Page 15 - โครงงาน เรื่อง การศึกษาและรวบรวมคำโบราณในสมัยอยุธยาเปรียบเทียบกับคำที่ใช้ในปัจจุบันจากละครย้อนยุค
P. 15
๗
ื่
นับว่าเป็นภาษา เพราะภาษาท่าทางหรือเครื่องหมายต่าง ๆ ยังไม่เป็นระบบแน่นอนและความหมายที่ใช้สอ
ความก็ไม่เป็นสากล แต่ขึ้นอยู่กับการตกลงของคนแต่ละกลุ่ม
ประเภทของภาษา
๑. วัจนภาษา หมายถึง ภาษาถ้อยคำ ได้แก่ คำพูดหรือตัวอักษรที่กำหนดใช้ร่วมกันในสังคม ซึ่ง
หมายรวมทั้งเสียง และลายลักษณ์อักษร ภาษาถ้อยคำเป็นภาษาที่มนุษย์สร้างขึ้นอย่างมีระบบ มีหลักเกณฑ์
ิ
ี
้
ทางภาษา หรือไวยากรณ์ซึ่งคนในสังคมต้องเรียนรู้และใช้ภาษาในการฟัง พูด อ่าน เขยนและคด ซึ่งการใช
ั
วัจนภาษาในการสื่อสารต้องคำนึงถึงความชดเจนถูกต้องตามหลักภาษา และความเหมาะสมกับลักษณะ และ
การสื่อสาร ลักษณะงาน เป้าหมาย สื่อและผู้รับสาร วัจนภาษาแบ่งออกเป็น ๒ ชนิด คือ
๑.๑ ภาษาพูด ภาษาพูดเป็นภาษาที่มนุษย์เปล่งเสียงออกมาเป็นถ้อยคำเพื่อสื่อสาร กับผอื่น
ู้
นักภาษาศาสตร์ถือว่าภาษาพูดเป็นภาษาที่แท้จริงของมนุษย์
๑.๒ ภาษาเขียน ภาษาเขียนเป็นภาษาที่มนุษย์ใช้อักษรเป็นเครื่องหมายแทนเสียงพูดในการ
สื่อสาร ภาษาเขียนเป็นสัญลักษณ์ของการพูด ภาษาเขียนนั้นเป็นสิ่งที่มนุษย์ประดิษฐ์ขึ้นมาเพื่อใช ้
บันทึกภาษาพูด เป็นตัวแทนของภาษาพูดในโอกาสต่าง ๆ
๒. อวัจนภาษา หมายถึง เป็นการสื่อสารโดยไม่ใชถ้อยคำ ทั้งที่เป็นภาษาพูดและภาษาเขียน เป็น
้
ภาษาที่มนุษย์ใช้สื่อสารกัน โดยใช้อากัปกิริยา ท่าทาง น้ำเสียง สายตาหรือใช้วัตถุ การใช้สัญญาณ และ
สิ่งแวดล้อมต่าง ๆ หรือแสดงออกทางด้านอื่นที่สามารถรับรู้กันได้ สามารถแปลความหมายได้และทำความ
เข้าใจต่อกันได ้
กล่าวสรุปได้ว่า ประเภทของภาษานั้นแบ่งได้ ๒ ประเภทตามลักษณะที่ใช้สื่อสาร โดยแบ่งออกเป็น
วัจนภาษา และ อวัจนภาษา วัจนภาษา หมายถึง ภาษาถ้อยคำ ได้แก่ คำพูดหรือตัวอักษรที่ใช้สื่อสารกันให้
เข้าใจ เช่น การพูดคุย การเขียนจดหมายต่างๆ แต่ในส่วนของอวัจนภาษานั้นจะ หมายถึง การสื่อสารโดยไม่ใช ่
ถ้อยคำแต่จะใช้กิริยาท่าทางในการสื่อสาร
ความรู้เกี่ยวกับการแปรของภาษา
ความหมายของการแปรของภาษา
ภาษาเป็นสิ่งหนึ่งที่มีการแปร ภาษาอาจแปรหรือต่างกันตามกาลเวลา การแปรของภาษาตามกาลเวลา
นี้เราเรียกว่า การเปลี่ยนแปลงของภาษา แต่การแปรของภาษาจากปัจจัยอื่น ๆ นี้เราจะเรียกว่า การแปรของ
ภาษา ไม่มีภาษาใดในโลกที่คงที่เป็นหนึ่งอยู่เสมอโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา หรือ แปรไปตาม
ิ
ปัจจัยต่าง ๆ ภาษาเป็นสิ่งไม่คงที่ เพราะภาษาเป็นสมบัตของสังคม ในเมื่อสังคมเป็นสิ่งที่ไม่คงที่ ภาษาจงไดรับ
้
ึ
