Page 15 - โครงงาน เรื่อง การศึกษาภาษาลูจากสื่อ YOUTUBE
P. 15

7







                       รวบรวมความจริงต่างๆ เช่น พวกเอสกิโมเห็นความแตกต่างของหิมะมาก เพราะชีวิตอยู่กับหิมะ
                       ตลอดเวลา จึงมีค าว่าหิมะหลายค า แต่อังกฤษเห็นว่าเป็นชนิดเดียว

                              ประเภททางไวยากรณ์ภาษาต่างกันออกไป ไวยากรณ์ของแต่ละภาษาแสดงถึงความรู้ความ
                       เชื่อสิ่งต่างๆ ของคนในภาษานั้น เช่น พวก Hopi แบ่งค ากริยา (Verb) เป็น 2 ชนิดเท่านั้น คือชนิดที่

                       บ่งถึงสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งแรก กับที่บ่งถึงสิ่งที่เกิดขึ้นยาวนานติดต่อกันไป

                                                                             ื่
                              Bernstein  (1959)  ได้ศึกษาภาษาของพวกรายได้น้อยเพอสนับสนุนข้อคิดที่ว่าภาษาเป็นสิ่ง
                       ส าคัญอย่างหนึ่งที่จะท าให้เกิดการริเริ่ม การสงเคราะห์ และการสนับสนุนความรู้สึกนึกคิด ตลอดจน

                                                                                      ู
                       พฤติกรรมมนุษย์พบว่าภาษาที่ใช้มักเป็นประโยคสั้นๆ บางทีผิดไวยากรณ์ พดไม่จบประโยค ภาษา
                                                                                     ู
                       ชนิดนี้ขัดขวางการสื่อความคิดและความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งต่างๆ และท าให้พดถึงกระบวนการที่ลึกซึ้ง
                       ซับซ้อนได้ยากล าบากขึ้น

                              Brown  และ Lennberg  (1954)  ได้โต้แย้งความคิดเห็นของ Worf  โดยกล่าวว่าพวกคน
                        ั
                       องกฤษอาจจะเห็นความแตกต่างของหิมะหลายชนิด แต่ไม่มีภาษาส าหรับเรียกหิมะเหล่านั้นไปให้
                                                          ิ
                       ต่างกันด้วยเพราะอาจเห็นว่าหิมะไม่ได้มีอทธิพรากมายต่อตนเหมือนพวกเอสกิโม Brown  และ
                       Lennberg
                              กล่าวคือภาษาไม่ได้จ ากัดให้คนรับรู้โลกเพยงบางด้านและรับรู้ต่างกัน แต่ภาษากับแบบแผน
                                                                 ี
                       ทางวัฒนธรรมของแต่ละถิ่นจะน าให้คนในวัฒนธรรมนั้นรับรู้ในทางใดทางหนึ่งมากกว่าทางอื่น


                       ภาษาเฉพาะ (Special Language)

                              ภาษาเฉพาะ หมายถึงภาษาที่ใช้ในหมู่คนกลุ่มหนึ่ง ๆ ที่อยู่ในสถานการณ์ชนิดหนึ่งชนิดใด

                       โดยเฉพาะ เช่น ภาษากฎหมาย ภาษาแพทย์ ภาษาวิชาชีพ เป็นต้น ภาษาเฉพาะจะใช้และรู้เรื่องกันอยู่
                       ภายในกลุ่มเดียวกันที่มีประสบการณ์ในเรื่องเดียวกัน ภาษาเฉพาะที่ใช้จะแสดงถึงปัญหาและความ

                       สนใจของผู้ใช้ที่มีเหมือน ๆ กัน ภาษาแสลงทั้งหลายก็เป็นภาษาเฉพาะอย่างหนึ่ง กลุ่มคนในต าแหน่ง

                       สถานภาพต่าง ๆ เช่น นักเรียน ศิลปิน หรือแม้แต่ขโมย ต่างก็มีภาษาเฉพาะใช้กันในหมู่ของพวกตน
                              จากการศึกษาของ Lewis  (1948)  เรื่องภาษาเฉพาะ สรุปได้ว่าพฒนาการของภาษาเฉพาะ
                                                                                    ั
                       ภายในชุมนุมภาษาใหญ่โตส่วนรวมจะเกิดขึ้นเสมอทุกหมู่ชน ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดต่างมีภาษาเฉพาะของตน
                       ใช้ทั้งสิ้น เมื่อใดก็ตามที่รวมกันอยู่เป็นกลุ่มก้อนขึ้นมาหน้าที่หรือประโยชน์ของภาษาเฉพาะภาษา

                       เฉพาะก็เช่นเดียวกับภาษารวมของสังคม ที่ต่างก็เป็นผลิตผลมาจากประสบการณ์ร่วมกันของสมาชิก

                       ทั้งหลายภายในกลุ่ม และต่างก็สะท้อนให้เห็นปัญหาหรือความสัมพนธ์หลายอย่างของคนกลุ่มนั้น
                                                                                ั
                       ภาษาเฉพาะกลุ่มช่วยท าให้การติดต่อสื่อความหมายของกลุ่มในเรื่องซึ่งเป็นความสนใจร่วมกันได้

                       สะดวกรวดเร็วและง่ายขึ้น ช่วยให้เกิดความรู้สึกว่าเป็นพวกเดียวกัน เป็นพวกหนึ่งท าให้เกิดความ
                       สามัคคีขึ้นได้ภายในกลุ่ม และภาษาเฉพาะอาจเป็นเครื่องผูกมิตรได้อย่างหนึ่ง
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20