Page 179 - สอนสนุก สร้างสุข สไตล์สาธิตปทุมวัน เล่ม 3
P. 179
สอนสนุก สร้างสุข สไตล์สาธิต (ปทุมวัน) เล่ม 3 177
สิทธิ และความเท่าเทียมของผู้เรียน หรือจะแก้ไขให้ได้ง่ายและได้
ผลดีที่สุดก็คงต้องอยู่ที่การทำหน้าที่ของครูเอง ส่วนครูบางคนก็เลือก
ที่จะเป็นผู้ให้เฉพาะส่วนเฉพาะเรื่อง กล่าวคือ ถ่ายทอดเนื้อหาวิชา
เพียงบางส่วน เน้นที่สำคัญ ๆ หรือเนื้อหาที่เน้นทักษะ วิธีการให้ได้มา
ซึ่งคำตอบอย่างง่ายและโดยเร็ว (การใช้เทคนิคหรือวิธีการทำแบบ
ข้ามขั้นตอนหรือวิธีลัด) ซึ่งทำให้ผู้เรียนได้รับเฉพาะส่วนที่คิดว่าจำเป็น
นั่นคือ จำเป็นต่อการสอบ จำเป็นต่อการนำไปใช้ประโยชน์โดยตรง
โดยขาดซึ่งพื้นฐานและความเข้าใจอย่างถ่องแท้ เคยประสบกับการที่
ผู้สอนสอนเนื้อหาวิชาหลาย ๆ หน้าภายในเวลาสั้น ๆ เน้นเฉพาะหัวข้อ
ส่วนรายละเอียดผู้เรียนก็ไปศึกษาเอง น่าจะบ่งบอกได้ว่าบทบาท
ของครูผู้ให้คือผู้ที่ให้แนวทางอย่างเดียว (ที่เหลือผู้เรียนเดินไปกันเอง)
คงมีข้อดีในแง่ที่ผู้เรียนสามารถเรียนรู้และเข้าใจได้ด้วยตัวเอง สามารถ
นำความรู้เฉพาะส่วนมาทำข้อสอบได้ตรงตามจุดประสงค์การเรียนรู้
แต่ความรู้ความเข้าใจที่ผู้เรียนได้รับหรือสะสมไว้จะมีข้อจำกัดที่เห็นได้ชัด
คือ ผู้เรียนไม่สามารถนำความรู้ความเข้าใจนั้นไปอธิบายหรือถ่ายทอด
ให้ผู้อื่นเข้าใจได้อย่างถูกต้องชัดเจน และไม่นานความรู้ความเข้าใจที่
ได้ก็จะลดลงหรืออยู่ในสภาวะถดถอย (เรียกได้ว่าหลังสอบเสร็จก็ลืม)
ทางออกที่ง่ายที่สุดก็คือครูต้องกลับมาทำบทบาทหน้าที่ของครูผู้ให้
อย่างแท้จริง ให้ในสิ่งที่ควรให้ ให้ในสิ่งที่เหมาะสมทั้งคุณภาพและ
ปริมาณ อย่าให้มากเกินไป (จนรับไม่ไหว) อย่าให้น้อยเกินไป (จนผู้เรียน
ต้องไปเสาะแสวงหาที่อื่น ซึ่งอาจได้จากครูคนอื่นหรือครูคนเดิม แต่
เปลี่ยนบทบาทหน้าที่ไป)
ส่วนในกรณีที่ครูผู้ให้มีการมอบหมายงานในรายวิชา
ที่สอนไม่ว่าจะเป็นการบ้าน รายงาน งานเดี่ยวหรืองานกลุ่ม ครูผู้ให้
