Page 210 - สอนสนุก สร้างสุข สไตล์สาธิตปทุมวัน เล่ม 3
P. 210
208 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ปทุมวัน
นิสัยที่เปลี่ยนไปของพวกเขา ดิฉันมักจะเน้นย้ำกับผู้ปกครองเสมอว่า
เมื่อลูกกลับมาจากโรงเรียนให้ถามลูกบ้างว่าวันนี้ที่โรงเรียนมีอะไรเกิด
ขึ้นบ้างหรือเรียนวิชาอะไรไม่รู้เรื่อง หรือเรียนวิชาไหนรู้เรื่องบ้าง
เพื่อน ๆ ในห้องเป็นอย่างไรบ้าง เป็นต้น บางครั้งดิฉันตั้งเป็นคำถามที่
ไม่ต้องการคำตอบว่า “วันนี้ผู้ปกครองได้โอบกอดลูกแล้วหรือยัง”
เพราะดิฉันสังเกตจากการที่นักเรียนมักมาชวนเราคุยด้วย หรือเวลา
ยืนจะมาจับแขนโยกไปมา หรือบางครั้งนักเรียนหญิงจะมาขอกอด
นั่นคือพวกเขาต้องการความรักจากเรานั่นเอง บางครั้งนักเรียนก็คือ
เด็กที่ยังต้องการความรักและความเอาใจใส่จากคนที่พวกเขารัก
3. ความเข้าใจ และความยุติธรรม จะทำให้ครูและ
นักเรียนสามารถที่จะอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบและมีความสุข สิ่งที่ครู
ทุกคนควรจะมีคือความเข้าใจในความรู้สึกของเด็ก ครูทุกคนลอง
มองย้อนไปตอนที่ตัวเองเป็นเด็กในช่วงวัยเดียวกับพวกเขา จะพบว่า
พวกเราเองก็มีลักษณะแบบเดียวกับพวกเขา ทั้งในด้านการพูดจา
กิริยามารยาท การแสดงออกในชั่วโมงเรียน หรือนอกห้องเรียน อาจารย์
บางท่านมักจะปรารภว่าเด็กสมัยนี้พูดจาใช้ไม่ได้ เดินผ่านครูบาอาจารย์
แล้วไม่หยุดหรือทำความเคารพ นั่นแหละ คือสิ่งที่เราซึ่งเป็นครูควร
จะหาทางแก้ไขให้นักเรียนของเรานั้นปฏิบัติ บางครั้งนักเรียนบอก
ด้วยปากว่าอาจารย์สวัสดี แต่ไม่ยกมือไหว้ เราเองจะตอบกลับทันทีว่า
อ้าวมือไม้เป็นอะไรถึงยกไม่ขึ้น พวกเขาจะรู้สึกตัวทันทีว่ากำลังทำ
พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมกับเรา จะมีคำพูดตามมา “อาจารย์ครับ
ผมขอโทษ” หรือบางคนพูดตะโกนข้ามหัวเพื่อน หรือโยนของผ่านหัว
เพื่อนไปมา สิ่งที่เรามักจะทำเสมอในฐานะครูคือให้นักเรียนที่เป็นผู้ก่อ
เหตุการณ์นั้นต้องขอโทษครูผู้ที่สอนอยู่ในขณะนั้น และขอโทษเพื่อน
ทั้งห้องเรียนโดยกล่าวคำขอโทษออกมาดัง ๆ พร้อมทั้งยกมือขึ้นไหว้
