Page 152 - Aardrijkskunde Vakstudie 2_1920

Figuur 94: Begrenzing van de bebouwde kern

6.4.3.4 Bedenkingen en nuanceringen bij de afbakening
Als drempel om een bebouwde kern af te bakenen, werd de grens van 200m ingesteld.
200m is de norm aanbevolen door de Verenigde Naties voor het afbakenen van
agglomeraties en die ook binnen ander grote Europese of mondiale projecten gehanteerd
wordt. Met andere woorden, enkele gebouwen die minder dan 200 m verwijderd liggen
van de kern, worden er bij gerekend. Men kan echter argumenteren om voor Vlaanderen
de drempel van 100m of zelfs 50m te hanteren. Immers, bij hantering van de 200m-
drempel groeien vele woonkernen vandaag de dag aan elkaar en zullen de kernen nog
groter worden. De 100m-drempel zou het aantal grote bebouwde kernen doen
verminderen.

Het ADSEI gebruikt de grenzen van statistische sectoren als begrenzing van woonkernen.
Echter, die sectoren werden het laatst in 2001 geactualiseerd en corresponderen al niet
meer met de expansie van de bebouwing anno 2014. Bepaalde delen van statistische
sectoren van de woonkernen zijn niet bebouwd, of omgekeerd vallen nieuwe wijken
buiten de woonkernen.

6.4.4 Bevolkingsdichtheid

6.4.4.1 Leerplandoel
(1.3)(V) Uit de vergelijking van orthofoto’s met kaarten van bevolkingsdichtheid het
verband tussen dichtheid van bebouwing en bevolkingsdichtheid afleiden.

6.4.4.2 Begripsomschrijving
Mensen wonen in woningen. De meeste gebouwen zijn woningen. Er moet dus een
verband bestaan tussen de bebouwingsdichtheid en de bevolkingsdichtheid.

1 AA VS 2 152 © 2019 Arteveldehogeschool