Page 17 - โครงงาน เรื่อง การศึกษาและรวบรวมคำโบราณในสมัยอยุธยาเปรียบเทียบกับคำที่ใช้ในปัจจุบันจากละครย้อนยุค
P. 17
๙
ความรู้เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของภาษา
ความหมายของการเปลี่ยนแปลงของภาษา
เมื่อเรามองภาษาในช่วงเวลาเดียวเราเห็นว่ามีการแปร ถ้าเรามองภาษาเดียวกันใน ๒ ช่วงเวลานั่นก็คือ
ิ
ถ้าเราเอาภาษาใน ๒ สมัยมาเทียบกันดู เราก็จะเห็นภาษาในสมัยนี้มีความต่างกัน นักภาษาศาสตร์เชงประวัต ิ
ซึ่งศึกษาการเปลี่ยนแปลงของภาษาไม่เรียกความแตกต่างชนิดนี้ว่าการแปรของภาษา เพราะเขาแยก
ี่
การแปรภาษา จากการเปลยนแปลงของภาษา กล่าวคือ ในการมองภาษาเดียวกันในสมัยนั้นเขาไม่ไดคำนึงว่า
้
มีความแตกต่างอย่างไร แต่มองดูว่าภาษาเดียวกันนั้นมีการวิวัฒนาการต่อเนื่องจากสมัยหนึ่งมายังอีกสมัยหนึ่ง
ุ
อย่างไรเช่น คําว่า อัน ใน สมบัติอันมีค่า พบว่าใช้ในอดีตมากกว่าปัจจบัน ในสรรพนาม ที่เป็นเครื่องหมายของ
คุณานุประโยคในภาษาไทย อาจกล่าวได้ว่า อัน ใช้มากกว่า ที่ ในอดีต และเป็นรูปที่กําลังจะหายไปโดย
ถูกแทนที่ด้วย ที่ ในภาษาไทย
ปัจจัยที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของภาษา
ปราณี กุลละวณิชย์. (๒๕๔๘) ได้เสนอแนวคิดเกี่ยวกับปัจจัยที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทาง
ภาษาสรุปได้ ดังนี้
๑ . ความแตกต่างของภาษาที่มีอยู่ในสังคม ความแตกต่างของภาษาที่มีอยู่ในชุมชนเดียวกัน
มีความแตกต่างกันในเรื่องต่าง ๆ เช่น เพศ อายุการศึกษา เป็นต้น
ู้
๒ . สภาพทางจิตวิทยาของผู้พูดภาษา สังคมประกอบด้วยชนชั้นหลายชนชั้น ผทอยู่ในชน
ี่
ชั้นต่างๆกันบางชนชั้นต้องการยกระดบตนเองนำไปสู่ชั้นที่สูงกว่าหรือบางชนชั้นก็พอใจในชนช้นของ
ั
ั
ตนเอง ลักษณะความต้องการเปลี่ยนแปลงนี้เป็นสภาพทางจิตวิทยาซึ่งจะแสดงออกในการใช้ภาษา
เช่น ความนิยมในการใช้เสียงบางเสียงเพื่อแสดงว่าตนอยู่ในกลุ่มคนที่ตนนิยมหรือการขัดขืนไม่ยอม
ออกเสียงบางเสียงตามคนส่วนมากในสังคมเพื่อรักษาศักดิ์ศรีชนชั้นของตน
ั
๓ . ลักษณะการออกเสียงของผู้พูดภาษา ในการพูดนั้นผู้พูดภาษาไม่ได้ออกเสียงชดเจนทก
ุ
พยางค์ทุกคำ บางครั้งก็พูดย่นย่อลดพยางค์ลงเช่น มหาวิทยาลัย เป็น มหาลัย เป็นต้น บางครั้งเมื่อ
เทียบกับพยัญชนะเดี่ยวแล้วเสียงพยัญชนะควบกลำ ก็ออกเสียงยากกว่าผู้พูดจึงไม่ออกเสยงพยัญชนะ
ี
้
เสียงที่ ๒ ในพยัญชนะควบกล้ำ เช่น ปลา ออกเสียงเป็น ปา ทั้งนี้ในการออกเสียงไม่ชัดเจนของคำควบ
กล้ำไม่ได้เป็นปัญหาในการฟังมากนัก เพราะความหมายของคำว่า ปลา ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการออกเสียง
คำควบกล้ำที่ถูกต้องเท่านั้นแต่ต้องขึ้นอยู่กับบริบทด้วยด้วยเหตุนี้ผู้พูดจึงไม่จำเป็นต้องออกเสียง
ชัดเจนทุกครั้ง จึงเป็นผลทำให้ผู้พูดขาดความระมัดระวังในการออกเสียงอันทำให้เกิดการเปลยนแปลง
ี่
มากขึ้น
