Page 28 - การวิเคราะห์อภิปรัชญาที่ปรากฎในสารัตถะแห่งคัมภีร์มิลินทปัญหา
P. 28

๑๔


                       ปัญหา  มีความเข้าใจเนื้อเรื่องของการ์ตูน แต่กลุ่มตัวอย่างบางส่วนยังไม่สามารถเข้าใจได้อย่างลึกซึ้ง
                                                       ่
                       บุคคลที่สามารถเข้าใจได้ เป็นผู้ที่เคยอานหนังสือมิลินทปัญหามาก่อน กลุ่มที่สองจากการสัมภาษณ์
                       กลุ่ม Focus group interview ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓พบว่า กลุ่มตัวอย่างทั้งหมดสามารถ
                       จดจ าเนื้อเรื่องการ์ตูน และตัวละครต่าง ๆได้ และสามารถน าข้อคิดหรือแนวปฏิบัติตนของตัวละครใน

                       เรื่องไปประยุกต์ใช้ในชีวิตประจ าวันได้อย่างเหมาะสม แต่ในด้านความเข้าใจกลับพบว่าไม่ได้มีความ

                       เข้าใจที่ลึกซึ้ง ส าหรับด้านเทคนิคแอนิเมชัน กลุ่มตัวอย่างทั้งสองกลุ่ม มีความชอบและประทับใจด้าน
                       เทคนิค การออกแบบแอนิเมชันท าได้สวยงาม เหมาะสมลงตัว แต่บทเรื่องมิลินทปัญหา พบว่า  ผู้เขียน

                                                        ่
                       บทยึดตัวบทต้นฉบับเอาไว้ ท าให้ยากแกการเข้าใจของกลุ่มตัวอย่างผู้รับสารที่ไม่เคยศึกษาเรื่องมิลินท
                                                        ๒๑
                       ปัญหา หรือมีความรู้เรื่องธรรมะมากก่อน

                                                  ิ
                                 พีระวศว พูลเขตรวทย์, ได้ท าการวิจัยเรื่องวรรณกรรมของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล:
                                        ์
                                      ิ
                       การศึกษาเชิงอภิปรัชญาพบว่า แนวคิดด้านอภิปรัชญาในวรรณกรรมของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล เป็น
                                                ุ
                       แบบทวินิยม ในลักษณะของพทธปรัชญา คือ ยอมรับการมีอยู่จริง และคุณค่าของสสาร และอสสาร
                       แต่เห็นว่าอสสารเป็นความจริงแท้ที่ด ารงอยู่ในมิติที่สูงกว่า ซึ่งสามารถเข้าถึงด้วยจิตที่สงบนิ่งเห็นความ
                       จริงแท้ของสรรพสิ่งที่เชื่อมโยงเป็นหนึ่งเดียวกัน มีความเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ไม่มีสิ่งใด

                       เป็นตัวตนที่แท้จริงนอกเหนือไป จากองค์รวมของเอกภพ คุณค่าที่แท้จริงของมนุษย์ คือการเข้าถึง

                                                                          ั
                       ความจริงแท้ด้วยจิตที่สงบนิ่งเป็นอสระจากความยึดมั่นในอตตา ด าเนินชีวิตบนหนทางที่ถูกต้อง
                                                     ิ
                       สอดคล้องกับวิถีธรรมชาติ อนจะน าสันติสุขที่แท้จริงมาสู่ตนเองและสังคม วรรณกรรมของเสกสรรค์
                                              ั
                       ท าให้เห็นถึงปัจจัย และพฒนาการของแนวคิดทางอภิปรัชญาที่ หล่อหลอมจากวิถีชีวิต การใคร่ครวญ
                                           ั
                                               ิ
                       ประสบการณ์ชีวิต และการพนิจธรรมชาติ เพอเข้าถึงจิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ผสานเป็นหนึ่งเดียวกับวิถี
                                                            ื่
                       ธรรมชาติ และใช้เป็นแนวทางในการแก้ปัญหาสังคมเพอน าไปสู่วิถีชีวิตและวิถีสังคมที่มีความสงบสุข
                                                                    ื่
                       อย่างแท้จริง
                                 ๒๒
                                 พระมหาสมปอง จนฺทวโส (ยุงรัมย์) ได้ท าวิจัยเรื่องการศึกษาเปรียบเทียบ ธรรมชาติของ

                       มนุษย์ในพทธปรัชญาเถรวาทกับปรัชญาของอริสโตเติล พบว่า แนวคิดของอริสโตเติลมีทั้งประเด็นที่
                                ุ
                       เหมือนกันและแตกต่างกันกับแนวคิดของพทธปรัชญาเถรวาท สรุปสาระส าคัญได้ ดังนี้ ทั้งอริสโตเติล
                                                          ุ





                                 ๒๑ ธนิดา ปัทมพรพงศ์, “วาทวิเคราะห์เรื่องมิลินทปัญหา”, วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต,

                       (บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๒๒), หน้าก.
                                                                                              ิ
                                 ๒๒ พีระวิศว์ พูลเขตรวิทย์,“วรรณกรรมของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล: การศึกษาเชงอภิปรัชญา”,
                       วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย, (บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ,

                       ๒๕๕๑), หน้า ก.
   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33