Page 276 - รูปแบบพุทธวิธีการบริหารหลักสูตรพุทธศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาสงัคมศึกษา ของผู้บริหารในมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
P. 276
๒๖๙
เนื้อหาโครงสร้างของหลักสูตรประกอบไปด้วย ๔ หน่วย ได้แก่ หน่วยที่ ๑ วางรากฐานการประเมินผล
การเรียนรู้ หน่วยที่ ๒ มุ่งสู่การสร้างเครื่องมือวัดและประเมิน หน่วยที่ ๓ เพลิดเพลินกับการออกแบบ
่
ประเมินผล หน่วยที่ ๔ ค้นหาข้อมูลเพื่อนำไปใช้ประโยชน์แต่ละองค์ประกอบมีคุณภาพโดยรวมอยูใน
ระดับมากที่สุด ๓. ผลการทดลองใช้หลักสูตรเสริมสร้างสมรรถนะการประเมินผลการเรียนรู้สำหรับครู
ประถมศึกษาโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน พบดังนี้ ๓.๑ ผลการศึกษาสมรรถนะการประเมินผลการเรียนรู้
พบว่า สมรรถนะด้านความรู้การประเมินผลการเรียนรู้ มีผลโดยรวมอยู่ในระดับดีมาก มีคะแนนเฉลี่ย
เท่ากับ ๑๙.๐๙ คิดเป็นร้อยละ ๗๖.๓๖ คะแนนเฉลี่ยสมรรถนะด้านทักษะการประเมินผลการเรียนรู้
ของเท่ากับ ๑๒.๗๕ คะแนน คิดเป็นร้อยละ ๘๔.๙๘ ๓.๒ ผลการเปรียบเทียบสมรรถนะการ
ประเมินผลการเรียนรู้สำหรับครูประถมศึกษาโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน พบว่า ผู้เข้ารับการพัฒนามี
สมรรถนะการประเมินผลการเรียนรู้เท่ากับ ๓๑.๙๒ คิดเป็นร้อยละ ๗๙.๗๙ ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนด
ร้อยละ ๖๕ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .๐๕ ๔. ผลการประเมินผลด้านความเป็นประโยชน์ของ
หลักสูตร พบว่าหลักสูตรมีความเป็นประโยชน์ใน ๔ ประเด็น คือ การนำไปใช้ประโยชน์ วิธีการของ
หลักสูตร การยอมรับทางการศึกษา และผลที่เกิดแก่องค์กรและหน่วยงานเป็น
๑
๒. ด้านการบริหารบุคลากร
ผลการศึกษา พบว่า การบริหารงานบุคลากร ของหลักสูตรเป็นสิ่งที่มีความจำเป็นอย่างยิ่ง
ต่อองค์กร เป็นงานหนึ่งที่มีความสำคัญยิ่งในกระบวนการบริหาร เพราะบุคลากรเป็นทรัพยากรที่
สำคัญที่สุด เพราะความอยู่รอดขององค์การขึ้นอยู่กับบุคลากร เพราะการบริหารงานบุคลากรเป็น
สื่อกลางในการผสานกับแผนกต่างๆ เพื่อแสวงหาวิธีการ ให้ได้บุคลากรที่มีคุณสมบัติเหมาะสมเข้ามา
ทำงานในองค์การ เมื่อองค์การได้บุคคลที่มีคุณสมบัติดังกล่าว ย่อมทำให้องค์การเจริญเติมโตและ
พัฒนายิ่งขึ้น การบริหารบุคลากรสาขาสังคมศึกษา สำหรับบัณฑิตสาขาวิชาสังคมศึกษา ซึ่งปัจจุบัน
แนวโน้มการขาดครูกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษาสูงขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากมีผู้ศึกษาสาขาวิชาอื่นๆ
ตามค่านิยมของสังคม นอกจากนี้ บัณฑิตที่จบสาขาวิชาสังคมศึกษา สามารถประกอบอาชีพอื่นๆ ที่
เกี่ยวกับสังคมศึกษา และทางการศึกษา ทั้งภาครัฐและเอกชน การสร้างเครือข่ายภายนอก
มหาวิทยาลัยยังมีข้อจำกัด เนื่องด้วยการจัดกิจกรรมต่างๆ ขององค์กร ยังเข้าไม่ถึงศิษย์เก่ามาก
เท่าที่ควร เพราะการสร้างเครือข่ายนั้นจำเป็นอย่างมากที่จะต้องอาศัยศิษย์ที่จบการศึกษาออกไปแล้ว
เพราะบุคคลเหล่านี้จะอยู่ในสังคมที่กว้างกว่าบุคลากรที่อยู่ภายในองค์กร ดังนั้น องค์กรต้องอาศัย
๑ รวงทอง ถาพันธุ์, “การพัฒนาหลักสูตรเสริมสร้างสมรรถนะการประเมินผลการเรียนรูสำหรับ
ครูประถมศึกษา โดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน”, วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน,
(บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยนเรศวร, ๒๕๕๘).
