Page 87 - Buku Siswa Bahasa Sunda Kelas 9_Neat

Teuing meunang sabaraha jam uing dibawa ka nu mobil téh.. Da teu
kanyahoan geus burit. Tapi teu burung nepi ka Jalan Basajan. Reg lebah
warnét.
“Jung bawa heula amplopna!” cék nu tadi ngabekem.
“Baturan atuh, Mid. Bisi kabur! Tapi tong nyirikeun, bisi aya nu
curigaeun.”
Uing diturunkeun tina mobil, dibawa ka lebah warnét. Manéhna
ngadagoan di lawang, teu milu asup.

Uing bingung kudu kumaha. Da tadi gé nyebut di warnét sotéh téh pan
lantaran geumpeur. Sangeus ngahuleng sakedapan, uing nyampeurkeun
ka awéwé nu keur tunggu warnét.

“Téh, badé ngeprint!”
“Mangga. Ngeprint naon, mana file-na?”
“Teu nyandak, badé ngetik heula.”
“Di komputer itu atuh badé ngeprint mah.”
“Da moal lami, Téh. Punten wé pangetikkeun wé.”
“Seueur?”
“Henteu….mung dua angka!”

Uing tuluy nitah ngetik angka 1 jeung 0, susunanana sakainget, nepi
ka pinuh sakaca. Henteu lila, da disalin-témpél, jadi ngetik salambar téh
henteu samenit-menit acan.
Sanggeus diprint, uing ménta amplop. Béh teu kaciri keretas anyar,
ku uing keretas téh dirames heula nepi ka risek. geus kitu diamplopan.
Duit keur motokopi téa dipaké mayar. bakat ku rusuh, nepi ka poho teu
ménta pamulanganana.

Uing dibawa deui kana mobil.
“Sok buka heula amplopna!”
Amplop dibuka ku nu tadi nganteur ka warnét.
“Ieu lain?”
“Enya sigana mah, da ceuk Bu Ening gé suratna téh eusina ukur
angka 1 jeung 0”
“Kumaha ieu téh macana? Mani matak jangar nénjona.”
“Teuing atuh da urang mah lain ahlina.”
“Hayu atuh bisi kaburu peuting!”

77
Pamekar Diajar BASA SUNDA
Pikeun Murid SMP/MTs Kelas IX