Page 74 - Buku Siswa Bahasa Sunda Kelas 9_Neat

b. Nurutkeun sajarahna, Kampung Mahmud téh diadegkeun ku Éyang
Abdul Manaf. Dina jaman Walanda anjeunna ngamukim di Mekah.
Saméméh mulang ka lemahcai, kungsi ngadu’a sarta munajat ka
Alloh di kubah Mahmud nu aya di wewengkon Masjidil Harom.
Anjeunna ménta pituduh di mana tempat pamulangan anu bakal
moal katincak ku Walanda. Nya meunang ilapat, yén tempat anu
kudu dijugjug téh nyaéta wewengkon ranca. Éta sababna Éyang
Abdul Manaf tuluy ngajugjug ka tanah ranca nu aya di deukeut
walungan Citarum, di pasisian Bandung. Kitu sasakalana naon
sababna ieu lembur dingaranan Kampung Mahmud.
c. Di Kampung Mahmud loba kénéh wangunan imah panggung.
Sawaréhna deui imah gedong. Baheula mah imah téh kabéh ogé
panggung cenah, sabab kitu wasiat ti Éyang Abdul Manaf, teu
meunang nyieun imah permanén ku témbok. Di hiji tempat aya
makam tempat pangjarahan. Dina gapurana aya tulisan “Makom
Mahmud”. Anu dikuburkeun di dinya téh Éyang Abdul Manaf jeung
karuhun Kampung Mahmud séjénna. Ieu makam sok haneuteun baé
ku anu ngadon jarah ti mana-mana, boh ti Bandung boh ti daérah
séjén.
d. Aya sababaraha pantrangan di Kampung Mahmud téh, nyaéta:
1) Teu meunang nyieun imah tina bahan témbok (permanén).
2) Teu meunang nyieun imah ngagunakeun kaca.
3) Teu meunang nabeuh goong.
4) Teu meunang nyieun sumur.
5) Teu meunang ngingu soang.

Éta pantrangan-pantrangan téh aya pakaitna jeung gentingna
kaayaan dina jaman Walanda harita. Ku sabab Éyang Abdul Manaf
hayang ulah kanyahoan ku penjajah, nya lingkungan lembur ogé
kudu simpé. Ulah aya sora goong atawa soang, sabab bakal babari
kapanggihna ku Walanda. Kitu deui imah ogé ulah maké kaca ngarah
nu ngeusina teu katénjo saha-sahana. Ayeuna mah éta pantrangan
téh geus loba anu dirempak. Ari sababna éta pantrangan téh geus
teu saluyu jeung kaayaan jaman.

64 Pamekar Diajar BASA SUNDA Pamekar Diajar BASA SUNDA 65

Pikeun Murid SMP/MTs Kelas IX Pikeun Murid SMP/MTs Kelas IX