Page 26 - แต้จิ๋ว แต่แจ๋ว
P. 26

ยาวไกล และเต็มไปด้วยภยันตราย หานอี้ว์ใช้เวลาเดินทางจากฉางอานไป

                     ถึงเมืองแต้จิ๋วรวมทั้งสิ้น 70 วัน หานอี้ว์เมื่อไปถึงเมืองแต้จิ๋วก็ไปสร้างความ
                                          ั
                                      ิ
                                            �
                                                                        ้
                                                                        �
                     เจริญให้กับเมืองแต้จ๋ว มีท้งตานานการขับไล่จระเข้ออกจากแม่นาเอ้อซ  ี
                     แต่ท่สาคัญสุดคือสร้างสถานศึกษา ฟื้นฟูและเผยแพร่ลัทธิขงจ๊อ จะเรียกว่านา
                                                                             �
                          �
                                                                  ื
                         ี
                                              ื
                     ความเป็นจีนเข้าไปสู่ดินแดนชนพ้นเมืองก็ว่าได้ ด้วยสาเหตุน้ ทาให้ชาวแต้จ๋ว
                                                                  ี
                                                                    �
                                                                             ิ
                                  ี
                     นับถือบูชาหานอ้ว์เป็นอย่างมาก ผู้คนกลับยกย่องท่านเป็น หานเหวินกง
                     หรือ หั่งบุ่งกง สร้างศาลบูชาให้กับท่าน แล้วยังน�าแซ่ของท่านไปเรียกขาน
                                         ื
                                                                      �
                                                        �
                                                              ื
                                                        ้
                     ช่อบ้านนามเมืองต่างๆ เพ่อระลึกถึง เช่น แม่นาท่เดิมช่อ เอ้อซี ลานาจระเข้
                                                          ี
                                                                        �
                      ื
                                                 ั
                                                                     ั
                     ก็เปล่ยนช่อเป็น แม่นาหานเจียง (ห่งกัง) มีภูเขาหานซาน (ห่งซัว) ศาลา
                                      �
                         ี
                             ื
                                      ้
                                              ื
                                                  ี
                              ั
                     หานถิง (ห่งเต๊ง) เป็นต้น แต่เร่องน้ต้องตราไว้ว่า ในความเป็นจริงทาง
                     ประวัติศาสตร์นั้น หานอี้ว์เป็นเจ้าเมืองแต้จิ๋วเพียงเจ็ดเดือนเศษ
                           กระบวนการสร้างความนิยมหานอ้ว์ในแต้จ๋วน้น น่าจะเกิดจากคนใน
                                                     ี
                                                           ิ
                                                             ั
                      ั
                                                                ่
                     ช้นหลังมากกว่า เพราะในสมัยราชวงศ์ซ่งเหนือ เฉินเหราจว (ซ่งก็เป็นขุนนาง
                                                                ั
                                                                   ึ
                            �
                                                                    ี
                                                            ี
                                     ั
                                              ิ
                      ี
                     ท่ถูกลดตาแหน่งมาน่งเมืองแต้จ๋วไม่ต่างจากหานอ้ว์) เป็นผู้ท่ให้สร้างศาล
                     บูชาหานอี้ว์ขึ้นเป็นแห่งแรกในแต้จิ๋ว
                        ราชวงศ์ซ่ง
                           พอเข้าราชวงศ์ซ่ง ด้วยเหตุแห่งความวุ่นวายจากศึกสงครามในดิน
                                         �
                     แดนภาคกลาง จึงมีผู้คนจานวนมากอพยพมายังมณฑลกวางตุ้ง โดยเฉพาะ
                              ื
                                     ี
                     ท่แต้จ๋ว เน่องจากท่น่เป็นเมืองชายฝั่งทะเลอยู่ห่างไกลจากภัยสงคราม ม ี
                      ี
                          ิ
                                      ี
                                                    ิ
                     บันทึกว่า ในระหว่างช่วงราชวงศ์ซ่ง แต้จ๋วมีพลเรือนเพ่มข้นจาก 5,831 ครัว
                                                              ิ
                                                                ึ
                     เรือน เป็น 74,682 ครัวเรือน และเป็นในสมัยราชวงศ์ซ่งนี่เองที่มีผู้คนจาก
                                                       �
                         ี
                     ฮกเก้ยนอพยพเข้ามาอีกเป็นระลอกใหญ่ ทาให้วัฒนธรรมและภาษาของ
                                                 25
   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31