Page 27 - แต้จิ๋ว แต่แจ๋ว
P. 27
ฮกเกี้ยนเข้าผสมผสานกับแต้จิ๋ว
ยุคราชวงศ์ซ่ง ถือเป็นยุคทองของแต้จ๋ว เศรษฐกิจรุ่งเรือง มีการส่งออก
ิ
เคร่องถ้วยสกุลช่างแต้จ๋วออกไปค้าขายตามเส้นทางสายไหมทางทะเล (มีการ
ิ
ื
ิ
ื
ค้นพบเศษเคร่องถ้วยแต้จ๋วสมัยราชวงศ์ซ่งทางตอนใต้ของประเทศไทย) การ
้
ิ
๋
้
ั
้
ุ
่
ื
ู
็
ศกษาของชาวแตจวในยคนกเฟองฟ จนไดรบการยกย่องใหเปน “ดนแดนแหง
้
ี
ึ
็
่
ิ
ิ
ขงจ่อและเม่งจ่อในชายฝั่งทะเล” วัดได้จากจานวนจ้นซ่อ (ผู้ท่ผ่านการสอบ
ี
ื
ิ
�
ื
ื
ื
ี
ี
ิ
ั
คัดเลือกหน้าพระท่น่ง) ในสมัยถังมีชาวแต้จ๋วท่สอบได้เป็นจ้นซ่อเพียง 4 คน
ิ
ิ
ื
ิ
พอมาถึงสมัยราชวงศ์ซ่ง มีคนแต้จ๋วสอบผ่านได้เป็นจ้นซ่อถึง 172 คน
ั
ในเวลาน้นมีขุนนางช่อดังท่เป็นชาวแต้จ๋วมากมาย ไม่ว่าจะเป็น
ี
ื
ิ
ื
ขุนนางสัตย์ซ่อไม่เห็นแก่ประโยชน์ตนอย่าง หลินฉงโจว หลิวยุ่น และจางขุย
ผู้ได้รับพระราชทานป้ายยกย่องให้เป็น “ผู้ลือเล่องแห่งแดนใต้” รวมถึง
ื
หวังต้าเป้า (เฮ้งไต่ป้อ) ขุนนางคนส�าคัญในรัชสมัยซ่งเสี้ยวจง ที่มีพื้นเพเป็น
คนไห่หยาง หรือเฉาอัน (เตี่ยอัง) ในปัจจุบัน หวังต้าเป้าผู้นี้ แท้จริงก็สอบ
ได้ที่จอหงวน แต่ถูกฮ่องเต้ขอต�าแหน่งจอหงวนไปให้คนอื่น เขาจึงถูกจัดให้
เป็นอันดับสองที่ ป๋างเหยี่ยน 榜眼
หวังต้าเป้าเป็นหนึ่งใน “แปดปัญญาชนแต้จิ๋วแห่งยุคถัง, ซ่ง” ครั้ง
่
่
่
ื
็
ึ
้
ี
๋
ิ
ึ
ั
้
่
้
่
้
้
หนงซงเสียวจงฮองเตเคยตรสถามหวงตาเปาวาทแตจว เรองการศกษาเปน
่
ั
เช่นไร หวังต้าเป้าทูลว่า
“ทดนเพาะปลกได้น้อย ครอบครวยากจน แต่ลกหลานสนใจ
ู
ี
ิ
ั
ู
่
ศึกษา”
และเป็นในรัชสมัยซ่งเสี้ยวจง แห่งราชวงศ์ซ่งใต้นี่เอง ในปี 1171 ได้
ื
ื
ี
มีการเร่มต้นสร้างสะพานเซียงจ่อเฉียว (เซียงจ๋อเก๊ย) สะพานช่อดังท่เป็น
ี
ิ
ื
หน้าเป็นตาของเมืองแต้จิ๋วมาจนถึงทุกวันนี้
26
