Page 102 - วิทยาศาสตร์ ม.ปลาย
P. 102
94
ภาพละลุ อาํ เภอตาพระยา จงั หวดั สระแกว้
ทฤษฎกี ารเคลอื นทขี องแผ่นเปลอื กโลก
นกั วทิ ยาศาสตร์ไดพ้ ยายามศึกษาและรวบรวมขอ้ มลู เพือสรุปเป็นทฤษฎีอธิบายสาเหตุการเกิดของ
แผน่ ดินไหว ในปัจจุบนั ทฤษฎีการเคลือนทีของแผน่ เปลือกโลก (Plate Tectonics Theory) ไดร้ ับการยอมรับ
มากทีสุด ทฤษฎีนีพฒั นามาจากทฤษฎีว่าดว้ ยทวีปเลือน (Theory of Continental Drift) ของอลั เฟรด โลทาร์
เวเกเนอร์ (Alfred Lothar Wegener พ.ศ. - นกั วิทยาศาสตร์ ชาวเยอรมนั ) ซึงเสนอไวเ้ มือ พ.ศ.
ต่อมา แฮร์รี แฮมมอนด์ เฮสส์ (Harry Hammond Hess พ.ศ. - นักธรณีวิทยา ชาวอเมริกนั )
ไดเ้ สนอแนวคิด ทีพฒั นาใหม่นีในทศวรรษ
ทฤษฎีการเคลือนทีของแผ่นเปลือกโลก ได้อธิบายว่า ปรากฏการณ์แผ่นดินไหวเกิดจากการ
เคลือนทีของแผ่นเปลือกโลกเป็ นลาํ ดบั ขนั ตอน ดงั นี เมือโลกแยกตวั จากดวงอาทิตยม์ ีสภาพเป็ นกลุ่มก๊าซ
ร้อน ต่อมาเยน็ ตวั ลงเป็นของเหลวร้อน แต่เนืองจากบริเวณ ผวิ เยน็ ตวั ลงไดเ้ ร็วกว่าจึงแข็งตวั ก่อน ส่วนกลาง
ของโลกยงั คงประกอบดว้ ยของธาตุหนกั หลอมเหลว ในทางธรณีวิทยา ไดแ้ บ่งโครงสร้างของโลกออกเป็น
ส่วนใหญ่ๆ เรียกว่า เปลือกโลก (crust) เนือโลก (mantle) และแก่นโลก (core) เปลือกโลกเป็ นส่วนทีเป็ น
ของแขง็ และเปราะ ห่อหุม้ อยชู่ นั นอกสุด ของโลก จนถึงระดบั ความลกึ ประมาณ กิโลเมตร เรียกอีกอยา่ ง
หนึงว่า ธรณีภาคชนั นอก หรือลิโทสเฟี ยร์ (Lithosphere) ใต้ชนั นีลงไปเป็ นส่วนบนสุดของชันเนือโลก
เรียกวา่ ฐานธรณีภาค หรือแอสเทโนสเฟี ยร์ (asthenosphere) มีลกั ษณะเป็ นหินละลายหลอมเหลวทีเรียกว่า
หินหนืด (magma) มคี วามออ่ นตวั และยดื หยนุ่ ได้ อยลู่ กึ จากผวิ โลกลงไป - กิโลเมตร ใตจ้ ากฐาน
ธรณีภาคลงไป ยงั คงเป็นส่วนทีเป็นเนือ โลกอยู่ จนกระทงั ถึงระดบั ความลกึ ประมาณ ,900 กิโลเมตรจากผวิ
โลก จึงเปลยี น เป็นชนั แก่นโลก ซึงแบ่งเป็ น ชนั ยอ่ ย คือ แก่นโลกชนั นอก และแก่นโลกชนั ใน โดยแก่น
โลกชนั ในนนั จะอยลู่ กึ สุดจนถึงจุด ศนู ยก์ ลางของโลก ทีระดบั ความลึก ,370 กิโลเมตร จากผิวโลกการเกิด
แผน่ ดินไหวนัน ส่วนใหญ่จาํ กดั อยเู่ ฉพาะทีชนั ของเปลือกโลก โดยทีเปลือกโลกไม่ไดเ้ ป็ นชินเดียวกัน
ทงั หมด เนืองจากว่าเมือของเหลวทีร้อนจดั ปะทะชนั แผ่นเปลือกโลก ก็จะดนั ตวั ออกมา แนวรอยแยกของ
