Page 102 - การวิเคราะห์อภิปรัชญาที่ปรากฎในสารัตถะแห่งคัมภีร์มิลินทปัญหา
P. 102

๘๑


                                 พระเจ้ามิลินท์ในวัยเยาว์ พระองค์ได้รับการศึกษาศิลปวิทยาจนส าเร็จการศึกษาอย่าง
                       สมบูรณ์ ทรงมีความรู้ในแขนงวิชาทางโลกต่าง ๆ ถึง ๑๙ สาขาวิชา ทรงเชี่ยวชาญในวิชาการต่าง ๆ

                       แต่สิ่งที่พระองค์มีความสนพระทัยมากที่สุดเห็นจะเป็นวิชาสาสนคดี ที่เกี่ยวกับศาสนา คือ วิชาที่
                                                                                                       ๒๔
                       เกี่ยวกับลัทธิศาสนาต่าง ๆ ทรง โปรดปรานซักถามปัญหาหรือสนทนาถึงทรรศนะต่าง ๆ ตามล าดับ

                                 พระเจ้ามิลินท์เป็นกษัตริย์ที่ท าให้พระพทธศาสนาแผ่ไพศาลในอนเดียเหนือ ไปถึงเอเชีย
                                                                                      ิ
                                                                  ุ
                                                                   ุ
                       กลาง ตามประวัติพระองค์มีความเกี่ยวข้องกับพระพทธศาสนามากกล่าว คือ พระองค์ท าลายล้าง
                                                                ิ
                       ราชววงศ์ยูเครติเดสลงแล้วยกกองทัพเข้ามาทางอนเดียตีได้เมือง ปัญจาปคันธาระ สถาปนาเมืองสา
                                                    ิ
                       คละขึ้นเป็นราชธานี และได้ขยายอทธิพลลงมาถึงตอนเหนือของลุ่มแม่น้ าคงคง หลักฐานที่ปรากฏใน
                                                                         ุ
                                                                                                 ุ
                       ต านานฝ่ายบาลีและฝ่ายจีนว่า พระองค์มิได้เลื่อมใสในพระพทธศาสนา ได้ขัดขวางพระพทธศาสนา
                       ด้วยพระราชโยบายต่าง ๆ เนื่องจากพระองค์เป็นผู้แตกฉานในวิชาไตรเพท และศาสนา ปรัชญาต่าง ๆ
                       รวมทั้งพระพทธศาสนาด้วย จึงได้ประกาศโต้วาทีกับเหล่าสมณพราหมณ์ รวมไปถึงพระภิกษุทาง
                                  ุ
                            ุ
                       พระพทธศาสนาขนาดพระภิกษุสงฆ์พากันอพยพหนีจากเมืองสาคละจนหมดสิ้น เหตุการณ์ นั้นท าให้
                       เมืองสาคละว่างจากพระสงฆ์เป็นเวลา ๑๒ ปี ในช่วงนั้น พระพุทธศาสนาได้เสื่อมรัศมีลงโดยล าดับ
                                                                                                      ๒๕
                                 การที่พระเจ้ามิลินท์เป็นผู้รอบรู้ในทางพระพทธศาสนานั้น พระองค์ย่อมต้องการแสดง
                                                                      ุ
                                                                ุ
                       ความรู้นั้น โดยช่วงที่พระองค์ยังมิได้นับถือพระพทธศาสนานั้น พระองค์มีความปรารถนาในการไต่
                                                                                         ุ
                                           ุ
                       ถาม ประเด็นทางพระพทธศาสนา โดยประสงค์ในความคิดว่า ถ้าท าลายพระพทธศาสนาส าเร็จลง
                       เมื่อใด เมื่อนั้นพระองค์ได้ชนะจิตใจของปวงประชากรของพระองค์เป็นที่สุด จนในที่สุดคณะสงฆ์ได้

                                                                                                       ุ
                       มอบหมายภาระการโต้ตอบปัญหากับพระเจ้ามิลินท์ให้กับพระภิกษุ รูปหนึ่ง คือ พระนาคเสนพทธ
                       สาวก ผู้เป็นปราชญ์แตกฉานในพระไตรปิฎก จนปรากฏชื่อเลื่องลือไปในที่ต่าง ๆ เมื่อพระเจ้ามิลินท์ท

                       รงทราบข่าวนั้นจึงได้เสด็จไปพบท่านที่วัดอสังเขยยะ ในเมืองสาคละ ซึ่งพระเถระได้มาพานักอยู่ พระ

                       เจ้ามิลินท์นิมนต์พระนาคเสนเข้าไปในวัง เมื่อจะทรงถามปัญหาพระนาคเสนก็รับนิมนต์ และได้เสนอ

                       วิธีโต้ต่อพระองค์ไว้ว่า ถ้าโต้แบบราชาวาทะเห็นจะไม่เหมาะ ควรโต้แบบปัณฑิติวาทจึงจะเหมาะ (การ

                       โต้แบบราชาวาทใครมีอานาจมักชนะโต้แบบปัณฑตวาทใครฉลาดก็ชนะ) พระเจ้า มิลินท์พอพระทัยใน

                                                               ิ
                       ข้อเสนอจึงตอบตกลง
                                        ๒๖




                                 ๒๔ เสถียร นุตยางกูร,พระเจ้ามิลินท์ เล่ม ๑, (กรุงเทพมหานคร: คณะช่าง, ๒๔๙๕), หน้า ๒๓-๒๔.
                                 ๒๕ เสถียร โพธินันทะ,ประวัตศาสตรพระพทธศาสนา,(กรุงเทพมหานคร: มหามงกุฏราชวิทยาลัย,
                                                      ิ
                                                                ุ
                                                           ์
                       ๒๕๔๓), หน้า ๑๙๙.
                                 ๒๖ มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย,

                       (กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙), หน้า ๗๑.
   97   98   99   100   101   102   103   104   105   106   107