน่วยบินที่ ๔๒ พูดถึง “นรก” ที่เกิดขึ้นบนท้องฟ้าว่า
และสุดท้าย หากว่าน่เป็นนโยบายทางทหาร มันเป็น “ผมจะได้ว่านักบินร้องตะโกนจากเคร่องพูดด้วยเสียง
ี
ื
ี
นโยบายและแผนยุทธศาสตร์ท่ล้มเหลวใช่หรือไม่ อันดัง.. พระเจ้าเราโดนเข้าแล้ว เมื่อมองออกไปผมก็เห็น
ี
สาหรับการ “เลือก” เอาฐานท่ต้งในภูมิประเทศท่กองทัพ เครื่องยนต์ซ้ายไหม้อยู่แล้วเครื่องบินก็ด�าดิ่งลงไปที่พื้น”
�
ั
ี
เวียดนามเหนือรู้จัก และมีแผนที่ในก�ามืออยู่แล้ว แรงกระแทกท�าให้วิลลิสกระเด็นไปข้างหน้า ก่อนจะ
ย้อนกลับไปดูเหตุการณ์ในสนามรบกันอีกคร้ง ถูกเหว่ยงไปปะทะกับประตูห้องนักบิน ส่วนพนักงานวิทย ุ
ี
ั
ื
ี
กองทัพเวียดนามเหนือภายใต้การนาของนายพลโงวันเก๊ยบ ท่ช่อจิมลอยออกมาจากท่น่ง แล้วหล่นลงทับบนตัวเขา
ี
ี
�
ั
ิ
�
เร่มใช้ปืนใหญ่ระดมยิงสนามบิน ทาให้รันเวย์ได้รับ ภายในเครื่องบินพินาศ น�้ามันท�าให้ทุกอย่างลุกเป็นไป
ั
ี
ความเสียหาย จนกระท่งไม่แข็งแรงพอท่จะรองรับ วิลลิส พยายามดึงตัวเองให้หลุดพ้นจากการถูกทับ
ี
ื
�
ึ
เคร่องบินซี - ๑๓๐ ซ่งเป็นเคร่องบินลาเลียงขนาดใหญ่ได้ เขาแบกพนักงานวิทยุท่หลังหักออกมาด้วย ท่ามกลาง
ื
ื
ึ
ี
อเมริกันต้องเปล่ยนมาใช้เคร่องบินซี - ๑๒๓ ซ่งม ี เปลวไฟท่ลุกไหม้อย่างหนัก นาวิกโยธินหลายคนจาก
ี
�
ึ
ื
ิ
ขนาดเลกกว่า ทาให้ต้องเพมจานวนเทยวบนมากขน บังเก้อร์ท่อยู่ไม่ไกลจากบริเวณท่เคร่องบินตกรีบว่งเข้ามา
็
้
ี
�
่
ิ
ี
่
ี
ิ
ี
แต่อันตรายก็ยังคงไม่ได้ลดลง ไม่ว่าจะเป็นการบินมา ช่วยท่ามกลางห่ากระสุนท่ทหารราบเวียดนามเหนือ
ตอนกลางคืนโดยใช้พลุสัญญาณหรือบินตอนกลางวัน ระดมยิงเข้าใส่
นาวิกศาสตร์ ปีที่ ๑๐๒ เล่มที่ ๓ ประจำ�เดือน มีน�คม ๒๕๖๒ 63
