Page 60 - นาวิกศาสตร์ เดือน กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

มีรปรางลกษณะเหมือนคนธรรมดา แตทศกณฑ

ั
ู
ั

สาราหก : สองคนยล ตนเดยวเทานนที่มีถงสบหนา ยี่สบมือ มีอานภาพมาก
ั้

ิ
ี
ึ
ุ
ิ
ตามชอง มองทศกัณฑ และสามารถถอดดวงใจออกจากรางไปไวที่อื่นทำให

ฆาไมตายไดอีกดวย การเขียนรปหรอปนรปตวคน
ู
ู

ั
ื


ึ่

ผูเขียนไดไปทำบุญที่วัดแหงหนงแถวสำเหร ตวลง หรอตวยักษกระทำไดไมยากเพราะมีหนง
ั
ึ่
ื
ั
ิ

ู
ั
ึ่
ภายในศาลาที่จดงานมีรปปนโตประมาณ หนงเทา ศรษะ สองแขน สองขา เหมือนคนธรรมดา
ี
ครึ่งของคน เปนรูปตัวเอก ๔ ตัวในวรรณคดีที่คนไทย แตสำหรับทศกัณฑสิบหนา ยี่สิบมือจะทำอยางไรดี
ี
ื
ี
ั
ู
รจกดี คอรามเกยรติ์ มีรปของพระราม นางสดา ภายในวัดในเมืองไทยมีภาพเขียนเรองรามเกยรต ิ์
ู
ี
ื่
หนุมาน และทศกัณฑ ทุกตัวมีสีสันสวยงาม เห็นทศกัณฑ  หลายวัด แตที่สมบูรณและสวยกที่วัดพระแกวใน

็


มีหนา ๗ หนา ชั้นลาง ๔ หนา และชั้นบน ๑ หนา กรงเทพ ภาพทศกณฑของคนไทยที่เห็นและคนเคย
ุ
ั
ุ
แทนที่จะเปน ๑๐ หนา ถามพระรูปหนึ่งวาทำไมเปน กันมีสี่หนาที่คอชั้นลาง สี่หนาที่ชั้นกลาง และอีกสอง
๗ หนา ทานสายศีรษะแลววา เขาสรางมาอยางนั้น หนาที่หันหนาไปขางหนากบขางหลง สวนยี่สบมือ

ั
ิ

ั


เอง ยี่สบแขนกแบงไปขางละสบมือ แตทศกณฑของ
ิ
ิ
็
ั

ี
ื้
เนอหาของรามเกยรตดหางไกลจากความเปน อินเดยมีสบหนากระจายไปขางหนา ไมไปทางสง
ิ์
ู
ี


ิ
ู

จรงมาก แตคนอินเดยที่เปนฮินดบางคนเชื่อวาเปน แบบทศกัณฑไทย
ิ
ู
ี
เรองจรง บางคนนบถอหนมาน ทหารเอกของ เรองราวเดยวกน เอกลกษณเดยวกน แตยล
ื
ั
ุ
ิ
ื่
ั

ี

ื่
ั
ั
ี
ี
พระรามเปนพระเจาเหมือนชาวจน บางพวกบางคน ตามชองไมเหมือนกัน ตาใคร ตามัน บางคนอธิบายวา

ื
ั
นบถอกวนอูในเรองสามกก เมื่อผูเขียนรบราชการ เมืองไทยมีภมิประเทศที่เปนที่ราบมาก การสราง
ื่
ั

ู

ุ
ื
เปนผูชวยทูตฝายทหาร และฝายทหารเรอ ณ กรงนวเดล ี อะไรไปทางราบแขงกบที่ราบเปนการยาก การ
ิ
ั
นนเจากรมขาวทหารยศพลโทอินเดยเชิญผูเขียนไป กอสรางอะไรที่เปนจดเดนจงสรางขึ้นไปทางสง
ั้

ี



ู

ุ
ึ
รับประทานอาหารเย็นที่บานของทานมื้อหนึ่ง ทานเลา อยางพระอาราม เจดีย โบสถ วิหาร ฯลฯ สวนทาง
เปนตเปนตะวา เมืองอโยธยาของพระรามอยูตรง อินเดยมีภมิประเทศเปนขุนเขามาก การสรางอะไร
ุ
ี

ู
ั
ื
ี
ไหนเมืองลงกาของทศกณฑ คอศรลงกา ปจจบันที่ ใหสงกจะถกขุนเขาขมหมด จงสรางใหออกไปทาง
ั
ุ
ึ

ู
ู
็
เปนเกาะกลางทะเลอยูหางจากทวีปอินเดยราว ๒๐ กวางราบ สบหนาทศกณฑไทยจงซอนสงขึ้นไปใน
ี
ึ

ั
ิ
ู
ุ
ไมล ซึ่งหนมานตองสรางถนนขามทะเลใหพระราม ขณะที่สิบหนาทศกัณฑอินเดียกระจายไปทางขาง


ยกกองทัพขามไปยังลงกาได วันที่สมมุติวาทศกัณฑ เรองเดยวกน มองไมเห็นกน คดไมเหมือนกน
ิ
ี
ั
ั
ื่
ั
ตายจะมีงานเฉลมฉลองกนตามหมูบานโดยถอวา เปนไปไดทั้งนั้นไมวาเรื่องเล็ก หรือเรื่องใหญ
ื
ั
ิ
ความชั่วรายไดหมดไป หุนและผูแสดงเปน


ทศกณฑสบหนาจะปรากฏตวในงาน และในวันที่

ั
ั
ิ
พระรามกลบเขาเมืองทุกบานจะเปดไฟสวางทุกหอง สาราเจ ด : ตรวจเมาแลวขับ
ั
ุ

ั
ี
ั
ิ
หับทั้งอีกเพื่อแสดงความยินดที่สนตสขไดกลบคนมา แบบเนปาล
ื
และตอนรับพระราม
ื่
ี
ื่
ิ์
เรองรามเกยรตเปนเรองราวการสงคราม เมาแลวขับปรากฏทั่วไปในโลกที่มีการตรวจจบ
ั

ระหวางฝายพระรามที่มีลงเปนพลรบกบฝายยักษ ปรมาณแอลกอฮอลจากผูขับขี่ยานพาหนะอยูทั่วไป
ิ
ั

ิ
อสรพงศของทศกณฑที่มียักษเปนบรวาร ทั้งสอง เชนกน การตรวจหาวาผูขับขี่อยูในเกณฑเมาแลว

ั
ู
ิ
ั

ฝายตางมีฤทธิ์มีเดชมหัศจรรยตาง ๆ นานา รวมทั้ง ขับที่เปนอันตรายตอทั้งตนเองและผูอื่นนั้น ใชวิธีการ
เหาะเหินเดินอากาศดำน้ำ ดำดินไดดวย ทุกคนทุกตัว ตาง ๆ นานา ตั้งแตดู “ภาษากาย” ของผูขับขี่ดวย
นาวิกศาสตร ปที่ ๙๖ เลมที่ ๒ กุมภาพันธ ๒๕๕๖ 67