Page 79 - book.sakeao62
P. 79
เอกสารโครงการพัฒนาการจัดการศึกษาจังหวัดสระแก้ว :
การส่งเสริมสมรรถนะและทักษะสําคัญในศตวรรษที่ 21 หน้า 60
เหมาะสมต่อผู้เรียนที่มีสไตล์การเรียนรู้ที่แตกต่างหลากหลาย ทําให้เกิดการเรียนรู้ในระดับสูง และเกิด
ความสนใจ หรือฉันทะต่อวิชาความรู้เหล่านั้น ทําให้จดจําความรู้ได้ยาวนานกว่าการเรียนแบบที่ผู้เรียน
ตื่นตัวน้อยกว่า ความสําคัญของทักษะปฏิบัติประการสําคัญคือความเข้าใจที่คงทนยาวนาน เมื่อผู้เรียน
สามารถปฏิบัติได้ ผ่านการฝึกฝนจนเกิดความชํานาญนั่นคือความเข้าใจที่คงทน สามารถวิเคราะห์แยกแยะ
ในสิ่งที่เรียนรู้ด้วยการปฏิบัติได้ รูปธรรมของการเรียนการสอนจะเกิดความชัดเจนอย่างเต็มภาพพจน์
ซึ่ง สุวิมล ว่องวาณิช (2555: 12-5) กล่าวว่า การที่บุคคลแสดงพฤติกรรมใดออกมา อาจเป็นผลต่อการ
เชื่อมโยงสัมพันธ์ของความสามารถทางสมองและคุณลักษณะด้านเจตพิสัย ประกอบกับการได้มีโอกาสฝึก
ทักษะ นั่นคือคุณภาพของการทํางานของบุคคลขึ้นอยู่กับความรู้และเจตคติต่องานที่เขามีอยู่ และการได้มี
โอกาสฝึกปฏิบัติจริงในงานนั้น ๆ
การได้ลงมือเรียนรู้ด้วยการปฏิบัติจนเกิดทักษะนั้นสร้างความมั่นใจและสร้างคุณภาพของ
ผู้เรียนให้มีความน่าเชื่อถือ สามารถวัดประเมินผลการเรียนรู้ได้รอบด้าน ทั้งด้านความรู้ ทักษะปฏิบัติ และ
เจตคติของผู้เรียน ซึ่งนับได้ว่าเป็นคุณค่าที่ได้จากการเรียนรู้เกิดประโยชน์ต่อตัวผู้เรียน ครูผู้สอน สังคมและ
ประเทศชาติ เนื่องจากผลลัพธ์ของผู้เรียน คือ ทักษะการการเรียนรู้ สามารถรู้ เข้าใจ อธิบายได้ ทําให้เห็น
ได้ในเชิงประจักษ์ สิ่งเหล่านี้คือผลลัพธ์ของการเรียนรู้ที่ตอบโจทย์สังคมสมัยใหม่ได้อย่างชัดเจน และ
สอดคล้องกับแก่นแท้แห่งปรัชญาทักษะการเรียนรู้ (Learning Pragmatism)
เอกสารอ้างอิง
กรมวิชาการ. (2545). การวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
กรุงเทพฯ: ม.ป.พ.
นวลจิตต์ เชาวกีรติพงศ์. (2542). การสอนโดยให้ผู้เรียนเป็นศูนย์กลางแบบ CIPPA. สารพัฒนา
หลักสูตร. 14 (เมษายน – ตุลาคม).
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ฝ่ายโรงพิมพ์
บริษัท ตถาตา พับลิเคชั่น จํากัด.
วิจารณ์ พานิชย์และวิมลศรี ศุษิลวรณ์. (2560). ศาสตร์และศิลป์ของการสอน. กรุงเทพฯ: บริษัท
ภาพพิมพ์ จํากัด.
สุชาติ ศิริสุขไพบูลย์. (2527). การสอนทักษะปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สถาบันเทคโนโลยีพระ
จอมเกล้าพระนครเหนือ.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2555). การวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์แห่ง
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
