Page 85 - Buku Siswa Bahasa Sunda Kelas 9_Neat

“Ari geus di mana?” éta lalaki mimiti nyentak, nepi ka uing
ngarénjag.
“Euh…di warnét…,” uing ngajawab téh asal engab.
“Hayu téang! Ahmid, bekem heula geura biwirna bisi
ngagorowok.”

Biwir uing dibekem ku kaméja téa. Mani eungap. Lalaki nu pendék
terus ngahirupan mobil. Geus kitu mobil ngadius ka lebah jalan raya.
“Di warnét mana tinggaleunana?”
Uing ngabetem bari sirah asa muter da terus néangan akal.
“Jawab, siah, di warnét mana? Mun éta keretas teu kapanggih, manéh
moal bisa balik!”

“Laan atuh euy bekemanana, da moal bisaeun ngomong atuh ari
biwirna ditutupan mah!” cék nu nyupiran.
“Aéh, heueuh!”
Uing rénghap ranjug. Mani asa tas lulumpatan, eungap pisan
dibekem satarikna.
“Di warnet mana?”
“Di jalan Basajan!” dina pikiran uing, asana di Jalan Basajan deukeut
kontrakan Ema baheula aya warnét.

“Di mana éta téh?”
“Teu terang jalanna ti dieu mah. Kedah kana angkot!”
“Heueuh lebah mana?”
“Geus teu kudu ditanya deui, Mid. Déwék nyaho Jalan Basajan mah,
asana deukeut statsion. Sok silaing pindah ka hareup diukna.”

Sajeroning dina mobil, uing ngadégdég. Reuwas jeung bingung
kudu kumaha. Kacipta mun éta keretas henteu kabikeun téh uing moal
dileupaskeun. Sajajalan uing ngadéngékeun obrolan nu duaan.

“Kumaha mun éta keretas kabaca ku nu sejen?” cék lalaki nu tadi
ngabekem uing.
“Wah, keun bae, da moal ngartieun. Nu bisa maca éta surat ngan
ukur Jang Wandi.”
“Pinter geuning Jang Wandi téh?”
“Puguh waé atuh, da lulusan jurusan komputer. Jeung tara poho
ka urang deui budak téh…”

75
Pamekar Diajar BASA SUNDA
Pikeun Murid SMP/MTs Kelas IX