Page 54 - ماهنامه شماره 23 برای فردا
P. 54
53
ودخالـتنکنیـد.ا گـرهمبـرایزاینـد هرودهمایـشبرگزار کم کدرسیمنتشرم یکند ،کامل ًادرمسیربیراههاستو خان مهـا فرصـت بیشـتر و مسـئولیت کمتـری در قبـال
م یکردیـم،م یگفتنـدفلانـینبایـدسـخنرانی کنـد،نباید بزر گترینضربهرابهجامع هگراییم یزند.وقتیمحصل معیشـتخانوادهدارندحضورشـاندر تشـک لهابیشـتر
بیانیـهداشـتهباشـیدو....امـامـاناامیدنشـدیموبازهم دبیرسـتانبـودم،معلـمهندسـۀمـابـهبچ ههایی کـهدر است.اینرادر بیشترتشک لهایی کهباآ نهادر ارتباط
بـرای زاینـد هرود همایـش برگـزار کردیـم و کار خودمـان را یـک نیمکـت سـ هنفره م ینشسـتند تکلیـف م یکـرد کـه بـود هامدیـد هاموفکـرم یکنـمعمومیـتداشـتهباشـد.
انجامدادیمواطلا عرسـانی کردیموسـعی کردیمفضای کسـی کـهقو یتـراسـتآندونفـردیگـررابـهحـدخودش دروضعیتفعلی،برایافزایشمسئولی تپذیری
مسـمومیرا کـهدر رسـان ههایمجـازیایجـادشـدهبـود برسـاند .امـا امـروز بچـه 0/25نمـره را از بهترین دوسـتش ومشارکتاجتماعیمردمچهرا هحلیپیشنهاد
تعدیل کنیم.بعدهم کتابیبهنام«پاب هپایزایند هرود» دریـغم یکنـدتـامبـادا کسـیازاوجلـوبیفتد.چـهاتفاقی م یکنیـد؟ مسـلم اسـت کـه حاکمیـت بایـد
درایـنزمینـهچـاپ کـردم .کارمرادوسـتداشـتموآنرا دارد م یافتـد؟ جامع هگرایـی و توجـه بـه منافـع جمعـی رویکردشراعوض کند؛امادر جامعهونهادهای
ب هشـدت در حـال نابـودی اسـت و فردگرایـی افراطـی و کوچ کترحاکمیتیمثلشهردار یهاچهعاملی
باعلاقه پیش بـردم. م یتوانـد مـردم را برانگیـزد تـا مشـارکت کننـد و
ا گربخواهیدتجربۀبیستسال کار در سم نهارا منفع تطلبـیخودخواهانـهجایگزیـنآنم یشـود.
آمـوزش کـودکان درسـت اسـت ،بـه شـرطی کـه آن را از حقشـان را بخواهنـد؟
در چندجملهخلاصه کنید،چهم یگویید؟ قیودایننظامآموزشـیجدا کنیم.الآنمدارسـیبهنام در دهـۀاخیـراتفاقـیدر سـطحجهـانو کشـور مـاافتـاده
آنرادر یـک کلمـهخلاصـهم یکنـموآن«اعتمادسـازی» مدارسطبیعتبهراهافتاده کهآموزشرسمیو کلاسی وآ نسـیطرۀفضـایمجـازیاسـت کـهآد مهاراب هشـدت
اسـت.اعتمادسـازیامریچندسویهاسـتوآنرابایداز نـداردویادگیـریخودانگیختهراجایگزینآموزشقالبی بـهسـمتفردگرایـیسـوقم یدهـد.نظـامسـرمای هداری
درونتشـکلآغـاز کـردیاحتـیازدرونخانـواده.خانواده م یکننـدوبـرایـنپایـهاسـتواراسـت کـه کـودکانازطریق جهانیدرواقعبهدنبالایناست کهفردگراییراتوسعه
کوچ کتریـننهـاداجتماعـیاسـتوب یاعتمـادیمثـل بـازی در طبیعـت و تعامـل بـا طبیعـت و بـازی بـا همدیگر دهد.اینفردگراییب هشدتواز را ههای گونا گون،مثل
موریانـه آن را از درون پـوک م یکنـد .یکـی از مه متریـن بهترجامع هگرام یشوند.اینشایدیکیازرا هکارهاباشد. فی سبـوکوتلگـرام ،گسـترشم ییابـد.پنـجیـادهسـال
ارکان در هـر تشـکلی اعتمادسـازی اسـت و مقدمـ هاش اپیسـت ِفشادجهاممع یهکرراددنـر ندظورالبآگینریچندـ؛دچننفـدرنافسرـاتزففادضهامی یمکنجناـزد؟ی
صداقت است .باید با خودمان و دیگران صادق باشیم. خاطرۀخاصوجالبیازفعالی تهایتاندارید؟ ایـنفضـاتمـامقشـرمیانـیجامعـهرا،از زنومـردوپیـرو
ا گرخودمانرا گولبزنیم،دیگرنم یتوانیماز صداقتدر خاطر ههـای خـوب زیـادی دارم؛ چرا کـه کارهـای خـوب جـوان ،جـذب کـرده اسـت .ایـن فردگرایـی ب هشـدت بـه
سطح کلا نترحرفیبزنیم.بایدصداقت،اعتمادوامید زیادیانجامشده.واقعیتایناست کهاینسازما نها روحیـۀ جامع هگرایـی لطمـه م یزنـد .مـن خـودم را در
وجـودداشـتهباشـد.در تاریکـیبـهتاریکـیدشـنامدادن تأثیـرخودشـانرادر اصفهـان گذاشـت هاند.موض عگیـری حـدینم یبینـم کهبگویـمالآنبایـدچ هکار کنیمتاجلو
مشـکلیراحـلنم یکنـد؛بایدچراغیروشـن کنیـم.باید ایشـندتنشزاکینـلدههاردوردبروابرچیسزاهـخاتمیادینگجرهماسـنلنممًااب،م یتترأثو،یـرخنبشودکه اینبولدوزرتخریبتفکرجامع هگرا گرفتهشود.نم یگویم
واق عبینباشـیموقدرتوجایگاهخودمانرابشناسـیم اسـت.یکـیاز اقدامـاتجمعیـتمـاایـنبـود کـهبعـداز ناامیـدشـویم،ولـیایـنفضـاحتـی کـودکدوسـالهراهم
تادچار توهمنشـویم،از مردمودولتفاصلهنگیریموبا قطعشـدندرختیبهنامشـ شبرادر،در حیاطمدرسـه سـرگرم م یکنـد .ایـن بچـه وقتـی پن جسـاله شـد ،بایـد بـا
فرانسـو یهای جلفـا وارد عرصـه شـدیم و گفتیـم وقتـی بقیـهارتبـاطبگیـرد؛ولـیوقتـیبـاایـنوسـیلهارضاشـده
تکیـهبـروجهـ های کهداریمژسـتاپوزیسـیوننگیریم. درخـتاسـمدارد؛یعنـیشناسـنامهداردونم یشـودبـه باشـد،دیگـرنیـازینـداردبرودبیـرونوبا گروهه مسـالان
سخنپایانی؟ همین سادگی آن را برید .بعد حرکتی برای نجات حیاط بازی کندوباه مسـالانشتعامل کند.نظامآموزشـیما
مدرسـۀفرانسـو یها کردیـم کهقـراربودبهبسـازوبفروش بسیارب یراههرفتهاست،نظامی کهازپی شدبستانیبر
از شـما تشـکر م یکنـم ،البتـه نـه از آن دسـت تشـکرهای وا گـذار شـود؛ امـا چنیـن نشـد و الآن تبدیـل شـده بـه پایـۀ گزینـشبرنام هریـزیم یشـودوبرای کـودکان کتاب
کلیشـ های در پایـان گف توگوهـا .مـن از همـۀ دوسـتان دانشـگاه هنـر اصفهـان .بعـد بـه مدرسـه فرانسـو یها
روزنام هنـگاری کـهدر حوز ههـایاجتماعـیدلسـوزانه کار پرداختیموبعدبه کلیسای کاتولی کها.خوشبختانهبا
م یکننـدسپاسـگزارموم یدانـممسـئولی تپذیریمـادر روابطی کهایجادشـد ،کلیسـاومدرسـهمرمتشدواین
دیگـرانهمانگیـزهایجادم یکند.در شـرایطبحرا نهای برایمانیروبخشبود.همچنینتوانستیمدر آزادیدو
اجتماعیوزیس تمحیطیبیشترینهنرماایناست که محی طبـانمحکو مبـهاعـدامهممؤثـرواقعشـویم.برای
زن گهارابهصدادرآوریمتامردمهشیار شوند.وضعیت هرکـدامازآ نهـاوجهالمصالحۀسـنگینینزدیکبـه800
خطرناکیدر پیشداریم.متأسـفانهدر جهانب هشـدت میلیون تومان تعیین شده بود .ما پویشی راه انداختیم
وعالقیع ًاهمدمچلارکاشتتمبااتهبلشیغداهانتدم .گیسشتورد.دشرناادامیخدلهیازمعدولد هاتوی بهنام«پویشحیات» کهادامۀ کار«کمپینحیات»بود
ملتبحرانبسیاربزرگیایجادم یکندو کسانی کهبهاین وازحضورافرادبسـیارمؤثریاسـتفاده کردیموسـرانجام
امردامنم یزنندمتوجهنیستند کهماهمهسرنشینان اینمحی طبانانآزادشـدند.مندر جلسـۀآزاد یشاناز
یـکقایقیـموسـوراخ کردنشهمـۀماراغرقم یکنـد.در زندانحضور داشتم کهبسیار تأثیرگذار بود.جمعیتما
گـذار از وضعیـت فعلـی ،تلاش بـرای جلب توجه عموم به در معرفیوضعیتزایند هرودواتفاقی کهبرایآنافتاده
مشـارکتبـرایپایـداریسـرزمین کاریبـزرگوارزشـمند نیزبسیارمؤثربودهاست.اولینحرک تهایمامربوطبه
د هپانـزدهسـالپیشاسـت؛مـابرنام ههاوتورهایـیبرای
اسـتوبههمیندلیلازشـماتشـکرم یکنم. آشـناییبازایند هرودبرگزار م یکردیمتامسـئولانومردم
کلیدواژ هها: آ گاه شـوند؛ ولـی صـدای مـا بلنـد نبـود .آن روزهـا توجـه
عد هایبهاینموضوعجلبشد،امانهدر حدامروز که
زاینـد هرود:جریـانزاینـد هرودرادر تمـامر گهایـمحـس تپبیـدیـشالیـبـهن ُمهسـشـئیلارهاییب ههومجـگاونـدآیمشدـهدبـهوادس،ـامـتر.وازگزاریندـهد هسـراودل
م یکنـم و خـود را جزئـی از آن م یدانـم. ابیودنیـومض.عمیثا ًلتیران کدابـاشر مت.یالبختواهبسـاتمیوانم نعمبایسیشـارگایههعکمرسوـب هیرازو
وضعیـتزاینـد هروددر کنـارخـودزاینـد هرودبرگـزار کنیـم؛
سـم نها :ضـرورت اجتماعـی بـرای توسـعۀ مشـارکت امـادوروز پیـشاز برگـزاری،بسـاطمـارابـههـمزدنـدومـا
اجتماعـی. رااحضار کردندو گفتنداین کارهیچربطیبهشماندارد
جوانان:امیدآینده.
اصفهان:قلبایران.
ایران:مادری کهچشمامیدشبهفرزندانشاستونیاز
بهه مبستگیو کمکهمۀآناندارد.
زنان:نیمیازجامعه کهمغفولماند هاند.خیلیوق تها
اینرا گفتیم،ولیبازهمازآنانغافلماندیم.
مشارکت:پی ششرطتوسعۀاجتماعی.
