Page 42 - KÜLTÜR ATÖLYESİ III
P. 42
40
İSTANBUL Prof.Dr.Işıl Zeybek > İKÜ İletişim Sanatları Bölümü
Öğr.Gör.Oktay Verel > İKÜ İletişim Sanatları Bölümü
“BU ŞEHRİ-İ STANBUL Kİ Bİ MİSL-U BAHÂDIR
BİR SENGİNE YEKPÂRE ACEM MÜLKÜ FEDÂDIR”
NEDİM
TÜRKİYE’NİN
KARTVİZİTİ
İSTANBUL...
İSTANBUL’UN
KARTVİZİTİ
BEŞİKTAŞ...
http://www.istanbulium.net/2014/01/sairler-sofas-parknn-sairleri.html
Zaman zaman bu rüzgarlar bana, günün yedi rengi, yedi tepeden
Bugün, benim duygu ve düşünce “İstanbul’u yaşa, İstanbul’u süzerek bizi götürür Galata Kulesi’ne.
rüzgarlarım, söyleşi rüzgarlarım, düşün..” derler.. Alıp beni yaşadığım Oradan ilk uçan Türk’ü seyrederiz.
İstanbul üzerinden Beşiktaş’a doğru ortamdan düşle gerçeğin çatıştığı bir Kah bir fısıltı duyup yağmurlu kalleş
bir güzel esiyor.. Esintiliyim bugün, dünyaya götürürler.. gecede, zindanlarda boğdurulan
yazacaklarımın hataları ile sevapları şehzadelerin feryadını dinleriz..
ile esintiliyim.. Rüzgarlarım bana, Şaşırırım bazen, hangisi gerçek
“yaşa yaşa gör temaşa” diyor. Uzan hangisi düştür bu gördüklerimden.. İstanbul bu, ne tarihini bitirebilmek
dünlerden bugünlere, yarınlara köprü Doğrularla eğriler nasıl oluyor da iç anlatmakla, ne gelenek göreneklerini,
kur diyor. Kimileyin sert, kimileyin içe girerek beni etkiliyor.. yaşamının zenginliğini, rengini
yumuşak, kimileyin hırçın ve isyankar, yazmakla bitmez.. Buradaki insan
kimileyin yaşam sunan bir el gibi.. Kimileyin “yine bir gülnihal” alsa da manzaraları.. Bitmez.. Romanları,
Rüzgarlarımı seviyorum, onlarla gönlümüzü, bizim tutsak gönlümüz öyküleri bitmez.. Bitmez aşkları..
bütünleşiyor, onlarla söyleşiyor, onlarla yine İstanbul’dadır. O nedenledir İnsanların kalbinden kafasına,
yaşıyorum.. Elbette her insanın böylesi ki, İstanbul üzerine söz açmak, bir kafasından kalbine, bin bir ışık, bin bir
rüzgarları vardır.. “deruni aleme” sürükler bizi.. Kah bir renk ve ahenk götüren şiirler bitmez..
martı kanadında ah ederek denizin Bitmez İstanbul’un anıları.. Taşında
Dost rüzgarlar, riyadan, maskeden, tuzlu sularına omuz vururuz.. Kah toprağında insanları çeken büyüsü
takıyeden arınmış rüzgarlar. İç tarih olmuş yılların yıldızları altında bitmez.. Yalılarında, konaklarında,
dünyamızın rüzgarları.. “mahur”dan gazel söyleriz.. Kah kenar köşe kalmış cumba cumbaya
