Page 93 - Buku Siswa Bahasa Sunda Kelas 9_Neat

kapaéhan ogé! Teu karasa urang nyéréngéh sorangan.
Anéh, ari manéh, jadi lalaki téh bet borangan. Teu bisa
naék-naék acan.
Inget teu, Li? Urang jeung manéh sok bebekelan
di dinya dina téras? Angger wé manéh mah, deungeun
sangu téh sok goréng endog waé. Mamahna teu masak,
ceuk manéh bari bebelewekan. Paribasa!

Basa anyaran Mamah manéh maot, sok sapopoé
urang maturan manéh di dieu. Nu tadina nguluwut téh,
ari datang urang mah sok ngadak-ngadak jigrah. Urang
bungah pisan nempo manéh kitu téh. Tapi ari ayeuna,
waktu urang ditinggalkeun maot ku Mamah, manéh teu
aya di dieu, Li!

Teu karasa cipanon ngembeng. Urang sono ka
manéh, Li!
Teu jauh leumpang ti imah manéh téh, urang geus
datang ka kuburan. Gog, urang cingogo deukeut tetengger
Mamah. Ila ngulisik, teu genaheun meureun diajak nagog
kieu mah. Urang ngendoran samping aisan dina taktak.

Kakara dua bulan, kuburan téh geus barala deui.
Urang nyabutan jukut nu dareu-keut. Pok gegerendengan
sorangan.
“Mah, Réré gaduh orok gegentos si Adé! Réré teu
terang, ieu téh putra saha? Tapi duka ku naon, tibarang
Réré ningal orok ieu, haté Réré ujug-ujug nyaah, asa ka si
Adé wé, Mah! Namina Ila Aina Nur Inten. Saé, nya, Mah!
Kénging nganamian Abu!”

Urang neuteup Ila nu ngabelengéh, keur ngimpi
sigana mah.

Keur kitu aya sora nu babatukan di tukangeun.
Gebeg! Ila gé tepi ka ngarénjag dina aisan. Kaoyagkeun
ku awak urang. Dilieuk téh Mang Mimid, tatangga, keur
anteng ngaritan jukut nu ngabadeg sisi-sisi kuburan
batur.
83
Pamekar Diajar BASA SUNDA
Pikeun Murid SMP/MTs Kelas IX