Page 127 - การวิเคราะห์อภิปรัชญาที่ปรากฎในสารัตถะแห่งคัมภีร์มิลินทปัญหา
P. 127

๑๐๖


                                          ้
                       ปฏิสนธิต่อ เขาก็จะไม่พนจากบาปกรรมที่ท าไว้ในภพภูมินี้ ซึ่งเป็นไปตามกระบวนการของหลักวัฏฏะ
                       ๓ คือ กิเลส กรรม วิบากในพระพุทธศาสนานั่นเอง


                                 ๔.๑.๓ มัจจุภายนปัญหา

                                                        ี่
                                 ปัญหานี้ปรากฏอยู่ในวรรคท ๒ ปัญหาที่ ๓ ของเมณฑกปัญหาในมิลินทปัญหา  ซึ่งพระยา
                       มิลินท์ได้ถามพระนาคเสนว่า

                                 “พระผู้พระภาคทรงแสดงว่า ‘สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงย่อมสะดุ้งต่ออาชญา สัตว์ทั้งหลายทั้ง

                       ปวงย่อมกลัวต่อความตาย’ ดังนี้ และพระองค์ตรัสแล้วว่า ‘พระอรหันต์ก้าวล่วงภัยทั้งปวงแล้ว ดังนี้อีก
                       พระอรหันต์ย่อมสะดุ้งแต่อาชญาและภัยหรือ สัตว์ทั้งหลายในนรกที่เสวยทุกขอยู่ในนรกมีไฟโพลงแล้ว
                                                                                      ์
                       ร้อนพร้อมแล้ว เมื่อจะเคลื่อนจากนรกใหญ่มีเปลวไฟโพลงแล้วนั้น ย่อมกลัวต่อมัจจุด้วยหรือ? ถ้าว่า
                       พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสแล้วว่า ‘สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง ย่อมสะดุ้งกลัวต่ออาชญา สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง

                       ย่อมกลัวต่อความตาย’ ดังนี้ ถ้าอย่างนั้น ค าที่ว่า ‘พระอรหันต์ก้าวล่วงภัยทั้งปวงแล้ว’ดังนี้ นั่นผิด ถ้า

                       ว่าพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสแล้วว่า ‘พระอรหันต์ก้าวล่วงภัยทั้งปวงแล้ว’ ดังนี้ ถ้าอย่างนั้น ค าที่ว่า’
                       สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงย่อมสะดุ้งต่ออาชญา สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงก็ต้องกลัวต่อความตายง’ ดังนี้ แม้นั้นก็

                       ผิด”

                                 พระนาคเสนตอบพระยามิลินท์ว่า


                                 "ขอถวายพระพร พระผู้มีพระภาคเจ้ามิได้ทรงมุ่งหมายพระอรหันต์ทั้งหลายตรัสพระพทธ
                                                                                                       ุ
                       พจน์นี้ว่า 'สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงย่อมสะดุ้งต่ออาชญา สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงย่อมกลัวต่อความตาย'ดังนี้,

                       พระอรหันต์อนพระผู้มีพระภาคเจ้ายกแล้วในวัตถุนั้น, เหตุแห่งภัยอนพระอรหันต์เลิกถอนพร้อมแล้ว,
                                                                              ั
                                  ั
                       สัตว์ทั้งหลายเหล่าใดนั้น เป็นไปกับด้วยกิเลส อนึ่ง สัตว์ทั้งหลายใด มีทิฐิไปตามซึ่งตน คือ เห็นว่าเป็น
                       ตัวเป็นตนมีประมาณยิ่ง อนึ่ง สัตว์ทั้งหลายเหล่าใด ฟขึ้นและยอมลงแล้วเพราะสุขและทุกข์ทั้งหลาย,
                                                                   ู
                       พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงมุ่งหมายสัตว์ทั้งหลายเหล่านั้น ตรัสแล้วว่า 'สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง ย่อมสะดุ้งต่อ
                       อาชญา สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงย่อมกลัวต่อความตาย' ดังนี้ คติทั้งปวงอนพระอรหันต์เข้าไปตัดเสียแล้ว,
                                                                               ั
                       ก าเนิดอนพระอรหันต์ยื้อแย่งเสียแล้วปฏิสนธิอนพระอรหันต์ก าจัดเสียแล้ว, กิเลสดังซี่โครงทั้งหลาย
                                                              ั
                             ั
                                                                          ั
                       อนพระอรหันต์หักรานเสียแล้ว, อาลัยในภพทั้งหลายทั้งปวง อนพระอรหันต์ถอนขึ้นพร้อมแล้ว, กุศล
                        ั
                                                                                   ิ
                                                                                                     ั
                       และอกุศล อันพระอรหันต์ก าจัดเสียแล้ว, อวิชชาอันพระอรหันต์ก าจัดให้พนาศแล้ว, วิญญาณ อนพระ
                                                                          ั
                       อรหันต์กระท าไม่ให้เป็นพชได้แล้ว, กิเลสทั้งหลายทั้งปวง อนพระอรหันต์เผาเสียแล้ว, โลกธรรม
                                             ื
                       ทั้งหลาย อันพระอรหันต์เป็นไปล่วงได้แล้ว, เพราะเหตุนั้น พระอรหันต์ย่อมไม่สะดุ้งแต่ภัยทั้งหลายทั้ง
                       ปวง”
   122   123   124   125   126   127   128   129   130   131   132