Page 203 - KÜLTÜR ATÖLYESİ III
P. 203
201
sahip olması ve zamının bir daha Sevgilisinin de kokusunu almıştır: GECE YARISINDA NEFİS
kaynağına dönmesi şüphelidir. Bu HESAPLAŞMASI
yaşantı rüya içinde bir rüyadır: İlahi bir aşk ver bana, kandalığım
bilmiyeyim Gece yarısını bildiren saat
Yalancı dünyaya konup göçenler Yavu kılayım ben beni, isteyüben Geçip giden günü,
Ne söylerler, ne bir haber verirler bulmıyayım Nasıl geçirdiğimizi hatırlamağa,
Üzerinde türlü otlar bitenler Al gider benden benliği, doldur Alay eder gibi, bizi çağırıyor.
Ne söylerler, ne bir haber verirler. içime senliği
Bu dünyada öldür beni, varıp anda Bugün, yazılı gün,
Bu tablo, bir realitedir. Kendisi için de ölmiyeyim Cuma, ayın on üçü
temel konudur: Senin kokun duydu canım, terkin Bütün bildiklerimize karşı gene de;
urdu cihanım Bir kafir hayatı sürdük;
Aldanma dünya alına Hergiz belirmez mekanım, seni Allahların en gerçeği
Agudur sunma balına kanda isteyeyim. İsa’ya küfrettik.
Ama hiç bir şeye yaramaz. Bunun Gene de kaygılar içindedir. Ama Canavar suratlı, herhangi bir
kendi deyimlerinden anlıyoruz: bir gün sevdiklerini bırakıp, Allaha Cresüs’ün
teslim olacağını sezmiştir: Sofrasında bir çanak yalayıcı gibi,
Bu ömrüm yok yere hare etmişim Şeytana uyar bir köle olarak,
ben Tevhide uydur sözünü, Mevlaya Hayvana yaranmak için,
Canım gör nice oda atmışım ben döndür yüzünü Sevdiğimizi alçakttık,
Kimse kimseye etmemiş ola Eğnine kefen bezini sararlar bir İğrendiğimize, delkavukluk ettik.
Anı kim kendime ben etmişim ben. eyyvam gelir.
Cihanda bir sınık saksıdan ötürü Sonunda sersemliğimizi
Güherlerim ziyana satmışım ben Ama birden deyim değişir, kendisine Çılgınlık içinde boğmak için,
Amelim her ne ki varsa riyadır karşı son derece sert olur. Artık nefis Ölüme ve yasla ilgili şeylerin
Acep ihlası ne unutmuşum ben hesaplaşması başlamıştır: sevincini
Geceye eresini kimse bilmez Yaymakla tanınmış
Tuli emel başın uzatmışım ben Ne Hak buyruğun tutarsın, ne kul “Lir” in güvenli sultanı biz,
Düğeli ömrümü harcına sürdüm sözün işitirsin Susamamışken içtik ve aç değilken
Ziyandan bellidir ne utmuşum ben Hiç bilmezsin mani nedir, ne dilde yedik,
Aguya bal deyu parmak uzattım çaçğırmak gerek Karanlıklarda gizlenmek için,
Aşıma “zehri katil” katmışım ben Uydun bu nefsin sözüne, battın Haydi çabuk lambayı söndürelim.
Düğeli ömrümü harcına sürdüm günah denizine
Ziyandan bellidir ne utmuşum ben Çirk getirdin can yüzüne, dövbe Burada görüldüğü üzere, saf dervişle
Aguya bal deyu parmak uzattım eteğin tutmak gerek. Beaudelaire benliklerini birbirine
Aşıma <<zehri katil>> katmışım benzer yolda suçamaktadır. İşte
ben Burada bir an durarak Yunus’un Yunus’tan bir parça:
sanıldığı gibi düpedüz ve suçsuz
Yukarıdaki şiirden anlaşıldığı olmadığını işaret için onun bu deyişimi Bu yavuz nefsime verdim dilekler
gibi, bu durakta Yunus’un ayakları Beaudelaire’in “Şer Çiçekleri” ndeki Yalancı dünyada çektim emekler
kaymaktadır: bir şiirle karşılaştıralım: Günahım yazmağa aciz melekler
İnayet senden Allah’ım senden
Seversen ol Ulu Allahı, canan elleri inayet.
kandadır.
Baudelaire’de de yüzyıllardan sonra
Diye haykırır. Böyleyken, artık benzer çağırışı duyuyorum: “Ey
