Page 31 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 31

babypigU                                         The Byzantine


                                                             ิ
                 ใบหนาที่เคยขาวซีดยามนี้ขึ้นสีแดงเถอก ทั้งกระจุดเล็กๆบรเวณจมูกและปราง
                      ้
                                             ื
            แกมใส นัยนตาสวยราวกับดวงดาวที่ทอแสงประดับราตรนั้นกาลังเหม่อมองสุนัข

                                                        ี
                      ์
              ้
                                             ่
                       ั
                           ี
             ิ
                                                  ้
                                                                   ้
            จ้งจอกเพื่อนรกที่ปนตักตนเองขึ้นมานั่งอยูตรงหนา แขนเล็กโอบกอดเจาขนฟูเพื่อ
                                          ็
                                                                       ้
            คลายความหนาว –ในเวลาแบบนี้เขากไม่สามารถช่วยตัวเองได วาเลนเซียใชพลัง
                                                             ้

                                                                      ั
                      ิ
            ธาตุลมจนเกนขีดจากัด โดยปกติเขามีพลังธาตุดินและธาตุลม เขาสามารถรงสรรค ์
                      ้
                                                       ้
                                                     ี
                                              ้
                              ้
                                    ็
                                                              ้
            พื้นที่เต็มไปดวยหิมะใหกลายเปนดินและหญาเขียวขจได แต่เขาใชพลังของธาตุลม
            ในการวิ่งออกมาจนตอนนี้ วาเลนเซียกดึงพลังธาตุดินออกมาใชไม่ได้
                                                           ้
                                         ็
                 เขานึกสมเพชตัวเองที่อยู่ในความสบายจนเคยตัว ไม่เคยฝกพลังธาตุเลยสัก
                                                             ึ
                                                                          ้
                       ้
                            ้
              ั
                                                           ื่
                                                         ้
            คร้ง เขาเลยใชมันไดไม่นานเท่าที่ควร วาเลนเซียนี่มันไม่ไดเรองเลยจรงๆ –ใบหนา
                                                                  ิ
            สวยซุกเขากับกลุมขนนุมฟู ปล่อยชายเสื้อคลุมใหปลิวว่อนตามกระแสลม กางเกงขา
                                                 ้
                              ่
                   ้
                         ่
                                ้
                            ้
            ยาวผาเนื้อดีมันไม่ไดท าใหเขาอบอุนมากนัก
                ้
                                      ่
                               ื
                 “เฮอ...เราคิดถูกหรอเปล่าฮวโก ที่หนีออกมาแบบนี้”
                                      ิ
                    ้
                                        ้
                                                             ื
                  ่
                 รางบางถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ดวยบรรยากาศเย็นชดจึงมีไอความเย็น
                                              ้
                                                         ้
                                                         ู
            บางๆออกมาตอนที่เขาพูด วาเลนเซียไม่มีที่ไปและเขากไม่รว่าจุดหมายปลายทางที่
                                                      ็
                                        ้
            จะไปคือที่ใดกันแน่ หากเขายังอยู่ที่หองนอน ปานนี้คงกาลังหลับสบายอยู่บนเตียง
                                               ่

            นุมนิ่มและมีผาห่มอุนๆใหเขานอนไดอย่างสบายใจ
                           ่
                               ้
              ่
                                       ้
                       ้
                                                       ุ่
                                 ้
                 วาเลนเซียกอดฮวโกอยู่ที่ขอนไมนั้นตลอดทั้งคืน รงเชาพลังทั้งหมดของเขาก ็
                                                         ้
                              ิ
                                         ้
                                                         ่
            ฟ้นฟู เขาจัดการสลายหิมะที่อยูตามเสื้อที่ตนเองสวมอยู และปรบอุณหภูมิของ
                                                               ั
             ื
                                      ่
                                  ื่
                                                            ้
                                      ่
                    ้
                      ็
             ่
            รางกายใหเปนปกติ –ไม่น่าเชอว่ารางกายของวาเลนเซียจะทนไดถึงขนาดนี้
                                                                     ่
                 เทาเล็กเหยียบย ่าลงบนผืนดิน เขตสิ้นสุดของเมืองบาเซนติโนมีเพียงปาตนสน
                   ้
                                                                       ้
                                 ี
                  ่
            สูงใหญและมืดทึบ มันทั้งเงยบสงบและวังเวง มีเพียงเสียงหายใจของเขาและเสียง
                                                        ่
                     ิ
                                        ่
               ้
            ฝีเทาของฮวโกที่ค่อยๆวิ่งตามมา –รางบางมองไปรอบๆปาผนนี้ เขาไม่เคยออกมา
                                                          ื
                       ้
            ขางนอกและไม่รว่าปาแห่งนี้จะพาเขาไปถึงที่ใด
                            ่
             ้
                        ้
                         ู
                                           31
   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36