Page 138 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 138
95
พระธรรมพุทธิมงคล (สอิ้ง สิรินนฺโท ป.ธ.๘)
ั
เพราะปกติความรู้สึกของเรามันอยู่ท่วความรู้สึกต่างๆ
่
ู
่
ี
ิ
ี
้
้
ิ
ี
ของเรา มันอยท ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ใชวธบรกรรมอย่างนก็
ื
ี
ั
เพ่อจะเรียกความรู้สึกท่มันอยู่ท่วสรรพางค์กาย ไปรวมไว้ท่บท
ี
บริกรรม เขาเรียกว่า ทาจิตให้เป็นหน่ง เอาไปรวมไว้ท่บทบริกรรม
�
ี
ึ
ก็บริกรรมไปเร่อยๆ พอลมหายใจเข้า-หายใจออก ก็บริกรรมไป
ื
เพราะจิตมันจะเข้าไปรวมเป็นหนึ่ง
เร่องบริกรรมภาวนาน้ มันจะทาจิตของเราให้เป็นสมาธิได้
ี
�
ื
ั
ั
เพียงช่วครู่ ช่วขณะ มันได้ไม่มากหรอก ท่านจะบริกรรมไป
๑๐๐ ปี ๑๐๐๐ ปี จิตของท่านก็จะเป็นสมาธิได้เพียงช่วครู่ ช่ว
ั
ั
ิ
ี
ขณะ เรียกว่า ขณิกสมาธ มันก็ได้แค่น้ เม่อจิตเราเป็นขณิก-
ื
สมาธิแล้ว เราบริกรรมว่า พุทโธ จิตมันจะหน่วงถึงพระ มัน
จะทาให้เกิดนิมิต อย่างแบบของหลวงพ่อวัดปากน�้าว่า สัมมา-
�
อะระหัง มันจะเกิดนิมิตเป็นองค์พระ หรือดวงแก้ว สังเกตด ู
ั
เวลาเราน่งหลับตา พอจิตมันสงบ มันจะเกิดเป็นแสงแวบๆ
เหมือนฟ้าแลบผ่านตาเรา น่นก็คือนิมิต ในช่วงบริกรรมภาวนาท ่ ี
ั
ี
จิตเป็นขณิกสมาธิน้ มันจะส่งผลให้เกิดนิมิตครั้งแรก เราเรียกว่า
บริกรรมนิมิต
ั
น่คือคร้งแรก เราก็ฝึกไปเถอะ คร้งแรกก็ฝึกให้มันชิน พุทโธๆ
ี
ั
ึ
ี
ก็ภาวนาไป จิตมันจะเป็นขณิกสมาธิถ่เข้าๆ นิมิตมันจะเกิดชัดข้นๆ
ี
เกิดดับๆ ตามความเปล่ยนแปลงของบทบริกรรม ความเปล่ยนแปลง
ี
ิ
ั
ี
้
ิ
ของอารมณ์ท่เราบริกรรม ชินเขาๆ นิมตมนก็จะเกด จตมันจะ
ิ
