Page 100 - การวิเคราะห์อภิปรัชญาที่ปรากฎในสารัตถะแห่งคัมภีร์มิลินทปัญหา
P. 100

๗๙


                       นิกาย มัชฌิม-สังยุตต-อังคุตตร-ขุททกนิกายแล้ว ส่วนภาณกาจารย์ผู้ท าหน้าที่ในการรวบรวมนั้น ก็คง
                       จะรวมอยู่ในจ านวนผู้ที่พระนาคเสน กล่าวว่าเป็นผู้ที่อยู่ในธรรมนครของพระพุทธเจ้า


                                 ๕.ไอ.บี ฮอนเนอร์ (I. B. Horner)กล่าวว่า มิลินทปัญหาอาจจะไม่ได้แต่งขึ้นในสมัยของ
                       พระเจ้ามิลินท์ นาย เอส. ดุตต์(S.Dutt) ประมาณว่า อาจจะร้อยกรองขึ้นในยุคต่อ ๆมาอกช้านาน
                                                                                                  ี
                       และนาย เอ. แอล. บาชัม (A. L. Basham) ก็ว่า บางทีก็อาจจะรจนาขึ้นในคริสตศตวรรษที่ ๑ หรือ
                                                                              ุ
                       มิฉะนั้นก็ราวแรกตั้งคริสตศักราช  แต่อย่างน้อยก็ต้องก่อนพระพทธโฆษาจารย์ไปลังกา แม้จะไม่
                              ็
                       ทั้งหมดกต้องบางส่วน  หรือไม่ก็ภายหลังที่พระไตรปิฎกได้จัดเป็นชาดก เป็นทีฆนิกาย มัชฌิม-สังยุตต-
                       อังคุตตร-ขุททกนิกายแล้ว ส่วนภาณกาจารย์ผู้ท าหน้าที่ในการรวบรวมนั้น ก็คงจะรวมอยู่ในจ านวนผู้ที่
                                                                       ุ
                       พระนาคเสน  กล่าวว่าเป็นผู้ที่อยู่ในธรรมนครของพระพทธเจ้า (๒) นาย เอ. ดี. แอดิการัม (A.D.
                                                                                                  ๒๐
                       Adikaram) ได้ให้ข้อสังเกตไว้ว่า มิลินทปัญหาน่าจะเกิดขึ้นในอินเดียเหนือ มิใช่เกิดขึ้นที่ลังกา
                                                               ิ
                                 ๖. ท่านภรัต ซิงห์ นักปราชญ์ชาวอนเดีย กล่าวอย่างมั่นใจว่า คัมภีร์มิลินทปัญหานี้ได้
                       เขียนขึ้นในสมัยพระเจ้าเมนันเดอร์หรือไม่ก็แต่งขึ้นในสมัยที่พระองค์สิ้นพระชนม์แล้ว และต้องแต่งขึ้น
                       ก่อนสมัยพระพทธโฆษาจารย์ เพราะพระพทธโฆษาจารยมักอางถึงบทสนทนาในคัมภีร์มิลินทปัญหา
                                   ุ
                                                                          ้
                                                          ุ
                       ของพระนาคเสนอยู่เสมอ คัมภีร์มิลินทปัญหาน่าจะเขียนขึ้นในคริสตราช ๑๕๐ ถึง ๔๐๐ และมีข้อ
                       สันนิษฐานว่า การแต่งนิทานคาถา และนิคมคาถาเพมเข้ามานั้นไม่ใช่พระติปิฏกจุฬาภยเถระแต่เพม
                                                                  ิ่
                                                                                                        ิ่
                                                             ุ
                                                                                  ุ
                       แน่นอน เพราะมิลินทปัญหาเกิดขึ้นประมาณพทธศักราช ๕๕๐ ปี พระพทธโฆษาจารย์ต้องเป็นผู้แต่ง
                       นิทานคาถาและนิคมคาถาประกอบเข้าให้โดยสมบูรณ์ในลักษณะเป็นปกรณ์วิเสสในระหว่าง
                        ุ
                       พทธศักราช ๙๕๖ ถึง ๑,๐๐๐ ปี คัมภีร์มิลินทปัญหา ยังมีข้อถกเถียงกันว่า เขียนขึ้นในสมัยของพระ
                       เจ้ามิลินท์หรือหลังจากที่พระองค์สิ้นพระชนม์แล้วคัมภีร์มิลินทปัญหา  ยังมีข้อสันนิษฐานว่า น่าจะ

                       รจนาขึ้นภายหลังคัมภีร์กถาวัตถุ ซึ่งเป็นคัมภีร์ในอภิธรรมปิฎก พระโมคคัญลีบุตรติสสะเถระเป็นผู้แต่ง
                       ในการท าสังคายนาครั้งที่ ๓ หลังพทธปรินิพพาน ๒๓๕ ปี เพราะเมื่อเปรียบเทียบคัมภีร์ทั้งสองแล้วจะ
                                                   ุ
                       เห็นว่า ข้อความในคัมภีร์มิลินทปัญหาหลายตอนมาจากคัมภีร์กถาวัตถุ เช่น ปัญหาเรื่องทิพย์จักขุ

                       เป็นได้จริงหรือไม่ เรื่องคฤหัสถ์ที่บรรลุพระอรหันต์แล้วจะบวชด้วยวิธีอย่างไร เป็นต้น ซึ่งมีเนื้อหาตรง
                       กับคัมภีร์กถาวัตถุทุกอย่าง แลเนื้อความในคัมภีร์กถาวัตถุยังมีความละเอียดพิสดารมากกว่า
                                                                                                 ๒๑










                                 ๒๐  F. Max Muller, Sacred Book of the East, Vol.xxxv, p. xliv.
                                                          ่
                                 ๒๑ นิยดา เหล่าสุนทร, ไตรภูมิพระรวง: การศึกษาที่มา, (กรุงเทพมหานคร: แม่ค าผาง, ๒๕๒๘), หน้า
                       ๑๓๙
   95   96   97   98   99   100   101   102   103   104   105