Page 27 - นาวิกศาสตร์ เดือน สิงหาคม ๒๕๕๔

นักรบทางเรือผู้ยิ่งใหญ่จากไปแล้ว แม้จะไม่ได้ ล้วน ๆ และเป็นความคิดของผมเองโดยเฉพาะ

เสียชีวิตในสนามรบก็ตาม แต่เขาได้ฝากผลงานและ ผมขอไม่กล่าวถึงหลักการพื้นฐานของภาวะผู้นำ

แบบอย่างที่ของผู้นำทิ้งไว้ให้นายทหารเรือรุ่นหลัง เพราะอาจกลายเป็นเรื่องซ้ำซากที่ท่านทราบดีอยู่แล้ว

โดยเฉพาะนักเรือดำน้ำของเยอรมันได้ศึกษาและ แต่จะนำเรื่องที่เกี่ยวข้องเพื่อเป็นตัวอย่างว่ามัน
ระลึกถึง นอกจากนั้นที่โรงเรียนนายเรือบริเวณใกล้ ๆ สามารถทำได้อย่างไร

กับจุดที่เขาถูกยิงเสียชีวิต มีก้อนหินขนาดใหญ่ การออกปฏิบัติภารกิจแต่ละครั้งย่อมแตกต่างกัน
วางไว้ใต้ต้นไม้โอค เพื่อเป็นสิ่งเตือนความจำ ชีวิต ทั้งนายทหารและลูกเรือส่วนหนึ่งเป็นคนใหม่ในแต่
ของ Lueth ปิดฉากลงเราอาจกล่าวอย่างเต็มปาก ละเที่ยว (กองเรืออูกำหนดเป็นหลักการให้แต่ละลำ
ว่า “The old sailor never dies” ได้เหมือนกัน หมุนเวียนให้คนใหม่ส่วนหนึ่งได้รับประสบการณ์
ก่อนที่จะนำเสนอ “ภาวะผู้นำของผู้บังคับการ ร่วมกับกำลังพลเดิมของเรือ) การปฏิบัติการของเรือ

เรืออู” ในอันดับต่อไปนั้น ขอเรียนว่า ส่วนใหญ่ ไม่มีสูตรสำเร็จที่สามารถนำมาประยุกต์ใช้ได้กับทุก
ของเนื้อหาสาระนำมาจากการปาฐกถาของ Lueth กรณี ผมเองได้เรียนรู้เรื่องใหม่ ๆ อยู่เสมอแต่ละครั้ง
เรื่อง Menschenfuehrung auf einem Unterseeboot ที่ออกปฏิบัติการรบ ซึ่งรวมทั้งหมด ๑๖ ครั้ง ดังนั้น
และสอดแทรกด้วยข้อคิดเห็นของผู้เขียนพร้อมกับ จึงพอจะกล่าวได้ว่าผมได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์
ความคิดเรื่องภาวะผู้นำทางเรือ (Naval Leadership) มามากพอสมควร อย่างไรก็ตามผมขอเริ่มจากเที่ยว

ของบรรดานายทหารเรือที่มีชื่อเสียง เช่น อดีต สุดท้ายของผม ซึ่งกินเวลานานราว ๗ เดือนครึ่ง
ผู้บัญชาการทหารเรือของสหรัฐ ฯ ญี่ปุ่น เยอรมัน โดยที่เรือไม่ได้แวะจอดที่ในเมืองท่าไหนเลย
ผู้บัญชาการหน่วยนาวิกโยธินสหรัฐ ฯ และอื่น ๆ ผมขอบรรยายถึงสภาวะในเรืออูเพียงคร่าว ๆ

สอดแทรกลงไปบ้าง เพื่อผู้อ่านจะได้ทราบว่าสไตล์ เนื่องจากว่ามันแตกต่างจากเรือผิวน้ำอื่น ๆ อย่าง

ผู้นำของ Lueth นั้น สอดคล้องกับหลักการผู้นำ สิ้นเชิง
ทางเรืออันเป็นที่ยอมรับกันอย่างแพร่หลาย ขอเชิญ การใช้ชีวิตในเรือช่วงเวลาที่ยาวนานน่าเบื่อมาก
ติดตามต่อไปได้ครับ ยิ่งยาวนานหลายสัปดาห์ต้องสามารถทนต่อความ
ล้มเหลวของภารกิจได้ แล้วยิ่งต้องเผชิญกับระเบิดลึก
ท่านจอมพลเรือและสุภาพบุรุษทั้งหลาย จากข้าศึกเพิ่มเข้ามาอีก ทำให้ชีวิตตกอยู่ในสภาพ
งานของผมในฐานะผู้บังคับการเรืออู คือ การจม ของสงครามประสาท ซึ่งเรื่องนี้มีผลกระทบต่อผู้บังคับ
เรือข้าศึก การปฏิบัติงานนี้ผมจำเป็นต้องอาศัย การเรือเป็นหลัก เสียงระเบิดแต่ละครั้งเพิ่มรู้สึกทรมาน

ความร่วมมือจากบรรดาลูกเรือทุกคน เพื่อให้ทุกสิ่ง เข้มข้นทุกที ไฟแสงสว่างในเรือดับเนื่องจาก
ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี หากลูกเรือให้ความร่วมมือ หลอดไฟแตก พวกเรานั่งอยู่ในความมืด ทุกคนรู้สึก
อย่างแท้จริง พวกเขาไม่เพียงแต่ต้องรู้งานของเขา หวาดกลัวมากขึ้น เราไม่สามารถหนีไปไหนได้ ต้อง
อย่างดีแล้ว ซึ่งนั่นเป็นรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ สงบนิ่งอย่างเดียวเท่านั้นเราไม่สามารถแม้แต่ป้องกัน
ทั้งหมดของงานประจำวัน แต่ยังต้องมีจิตใจรักงาน ตัวเอง เรื่องยิงต่อสู้ข้าศึกไม่ต้องพูดถึง เรืออูจึงต้อง
ของพวกเขาด้วย การทหารทุกคนที่มีจิตใจเด็ดเดี่ยว
ผมประสงค์ที่จะบรรยายให้ท่านทั้งหลายฟังถึง ชีวิตในเรืออูค่อนข้างฝืนธรรมชาติ ไม่ดีต่อ
เรื่องราวต่าง ๆ ที่ผมได้บริหารจัดการและพวกเราได้ สุขภาพเลยเมื่อเปรียบเทียบกับการใช้ชีวิตบนเรือ
ดำเนินชีวิตภายในเรืออูอย่างไร ผมเองได้ใช้เวลา ผิวน้ำอื่น ๆ เปรียบเสมือนการดำรงชีวิตในเมืองกับ

ออกเรือไปรบกับข้าศึกเป็นเวลานานรวมแล้วถึง ๔ ปี ชีวิตในชนบท

สิ่งที่ผมเล่าต่อไปนี้ได้จากประสบการณ์ของผมเอง เวลากลางวันและกลางคืนแยกไม่ออก เพราะ

๐26 นาวิกศาสตร์ ปีที่ ๙๔ ฉบับที่ ๘ สิงหาคม ๒๕๕๔