Page 28 - ประวัติศาสตร์นิพนธ์ว่าด้วยพลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์
P. 28

16




                                   2.2  งานศึกษาเกี่ยวกับความทรงจ ากับประวัติศาสตร์
                                                  ่
                                                              ี่
                                                                         ิ
                                   กลุมงานนี้เปนกลุมงานศึกษาเกยวกับแนวคดและความสัมพันธ์ระหว่างความทรง
                                     ่
                                              ็
                                                     ่
                                                                                   ์
                                   ิ
                       จ ากับประวัตศาสตร์ ได้แก่ ระหวางความทรงจ ากับประวัติศาสตร (Between Memory and
                       History) โดยปแอร์ นอร่า (Pierre Nora) ว่าด้วย “การเมือง” ของประวัติศาสตรและความทรงจ า
                                                                                           ์
                                   ิ
                               ี
                       โดยนิธ เอยวศรีวงศ์ และ เรื่องเล่าจากสหาย: รูปแบบและการปรากฏตัวของความทรงจ ารวมจาก
                             ิ
                                                                                                   ่
                       ชุมชนอดีตแนวร่วม พคท. โดยอังกูร หงส์คณานุเคราะห์
                                                  ่
                                   งานศึกษา ระหวางความทรงจ ากับประวัติศาสตร โดยปแอร์ นอร่า ตพิมพ์ลงใน
                                                                                     ิ
                                                                                                ี
                                                                               ์
                                                                   ์
                       หนังสือ ประวัติศาสตร์นิพนธ์: กรอบแนวคิดวิพากษในการศึกษาประวัติศาสตร์ (Historiography:
                                                                          ็
                                                                                      ่
                       Critical Concepts in Historical Studies) ใน พ.ศ. 2549 เปนบทความทีชี้ให้เห็นความแตกตาง
                                                                                                       ่
                                                                                           ่
                                                 ิ
                                                                               ็
                       ระหว่างความทรงจ ากับประวัตศาสตร์ว่า ความทรงจ ามีลักษณะเปนนามธรรมทีผูกพันกับผู้คนใน
                       สังคมปจจุบัน แปรเปลี่ยนให้เหมาะสมกับข้อเท็จจริงได้ ถูกลืมเลือนหรือรื้อฟนกลับขึ้นมาใหม่เปน
                                                                                       ้
                             ั
                                                                                       ื
                                                                                                        ็
                                               ู
                                 ็
                                                                          ู
                       ครั้งคราว เปนจริงในการรับร้ของผู้คนเสมอ มีอารมณ์ความร้สึกและความน่าหลงใหล รวมทั้งผู้คน
                       ในสังคมสามารถรับร้ความทรงจ าเรื่องใดเรื่องหนึ่งได้ร่วมกัน โดยความทรงจ าเรื่องนั้นอาจ
                                          ู
                                                                                           ่
                                                                                             ็
                                                     ่
                                        ่
                                               ู
                       หลากหลายตามแตการรับร้ของแตละคน สามารถระลึกถึงได้ภายหลังด้วยสิ่งทีเปนร่องรอยของ
                                                              ู
                                                        ่
                       ความทรงจ านั้น เช่น วัตถุสิ่งของ, พื้นที และรปภาพ เปนต้น และมีลักษณะสมบูรณ์เปนเอกเทศ
                                                                      ็
                                                                                                 ็
                                                                            ่
                                                                            ื
                                                                              1
                                     ่
                       มิได้มีความต่อเนืองของเหตุการณ์หรือสัมพันธ์กับความทรงจ าอน
                                               ิ
                                                       ็
                                         ่
                                                                          ี
                                   ขณะทีประวัตศาสตร์เปนการสร้างภาพของอดตขึ้นทั้งหมดจากความว่างเปล่า มีข้อ
                                                                           ็
                                                                                               ่
                       โต้แย้ง ไม่สมบูรณ์ และไร้อารมณ์ เนืองด้วยประวัตศาสตร์เปนผลผลิตทางวิชาการทีต้องการการ
                                                      ่
                                                                  ิ
                       วิเคราะห์วิพากษ์ รวมทั้งประวัตศาสตร์เปนเรื่องราวสากลทีทุกคนในสังคมรับร้แบบเดยวกัน และ
                                                  ิ
                                                          ็
                                                                                          ู
                                                                                                ี
                                                                         ่
                                                                                      ็
                                                                                                  ่
                                             ็
                                                                                                ู
                                                                                                   ่
                                   ่
                                      ่
                       ต้องสัมพันธ์ตอเนืองกันเปนล าดับก่อน-หลัง นอกจากนี้ ประวัตศาสตร์เปนชุดความร้ทีมุงหมาย
                                                                              ิ
                                                                                    ื
                       วิพากษ์และท าลายความทรงจ าเนืองด้วยความกังขาในความน่าเชือถอของความทรงจ า แม้ว่า
                                                                                 ่
                                                     ่
                                                              ่
                       ประวัตศาสตร์จะยังคงเก็บรักษาวัตถุหรือพื้นทีร่องรอยของเหตุการณ์ไว้ แตลบล้างเรื่องราวความ
                             ิ
                                                                                       ่
                                                                                2
                                                                                              ิ
                              ่
                       ทรงจ าทีบรรจุในสิ่งเหล่านั้นเสีย เพือจัดเรียงและให้ความหมายใหม่  กระนั้น ประวัตศาสตร์ก็ยังมี
                                                    ่
                                                       ิ
                       สัมพันธ์กับความทรงจ าด้วยการอธบายข้อเท็จจริงของความทรงจ าและยืนยันการมีอยูของ
                                                                                                      ่
                                               3
                       เหตุการณ์ในความทรงจ านั้น

                               1 Pierre Nora. (2006). Between Memory and History. In Historiography, V.4. p. 285-286.
                               2 Ibid.
                               3 อังกูร หงษ์คณานุเคราะห์. (2552). เร่องเลาจากสหาย: รูปแบบและการปรากฏตัวของความทรงจ า
                                                                ่
                                                            ื
                       ร่วมจากชุมชนอดีตแนวร่วม พคท. หน้า 21.
   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33