Page 24 - หนังสือกฐินวัดโนนกุ่ม
P. 24
24
“ออมบุญ” แล้วมา “ออมเงิน” กันเถอะ
บัลลังก์ จงวัฒนานุกูล (ผู้เขียน) ๓๐ ก.ย. ๒๕๖๓
คำากล่าวที่ว่า “ชีวิตคนเราไม่แน่ไม่นอน จะตายวันตายพรุ่งเมื่อไรก็ไม่รู้”
ผู้เขียนได้ยินมาตั้งแต่เด็กๆ ก็ไม่ได้คิดอะไร จนมาถึงวัยกลางคน ผ่านประสบการณ์
ชีวิตมาพอสมควร เริ่มเห็นคนใกล้ตัว คนรู้จัก ญาติผู้ใหญ่ ต่างล้มหายตายจากไป
ี
ทละคน ก็มานั่งสะท้อนใจว่าคนเราตายแล้วไปไหนกันนะ พระท่านว่าถ้าทำาดี
ก็ขึ้นสวรรค์ ทำาชั่วก็ตกนรก ฟังดูก็เข้าท่า ว่าสวรรค์ก็คงจะน่าไป แต่นรกนี่สิน่ากลัว
แต่จะไปสวรรค์ได้ก็ต้องเป็นคนดี มีบุญกุศลเป็นใบเบิกทางอยู่บ้าง ก็ยังสงสัยอยู่ว่า
พระท่านเคยเห็นสวรรค์มาอย่างไร ไปเห็นมาจริงหรือเปล่า
ื
ึ
ู
ี
วันหน่งผ้เขียนมีโอกาสได้อ่านหนังสือเร่องเล่าเก่ยวกับประวัติของหลวง
พ่อชา สุภัทโท แห่งวัด หนองป่าพง อุบลราชธานี เรื่องมีอยู่ว่า แถวๆวัดมีลุง
ขี้เมาอยู่คนหนึ่ง มีนิสัยชอบท้าทายพระ แกชอบกินเหล้าเมายาอยู่เป็นประจำา เวลา
เมาก็โหวกเหวกโวยวายอยู่เป็นประจำา และก็ชอบมาหาเรื่องท้าทายพระที่วัด
มีอยู่วันนึงหลังจากที่เมาได้ที่ แกเข้ามาที่วัดก็ได้พบกับหลวงปู่พอดี หลวงปู่ก็
ตักเตือนแกถึงโทษของการดื่มเหล้า ตายไปเดี๋ยวตกนรก แกก็หันมาถามหลวงปู่ว่า
ลุงขี้เมา : นรกกับสวรรค์ มีจริงหรือเปล่าผมอยากรู้ ถ้ามีจริงผมจะได้เลิกกินเหล้า
จะได้ไม่ตกนรก
หลวงปู่ : ฉันก็ไม่รู้นะ ก็ยังไม่เคยเห็นเหมือนกัน
ลุงขี้เมา : นั่นไง ผมว่าแล้ว แล้วหลวงปู่มาบอกให้ผมเลิกเหล้า ทำาดีอยู่ทำาไม
ถ้าไม่รู้ว่านรก สวรรค์ มีจริงหรือเปล่า
หลวงปู่ : เอายังงี้โยม สมมติว่านรกกับสวรรค์มันไม่มีจริง เราทำาไว้ก็ไม่เสียเปล่านะ
แต่ถ้าเผื่อมันมีจริง อาตมาว่าเราทำาดีไว้ไม่ดีกว่าเหรอ จะได้ไม่ตกนรกไงโยม สาธุ
มหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล
