Page 49 - หนังสือประวัติศาสตร์ชาติไทย ม.ปลาย

39

เรื่องที่ 2 วิธีการทางประวัติศาสตร
ี
ี่
ั

ั
การศึกษาประวติศาสตร มความเกยวของสัมพันธกบหลักฐานทางประวัติศาสตร
กาลเวลา และนักประวัติศาสตร ดังนั้น จําเปนตองมีวิธีการในการรวบรวมคนควาหาขอมล เพื่อนํามา
ู
วิเคราะหหาเหตุผล และขอสรุป ซึ่งจะเปนขอเท็จจริงทางประวัติศาสตรที่ใกลเคียงกับความเปนจริง
มากที่สุด โดยวิธีการทางประวัติศาสตร
วิธีการทางประวัติศาสตรมีอยู 5 ขั้นตอน คือ

1. การกําหนดหัวเรื่องที่จะศึกษา/การตั้งประเด็นที่จะศึกษา

การศึกษาเรื่องราวในประวติศาสตรเริ่มจากความสงสัย อยากรู ไมแนใจ
ั
ี่
กับคําอธิบายเรื่องราวที่มีมาแตเดิม ดังนั้น ผูศึกษาจึงเริ่มจากการกําหนดเรื่องหรือประเด็นทตองการ
ศึกษาซึ่งในตอนแรก อาจกําหนดประเด็นที่ตองการศึกษาไวกวาง ๆ กอน แลวจึงคอยจํากัดประเด็น

ลงใหแคบ เพื่อใหเกิดความชัดเจนในภายหลัง เพราะบางเรื่องขอบเขตของการศึกษาอาจกวางมาก
ทั้งเหตุการณ บุคคล และเวลา
การกําหนดหัวเรื่องอาจเกี่ยวกับเหตุการณ ความเจริญ ความเสื่อมของอาณาจักร

ตัวบุคคลในชวงเวลาใดเวลาหนึ่ง อาจยาวหรือสั้นตามความเหมาะสม ซึ่งผูศึกษาเห็นวาเปนชวงเวลา

ี
ี่
ู
ั

ี
ี่
ทสําคัญ และยังมหลักฐานขอมลทผูตองการศึกษาหลงเหลืออยู หวขอเรื่องอาจปรับใหมความ
เหมาะสมหรือเปลี่ยนแปลงได ถาหากหลักฐานที่ใชในการศึกษามีนอยหรือไมนาเชื่อถือ
2. การรวบรวมหลักฐาน/สืบคนและรวบรวมขอมูล
การรวบรวมหลักฐาน คือ การรวบรวมรายละเอียดและสิ่งตาง ๆ ที่เกยวของกบ
ั
ี่
หัวขอที่จะศึกษา ซึ่งมีทั้งหลักฐานที่เปนลายลักษณอักษร และหลักฐานที่ไมเปนลายลักษณอักษร

ี่
ั

1) หลักฐานทเปนลายลักษณอกษร ไดแก หลักฐานทเปนตัวหนังสือโดยมนุษย 
ี่

ไดทิ้งรองรอยขีดเขียนเปนตัวหนังสือประเภทตาง ๆ ในรูปของการจารึกในศิลาจารึกและการจารึก

บนแผนโลหะ นอกจากนี้หลักฐานทางประวัติศาสตรทเปนลายลักษณอักษรประเภทอื่น เชน
ี่
พงศาวดาร จดหมายเหตุ ตํานาน เอกสารพื้นบาน และกฎหมาย
ุ

2) หลักฐานทเปนวตถุ ไดแก วตถุทมนุษยแตละยคแตละสมยไดสรางขึ้น และ
ั
ี่
ั
ี่

ั


ั
ตกทอดมาจนถึงปจจุบัน เชน โบราณสถาน ประกอบดวย วด เจดีย มณฑป และโบราณวตถุ เชน
ั
พระพุทธรูป ถวยชามสังคโลก

ประเภทของหลักฐานทางประวัติศาสตรไทย แบงตามลําดับความสําคัญของ
หลักฐานทางประวัติศาสตรเปน 2 ประเภท คือ

1) หลักฐานชั้นตนหรือหลักฐานปฐมภูมิ (Primary Sources) เปนหลักฐาน
ทมาจากเหตุการณทเกดขึ้นในสมยนั้นจริง ๆ โดยมีการบันทกของผูทเกยวกับเหตุการณโดยตรง
ี่
ี่
ี่
ี่
ิ
ึ
ั

ี่
ี
หรือผูที่รูเหตุการณนั้นดวยตนเอง ดังนั้น หลักฐานชวงตน จึงเปนหลักฐานทมความสําคัญและ