Page 208 - สอนสนุก สร้างสุข สไตล์สาธิตปทุมวัน เล่ม 4
P. 208
âçàÃÕ¹ÊÒ¸ÔµÁËÒÇÔ·ÂÒÅÑÂÈÃÕ¹¤ÃÔ¹·ÃÇÔâò »·ØÁÇѹ
มาเป็นช่าง “ตีเด็ก”) แต่หากไม่เคยตีเลย ลงโทษด้วยคำพูดอย่างเดียว
อธิบายให้ฟังอย่างเดียวไม่ไหว เด็กสมัยนี้ฉลาดเกินกว่าที่จะตามทัน
คุณเคยพยายาม “วิ่ง” ตามลูกให้ทันหรือเปล่าล่ะ คุณจะรู้ว่ามัน “เหนื่อย”
ด้วยเพราะวัยที่ห่างกัน
ยิ่งพยายามอยากจะเป็นเพื่อนกับลูกนี่ก็อันตราย วิธีแบบนี้เหมือน
ยืนอยู่บนพื้นน้ำแข็ง จะตกลงน้ำเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ บางทีลูกก็จะปฏิบัติตัว
กับแม่ด้วยการเป็นเพื่อน ไม่มีความเกรงใจ อยากจะพูดอะไรก็พูด เวลา
ทะเลาะกันจึงไม่มีเส้นกั้นระหว่างสถานะ “แม่” กับ “ลูก” ไม่เห็นอกเห็นใจ
เท่าที่ควร ต้องทำใจกับความเป็นเพื่อนที่ลูกให้กลับคืนมา
ความยากลำบากเป็นสิ่งที่ควรให้เด็กได้รู้เช่นกัน ลูกคือแก้วตา
ดวงใจของพ่อและแม่ ผมเข้าใจ เราเคยลำบากมาก่อน เราก็เลยไม่อยาก
ให้ลูกลำบากเหมือนเรา สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ผมเห็นว่าไม่ควรเลย พ่อแม่ควรจะ
แชร์ความลำบากให้ลูกได้รับรู้ด้วยว่า กว่าจะมีเงินให้ลูกใช้ขนาดนั้น พ่อแม่
ต้องต่อสู้อะไรมาบ้าง
กินเองล้างเอง ใส่เองซักเอง (ซักเครื่องก็ได้) อยากซื้อเองก็ต้อง
เก็บเงินเอง เพราะหากสุดท้ายเราขอทำหน้าที่พ่อแม่ที่ดีโดยไม่อยาก
ให้ลูกต้องมาเสียเวลาทำอะไรหนัก ๆ แบบนั้น ถึงตอนที่เราจากโลกนี้ไป
ลูกก็ลำบากอยู่ดีเมื่อไม่มีเรา...
บทความนี้ ไม่มีอ้างอิง ไม่เคยลงหนังสือ เป็นมุมมองมุมหนึ่ง
เท่านั้น เป็นทางเลือกทางหนึ่ง อย่าเพิ่งปดกั้นความคิดด้วยคำว่า
คนเขียนอย่างครูเคยมีลูกหรือเปล่า?? ถึงเขียน เพราะบางครั้ง
โลกใบนี้ก็ไม่เสมอไปหรอก ที่จะต้องอยู่ในสถานะ “เป็น” แล้วจึง
จะเข้าใจ แต่เขียนด้วยความ “ใส่ใจ” ในสิ่งที่คุณเป็นต่างหาก
เพราะความ “ใส่ใจ” มันก็เป็นหนึ่งในจิตวิญญาณของครูเพื่อศิษย์
เช่นกัน
