Page 65 - นาวิกศาสตร์ มีนาคม ๒๕๖๒
P. 65
ี
ี
“ผมยังสงสัยอยู่จนทุกวันน้ว่า ตัวเองรอดมาได้ยังไง” “ช่างน่าอัศจรรย์ดีแท้ เรามีของใหม่มาแทนท่อยู่
�
วิลลิสกล่าว ตลอดเวลา ไม่ว่าข้าศึกจะทาให้มันพินาศไปสักเท่าไหร่
�
ิ
ี
�
หากว่านักบินโชคดีจากการระดมยิงกลางอากาศ ส่งเหล่าน้ทาให้กาลังใจของพวกเราดีมากและอยากให้
ิ
ิ
พวกเขาก็ต้องพบกับอันตรายในช้นท่ ๒ เม่อเร่มแลนด้ง เวียดนามเหนือบุกเข้ามาเร็ว ๆ จะได้สู้กันให้รู้ดีรู้ชั่ว”
ั
ี
ื
เพราะเวียดนามเหนือจะใช้อาวุธหนักโจมตีรันเวย์ทันท ี ความปรารถนาของเฮบบรอนได้รับการสนองตอบ
�
ี
ื
ื
ท่ล้อเคร่องบินแตะพ้น ทาให้นักบินไม่สามารถหยุดเคร่อง ในเวลาไม่มากนัก เพราะเวียดนามเหนือยังคงส่งทหารราบ
ื
ได้เลย บุกเข้าโจมตีเคซานห์ต่อไปอย่างบ้าคลั่ง
ิ
ื
ซี - ๑๒๓ ต้องว่งอยู่ตลอดเวลา ท่ามกลางสะเก็ด “ผมรู้สึกเหมือนกับว่า ตัวเองสามารถเอ้อมมือ
ระเบิด เสบียงจะถูกใส่กล่องติดล้อ และผลักลงทางประตูหลัง ออกไปคว้าลูกกระสุนที่ข้าศึกยิงเข้ามาได้ด้วยซ�้า”
ที่ถูกเปิดออก พลทหารริชชาร์ด คาเลียน จากโคโรลาโดพูดถึงความ
ี
ทันทีท่หีบห่อเหล่าน้นไม่เหลืออยู่ในห้องโดยสาร “ร้ายกาจ” ของการสู้รบ
ั
�
ี
ึ
ื
นักบินจะดึงเคร่องข้นพร้อม ๆ กับท่ประตูหลังถูกปิด “ทหารเวียดนามเหนือจานวนมากติดดาบปลายปืน
พวกเขาจะทิ้งควันไฟและหลุมบ่อขรุขระไว้เบื้องหลัง รุกเข้ามา แต่เราก็ยิงพวกเขาล้มลง บางทีก็ขว้างระเบิด
ยกเว้นบางลาทพลาด นกบินและลกเรือกจะต้อง เข้าใส่ น่าแปลกที่เราไม่ได้ยินเสียงพวกเขาร้องเลย”
ี
่
�
็
ู
ั
ื
ี
�
ิ
“ติด” อยู่กับนาวิกโยธินท่เคซานห์ด้วย อย่างน้อยก ็ อย่างไรก็ตาม ผู้ส่อข่าวบางคนเร่มหมดกาลังใจกับ
ึ
ั
ั
ช่วระยะเวลาหน่ง แต่น่นก็ต้องหมายถึงว่าพวกเขาต้อง “การถูกโอบล้อม” เขาต้องการจะกลับบ้าน ถ้าสามารถ
ื
�
ื
“โชคดี” ที่ไม่ได้ถูกทาให้กลายเป็นเศษเน้อพร้อมกับ ทาได้ เม่อเคร่องบินซี - ๑๒๓ ร่อนลงบนรันเวย์และ
ื
�
เครื่องบินที่ถูกระเบิด เปิดประตูหลังเพื่อเข็นเสบียงลงจากห้องโดยสาร นักข่าว
ี
ี
แม้ฉากการรบจะถูกจัดในลักษณะของการ “ต้งรับ” ท่ต้องการยอมแพ้ก็พยายามว่งไล่ตามให้ทัน เพ่อท่จะ
ื
ิ
ั
และถูกกดดันจากการโจมตีอย่างหนัก แต่ “สปิริต” ของ กระโดดขึ้นไปบนเครื่อง
�
ื
�
เคซานห์ก็แข็งแกร่งเท่า ๆ กับเดียนเบียนฟู หรืออาจจะ แต่พวกเขาทาไม่สาเร็จ กลายเป็นผู้โดยสารตกเคร่อง
ี
มากกว่าเสียด้วยซ�้า เพราะนาวิกโยธินอเมริกันมิได้แสดง และต้องอยู่ดูนาวิกโยธินสู้กับเวียดนามเหนือท่บุกเข้ามา
ท่าทีอ่อนก�าลังลงไปแม้แต่น้อย ถึงแนวบังเกอร์ต่อไปอีก
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การที่ผู้สื่อข่าวอเมริกันลงไปอยู่ ในยามคาคน แม้บางชวโมงทหารอเมรกนจะโชคด ี
ื
ั
่
�
่
ั
ิ
ที่นั่นด้วย ท�าให้ปัจจัยบวกในการสู้รบเพิ่มมากขึ้น พวกเขา จากการต่อสู้ เพราะข้าศึกไม่ได้เข้าโจมตี แต่พวกเขา
่
่
ี
�
รู้สึกเหมือนกับว่าได้ต่อสู้กับข้าศึกให้คนท่อยู่ในแนวหลัง กต้องผจญกบศตรอกประเภทททาให้พวกเขาไมสามารถ
ั
ั
็
ี
ี
ู
ได้เห็น หลับตาลงได้ ไม่ว่าจะอ่อนเพลียขนาดไหน
ี
ึ
“พวกเราได้เห็นนักข่าวเดินไปเดินมาหลายคน “มันเป็นหนูท่มีขนาดใหญ่มาก” นาวิกโยธินคนหน่งเล่า
มันท�าให้เราสามารถร้องบอกกันได้ว่า วันนี้ช่างปลอดภัย “เราได้ยินเสียงพวกมันร้อง แล้วก็เห็นตัวมันว่งไปมา
ิ
เสียจริง” ในบังเกอร์ มันใหญ่โตย่งกว่าหนูตามซับเวย์ในนิวยอร์ก
ิ
ั
ึ
ี
ั
เจมส์ เฮบบรอน นาวิกโยธินบนรังปืนกลบนเนิน บ่อยคร้งท่เราต้องใช้ปืนพกยิงพวกมัน ไม่ง้นมันจะไต่ข้น
๔๘๑ กล่าว “อีกประเดี๋ยว ฮ. ก็จะเอาเสบียงมาให้แล้ว มาบนตัวเรา”
หลังจากนั้นปืนใหญ่อีก ๖ กระบอก เท่ากับจ�านวนที่ถูก “มีคนโดนมันเล่นงานเหมือนกัน พวกน้นไม่ยอม
ั
เวียดนามเหนือท�าลายเมื่อวานนี้ ก็จะถูกหิ้วมาส่งด้วย” ห่อผ้าคลุมโปง เวลานอนเหมือนอย่างตัวดักแด้ เจ้าหนูยักษ์
64 นาวิกศาสตร์ ปีที่ ๑๐๒ เล่มที่ ๓ ประจำ�เดือน มีน�คม ๒๕๖๒
