Page 265 - Aardrijkskunde Vakstudie 2_20142015

Deze indeling wordt doorgaans ook op kaart gezet. Opvallend is het verschil in
cartografische voorstellingswijze. De linkse kaart maakt gebruik van taartdiagrammen per
land, de rechtse van vlakopvulling. Op die manier beklemtoont de linkse dat de
tegenwoordige samenstelling van de Latijns-Amerikanen een gevolg is van de vermenging
tussen de verschillende bevolkingsgroepen, terwijl de rechtse suggereert dat deze
volledig apart zouden leven.

Figuur 159: De verspreiding van de rassen en talen in Latijns-Amerika

In oude handboeken is het contrast tussen de raciale samenstelling van Latijns-Amerika
en Angelsaksisch-Amerika enorm groot. Zo noemen bepaalden de Rio Grande een
scheiding tussen blanken en mengrassen. Hierbij is Anglo-Amerika het deelcontinent van
blanken; de bevolking van Latijns-Amerika is de meest gevarieerde van alle werelddelen.
Iets verderop wordt Anglo-Amerika opnieuw een blank continent genoemd. De blanken
zouden er, nog volgens dezelfde bron, van het ‘Yankeetype’ zijn, bekend om zijn werklust,
het aandurven van risico’s, en vooral geloof in eigen mogelijkheden. De huidige
handboeken pakken het anders aan en zetten de raciale verschillen tussen de
bevolkingsgroepen juist wel in de verf. Met termen als ‘smeltkroes’ of ‘melting pot’ wordt
de aandacht gevestigd op de raciale diversiteit van de Amerikaanse bevolking. Om deze
te expliciteren, volgen de meeste auteurs een vereenvoudigde versie van de classificatie
in de officiële statistieken. Doorgaans wordt een vijftal groepen afgebakend: blanken,
zwarten, Aziaten, indianen en eskimo’s, en hispanics.

Figuur 160: De bevolkingssamenstelling van de VSA naar etnische groep of ras

1 AA VS 2 265 © 2014 Arteveldehogeschool