Page 260 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 260
217
พระธรรมพุทธิมงคล (สอิ้ง สิรินนฺโท ป.ธ.๘)
เราได้มาจากพ่อแม่ เป็นผู้มอบให้แก่เราด้วยความหวังและ
ความชื่นชมยินดีเป็นที่สุด
ี
ื
ท่ว่าพ่อ-แม่มอบชีวิตให้เราด้วยความหวังและความช่นชม
ี
ั
ี
ยินดีเป็นท่สุดน้น จะเห็นได้จากความจริงท่ว่า ไม่มีหญิงชาย
ึ
ื
คู่ใดในโลก ซ่งเม่อเป็นสามีภรรยากันแล้ว จะไม่ต้องการมีลูก
ื
ิ
และความช่นชมยินดีของสามีภรรยาก็ไม่มีอะไรจะย่งไปกว่า
ั
�
ื
การมีลูกคนแรก พ่อ-แม่เม่อให้กาเนิดลูกแล้ว ก็พยายามช่วยกน
ประคับประคองทนุถนอมเล้ยงดูลูกให้มีความสุขโดยสมควรแก่
ี
ื
ั
ฐานะ ด้วยความรักอนบริสุทธ์ผุดผ่อง (เมตตา) เม่อได้ทุกข์ พ่อ
ิ
-แม่ก็หว่นใจ เป็นทุกข์เป็นร้อนกระวีกระวาดหาทางขจัดปัดเป่า
ั
ื
ให้คลายทกข์ (กรุณา) เมอลูกได้ดมสุข พ่อ-แมกแสนจะชนชม
็
ี
่
่
ื
่
ี
ุ
ื
ี
ยินดี (มุทิตา) เม่อไกลลูกหรือลูกไปอยู่ท่อ่น พ่อแม่ก็มีใจจดใจจ่อ
ื
ห่วงใยคิดถึงอยู่เป็นนิตย์ (อุเบกขา) เพราะคุณธรรมของพรหม
�
ี
ท้ง ๔ ประการน้เกิดข้นประจาดวงจิตของพ่อ-แม่ พร้อมกับ
ึ
ั
การให้กาเนิดลูก จึงสมแล้วท่พ่อ-แม่ของเราได้รับการยกย่องว่า
ี
�
“เป็นพระพรหมของลูก”
ั
อันพระคุณของพ่อ-แม่น้น เจิดจ้ายิ่งกว่าแสงอาทิตย์
ี
ี
ิ
ั
ิ
ั
ู
่
แสงจนทร์ สาหรบลกทมองเหนคณค่าแห่งชวตตนและรกชวต
ั
�
ี
็
ุ
ึ
ตน ซ่งได้มาจากพ่อแม่ ได้รับความทุกข์ยากลาบากเพียงไรกวา
�
่
จะเล้ยงลูกให้เติบใหญ่มาได้ละคนๆ กล่าวเพียงเท่าน้แม้ไม่ต้อง
ี
ี
�
ื
พรรณนาถึงอุปการคุณอ่นๆ ท่พ่อแม่กระทาแก่ตนเป็นอเนก-
ี
