Page 12 - โครงงาน เรื่อง การศึกษาและรวบรวมคำโบราณในสมัยอยุธยาเปรียบเทียบกับคำที่ใช้ในปัจจุบันจากละครย้อนยุค
P. 12

๔

               ความหมายของพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน (๒๕๕๔) แล้วยังมีนักวิชาการไทย และ นักวิชากรตะวันตก

               ได้ให้ความหมายไว้ ดังนี้

                       เต็มสิริ บุญสิงห์ และ เจือ สตะเวทิน (๒๕๒๖) ให้ความหมายของคำว่าละครตามหลักวิชาการไว้ว่า

               “ละครคือการแสดงเลียนชีวิตโดยมีการร้อง รำ ทำเพลงประกอบ แยกได้ ๒ อย่าง คือ

                                                                                                        ้
                       ๑)  นัยหนึ่งความหมายกว้าง หมายถึง การละเล่นที่แสดงกิริยาท่าทาง ซึ่งจะเป็นการรำ หรือเตน
                       ก็เรียกละคร นั่นคือพวกระบำต่าง ๆ

                       ๒)  นัยที่สองความหมายเฉพาะหลักวิชา หมายถึง การแสดงที่ต้องมีเนื้อเรื่องเป็นสำคัญ ได้แก่

                       ละคร ลิเก และเสภา เป็นต้น

                                                                                                       ้
                       สุมนมาล์ นิ่มเนติพันธ์ (๒๕๔๑) ให้ความหมายคำว่า “ละคร” ไว้ว่าการแสดงที่ผูกเป็นเรื่อง ซึ่งไดรับ
                                                                                         ั่
                                                        ิ
               สืบทอดมาจาก กรีก อียิปต์ จีน มนุษย์ทุกเชื้อชาตย่อมมีการแสดงละคร ความหมายโดยทว ๆ ไป หมายถึงว่า
               สิ่งใด ๆ ก็ตามจะปรากฏเรื่องราวที่ก่อให้เกิดความสนุกสนาน เพลิดเพลิน  ความบันเทิงใจแก่มนุษย์ไดก็ตอเมื่อ
                                                                                                  ้
                                                                                                     ่
               มนุษย์ได้แสดงธรรมชาติของตนออกมาให้ปรากฏเป็นการกระทำ หรือสิ่งที่ได้ทำไปแล้วและมีการแสดงซ้ำ

               อีกครั้งหนึ่งหมายความว่าละครได้เริ่มแล้ว

                       สดใส พันธุมโกมล (๒๕๓๑) กล่าวว่า การแสดงละครเป็นศิลปะที่เก่าแก่ที่สุดอย่างหนึ่งที่มนุษย์

               สร้างสรรค์ขึ้นมาจากการเลียนแบบชีวิต เพื่อแสดงออกถึงเรื่องราวความรู้สึกนึกคิดของมนุษย์และแสวงหา

               ความเข้าใจชีวิตที่พึงได้รับจากการชมละครที่ได้สร้างสรรค์ขึ้นนั้น ที่สำคัญก็คือ ละครจะต้องเป็นการแสดง

                                           ี่
               ที่ “เป็นเรื่อง” การแสดงใด ๆ ทมีทั้งผู้แสดงและผู้ชมแต่มิได้แสดงเป็นเรื่องราว เช่น การแสดงแฟชั่นโชว์
               การแสดงดนตรี การแสดงรำอวยพร การแสดงระบำเป็นชุด ๆ ประเภทวิพิธทัศนา การแสดงกล ฯลฯ เหล่านี้

               เราไม่เรียกว่าละครเพราะขาดองค์ประกอบที่สำคัญไปอย่างหนึ่งคือ “เรื่อง” นั่นเอง

                       ฐิติรัตน์ เกิดหาญ (๒๕๕๒,หน้า๑๗๓) ละคร คือการแสดงเลียนแบบชีวิต โดยมีการร้องรำทำเพลง

               ประกอบ สามารถแยกออกได้เป็น ๒ ความหมาย คือ ๑.ความหมายกว้าง หมายถึงการละเล่นที่แสดงกิริยา

               ท่าทาง จะเป็นการเต้น การรำ หรือระบำต่างๆ ก็เรียกว่า ละคร ๒.ความหมายเฉพาะหลักวิชา หมายถึง

               การแสดงที่ตองมีเนื้อเรื่องเป็นหลกสำคัญ ได้แก่ โขน ละคร ลิเก เป็นต้น คำว่า “ละคร” เมื่อกับคำว่า “การ”
                          ้
                                           ั
                                                                     ่
               จะมีความหมายกว้างออกไปอีกมาก แต่เมื่อนำคำว่า “ไทย” มาตอท้ายเป็น “การละครไทย” จะมีความหมาย
               ว่าการฟ้อนหรือการแสดงอย่างไทยที่ประกอบด้วยเรื่องราว

                       ทรงศักดิ์ ปรางค์วัฒนากุล  ละคร (Drama) หมายถึง “การมหรสพหรือการแสดงที่มีเนื้อเรื่องเป็น

               สำคัญกล่าวคือ แสดงเป็นเรื่องเป็นราวต่าง ๆ ” การละครเป็นศิลปะอย่างหนึ่งที่เสนอต่อผชมในรูปของ
                                                                                              ู้
               การกระทำ (Action หรือ Acting) ซึ่งประกอบไปด้วย การร้องรำ ทำเพลง หรือแสดงกิริยาอาการต่าง ๆ

               การละครแต่โบราณนั้น สืบเนื่องมาจากการระบำรำเต้น หรือร้องรำทำเพลงต่างๆ ตัวอย่างเช่น เมื่อเอ่ยถึงละคร
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17