Page 85 - หลักสูตรนิติศาสตรบัณฑิต
P. 85

85





                                                                     ี
                       ได้เคลื่อนตำแหน่งได้อยู่เสมอแดนกรรมสิทธิ์จึงมีเฉพาะเพยงแต่ตัวทรัพย์นั้นๆ เท่านั้น (บัญญัติ  สุชีวะ.
                       2529 : 190) หรือมีแดนกรรมสิทธิ์เฉพาะตัวของมันเอง


                                   1.3  อำนาจแห่งแดนกรรมสิทธิ์ กล่าวคือ การใช้อำนาจของแดนกรรมสิทธิ์ซึ่งมีอยู่
                       เหนือพนดินนั้น เจ้าของที่ดินไม่มีอำนาจขยายออกไปรอบๆ ที่ดินในทุกทิศทุกทางทั้งในแนวราบ
                             ื้

                       (horizon) และแนวดิ่ง (vertical) แต่สามารถใช้อำนาจแดนกรรมสิทธิ์เฉพาะในแนวดิ่งเท่านั้น กรณี

                                      ื้
                       แดนกรรมสิทธิ์ใต้พนดินนั้นถ้าความเป็นจริงว่าโลกกลม แดนกรรมสิทธิ์ก็จะต้องจำกัดเป็นรูปกรวยตัด
                       ลงไปจนถึงแกนโลก เพราะเจ้าของที่ดินทางพนโลกอกขางหนึ่ง ก็อาจมีแดนผ่านมาถึงจุดตัดกันตรงนั้น
                                                                 ี
                                                                    ้
                                                            ื้
                       ได้ด้วยหรือถ้าความเป็นจริงปรากฏว่าจักรวาลนี้กลมเช่นกัน เช่นนี้แดนกรรมสิทธิ์เหนือพื้นดินก็จะมีรูป
                       จำกัดเช่นเดียวกัน ตามมาตรา 1335 กล่าวถึงแต่เหนือกับใต้พนดินแล้วส่วนข้างๆ จะว่ากันอย่างไร
                                                                           ื้
                       เช่น การจอดเรือหรือแพกีดขวางหน้าที่ดินของผู้อนไว้เช่นนี้ผู้นั้นจึงห้ามได้ สำหรับที่ดินติดต่อบนบก
                                                                ื่
                       ไกลจากทางน้ำจะกำหนดให้มีแดนข้างๆ ก็จะเกิดเหลื่อมล้ำกันยุ่งยากบังคับอย่างเดียวกันไม่ได้ (พระ

                       ยานิติศาสตร์ไพศาลย์.  2471 : 106) ทั้งนี้แดนกรรมสิทธิ์ที่ดินนั้นเจ้าของย่อมมีสิทธิในบริเวณเนื้อที่ไม่

                       เฉพาะแต่ในเขตผิวเนื้อที่ดินนั้น แต่รวมไปถึงบริเวณที่ว่างเปล่าซึ่งอยู่เหนือตั้งตรงขึ้นไปในอากาศบน

                        ื้
                       พนดินนั้นด้วยและรวมถึงบริเวณที่ลึกลงไปใต้ดินนั้นด้วย (ประมูล  สุวรรณศร. 2501 : 217) การมี
                       แดนกรรมสิทธิ์เหนือพนดินเป็นเส้นตรงขึ้นไปโดยตลอดและใต้พนดินตั้งฉากลงไปนั้นต้องเท่าที่มนุษย์
                                         ื้
                                                                           ื้
                       สามารถจะหยั่งลงไปได้ (บัญญัติ  สุชีวะ.  2535 : 165) จำกัดเพียงเท่าที่ความสามารถของมนุษย์จะใช้

                       สอยได้เท่านั้น หายาวไปจนถึงจักรวาลหรือลึกลงไปจนทะลุโลกอกด้านหนึ่งไม่ (บัญญัติ  สุชีวะ.
                                                                               ี
                       2535 : 167) หลักในการกำหนดสิทธิเหนือพื้นดินหรือใต้พนดินนั้นวัดจากแนวเขตพนดินตั้งฉากขึ้นไป
                                                                      ื้
                                                                                           ื้
                       หรือตั้งฉากลงมา ถ้าตั้งฉากขึ้นไปในบริเวณระหว่างเส้นที่ลากจากแนวเขตที่ดินทั้งสี่เส้นนี้เป็นแดน

                                                                 ื้
                       กรรมสิทธิ์ของเจ้าของที่ดินนั้น เช่นเดียวกันกับใต้พนดินจะตกเป็นกรรมสิทธิ์ของเจ้าของที่ดินเช่นกัน
                       (จุฑามาศ  นิศารัตน์. 2525 : 203)

                                        ส่วนสิทธิของเจ้าของที่ดินในแนวราบไปนั้น เจ้าของที่ดินยังคงมีอำนาจบาง

                       ประการที่จะใช้สิทธิตามกฎหมาย เช่น กรณีมีบุคคลอื่นปล่อยควันเถ้าแกลบเข้ามาทำความเสียหายแก ่

                       เจ้าของที่ดินหรือปิดกั้นแสงแดด ความสว่างและทิศทางลม เป็นต้น เจ้าของที่ดินจึงได้รับความ

                       คุ้มครองสิทธิในแนวราบตามมาตรา 1337 กล่าวคือ บุคคลใดใช้สิทธิของตนเป็นเหตุให้เจ้าของ

                       อสังหาริมทรัพย์ได้รับความเสียหาย หรือเดือดร้อนเกินที่ควรคิดหรือคาดหมายได้ว่าจะเป็นไปตามปกติ

                               ั
                       และเหตุอนควรในเมื่อเอาสภาพและตำแหน่งที่อยู่แห่งทรัพย์สินนั้นมาคำนึงประกอบ เจ้าของ
   80   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90