Page 131 - ประวัติศาสตร์การสงคราม

129

การบุกเกาหลีใต้ครั้งที่ 2 ของเกาหลีเหนือ วันที่ 1-15 มกราคม 1951 การบุกครั้งที่สองของ
คอมมวิ นสิ ต์ ดว้ ยการเตรียมลว่ งหนา้ มาเป็นเวลานานานคอมมวิ นิสตไ์ ดบ้ ุกข้ามเส้นขนานที่ 38 ลงมาเมื่อรุ่งสาง
มุ่งสู่เขตตะวันตก ทหารจีน 400,000 คน รวมทั้งทหารเกาหลีเหนือ 100,000 คน ผลักดันกองทัพบกที่ 8
จำนวน 200,000 คน ถอยกลับลงมาทางใต้เกือบถึงโซล ครั้งแล้วในวันที่ 3 มกราคม คอมมิวนิสต์บุกหนักทาง
ตะวันออกของอ่างเก็บน้ำซุงปอง (Chungbong) ตกี องพลเกาหลีใต้ท้ังสองปีกของกองพลที่ 2 สหรัฐ ซึ่งต้องต่อสู้
อยา่ งรนุ แรงจึงจะผละออกมาได้ เมอื่ กำลังหนนุ ของรดิ จเ์ วย์ กองพลที่ 3 และที่ 7 รีบรุดมาชว่ ยเหลือ

วันท่ี 7-31 มีนาคม 1951 ยุทธการ “ริปเปอร์” (Lipper) เป็นปฏิบัติการทำลายล้างทหารขา้ ศึกใหไ้ ด้
มากที่สุด และปลดปล่อยโซล และตัดเส้นทางลำเลียงสัมภาระของข้าศึกที่ซุนซอน (Chunchon) ทำให้ข้าศึก
ต้องล่าถอย สหประชาชาติข้ามแม่น้ำฮานทางตะวันออกของโซล ในวันที่ 14 มีนาคม หน่วยลาดตระเวน
กองทพั น้อยทเ่ี หน็ วา่ โซลถูกทิ้ง แต่แล้วทหารจนี กต็ ่อต้านอยา่ งเข้มแขง็ เม่ือทหารสง่ ทางอากาศ (ชุดการรบกรม
ทหารราบท่ี 187) ลงทม่ี มุ ซาน (mumsan) 25 ไมลท์ างเหนือของโซล ทำใหค้ อมมวิ นิสตต์ อ้ งลา่ ถอย กองทัพบก
ท่ี 8 บุกเขา้ ไปถงึ แนวเดมิ ตามเสน้ ขนานที่ 38 (31 มีนาคม) แมคอาร์เธอรแ์ ละริดจ์เวย์ ตกลงใจท่จี ะรุกขึ้นไปถึง
“สามเหลี่ยมเหล็ก” (Iron Triangle) ที่เปียงกัง (Pyonggang) ซอร์วอน (Chorwon) กุมหว่า (Kumhwa) ซึ่งเป็น
แหลง่ ชุมนุมสมั ภาระและชุมทางคมนาคมของจนี

ในวันที่ 11 เมษายน 1951 ประธานาธิบดีทรูแมนได้ปลดแมคอาร์เธอร์ ออกจากผู้บัญชาการทหาร
สหประชาชาติ และ ผบ.ทหารสหรัฐในตะวันออกไกล ริดจ์เวย์ได้รับตำแหน่งแทน พลโทเจมส์ เอ.แวนฟลีต
(Lt.Gen James A. vanfleet) รีบเดินทางจากสหรฐั เพื่อรบั ตำแหนง่ ผ้บู ัญชาการกองทพั บกท่ี 8 สหรัฐ

การรุกเข้าหาสามเหลี่ยมหลัก (Iron triangle) แม้ว่า นายพลแวนฟลีท จะเชื่อมั่นว่ากองทัพที่ 8 จะ
สามารถผลักดันกำลังทหารจีนคอมมวิ นิสต์ให้ถอยร่นไปทางเหนือเส้นขนานที่ 38 ก็ตาม แต่ตามข้อเท็จจริงแล้วมี
กำลังพลและอาวุธยุทโธปกรณ์ ไม่เพียงพอที่จะทำลายกำลังของขา้ ศกึ ได้ ดงั นน้ั จึงตกลงใจวา่ ในขณะทีก่ ำลังหนุน
สร้างแนวที่มั่นตั้งแต่มันซานผ่านแยงกูไปถึงฝั่งตะวันออกอยู่นั้น ให้กำลังส่วนที่เหลือของกองทัพที่ 8 คงรุก
คืบหน้าต่อไปโดยใช้ยุทธวิธีเดิมซึ่งเคยใช้แล้วตั้งแต่เดือน มกราคม ความมุ่งหมายของการรุกที่กล่าวนี้ก็คือ
ผลกั ดันข้าศกึ ในดา้ นตะวันออก เพอื่ ไปยงั พนื้ ทท่ี างเหนือของอินเจ (InJe) ซงึ่ เปน็ ทีม่ ่ันอันม่นั คงของคอมมิวนิสต์
มีชื่อว่า “พันซ์โบวล์” (Punch Bowl) ส่วนทางด้านตะวันตกก็รกุ คืบหน้าไปสู่พืน้ ที่สามเหล่ียมเหล็ก ชอร์วอน-
เบียงกงั -กุมหวา่ (Chorwon-Pyonggang-Kumhwa) ทางสดุ แนวรบทางด้านตะวนั ตกไม่ได้กำหนดแผนการรุก
ไว้แตอ่ ย่างใด ในด้านนี้ทราบว่าข้าศกึ กำลงั เสริมทม่ี น่ั ให้แขง็ แรงยิ่งขน้ึ หากกำหนดการรกุ ไว้ทางด้านน้ีจะทำให้
แนวรบขยายยาวออกไป

ทางด้านของกองทพั น้อยท่ี 2 กองพลทหารเกาหลีใตซ้ ง่ึ อยทู่ างดา้ นซา้ ยสามารถยึดรักษาตามชายลำน้ำ
ไว้โดยตลอด กำลังอีกส่วนหนึ่งของกองทัพน้อยหน่วยน้ีได้แก่ กองพลทหารม้าและกองพลทหารราบที่ 3 และ
25 ไดร้ ับหนา้ ที่ให้ปฏิบตั กิ ารในการเขา้ ตหี ลักไดพ้ บกับการต้านทานอย่างทรหดท่ามกลางพายฝุ น และไดร้ บั การ
สนับสนุนจากกำลังทางอากาศอย่างจำกัด จึงทำให้การรุกคืบหน้าของกองพลทั้งสามก่อนที่จะถึงสามเหลี่ยม
เหลก็ เปน็ ไปอยา่ งเชอ่ื งชา้ แม้กระนนั้ ก็ตาม ชอว์วอน และกมุ หวา่ ไปทางเหนอื และสามารถไปบรรจบกันภายใน