Page 22 - โครงงาน เรื่อง การศึกษาและรวบรวมคำโบราณในสมัยอยุธยาเปรียบเทียบกับคำที่ใช้ในปัจจุบันจากละครย้อนยุค
P. 22

๑๔

                              สร้อยบท” แต่ถ้าเราพิจารณาในด้านการเปลี่ยนแปลงเสียงของคำแล้วก็น่าจะสรุปได้ว่าเป็น

                              การเพิ่มเสียงอย่างหนึ่ง แบบหนึ่ง คือการเพิ่มเสียงท้ายคำ ตัวอย่างเช่น วัด – วัดวา(อาราม)

                              ส่วย – ส่วยสา(อากร) รบ – รบรา (ฆ่าฟัน) สี – สีสัน (วรรณ) ฯลฯ ลักษณะการเพิ่มเสียงทาย
                                                                                                       ้
                              คำดังตัวอย่างทยกมานั้นถ้าเราพิจารณาทางดานความหมายจะพบว่า ความหมายของคำนั้น
                                          ี่
                                                                   ้
                              ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ กล่าวคือ ก่อนเพิ่มเสียงท้ายคำและหลังจากเพิ่มเสียงท้ายคำแลว
                                                                                                         ้
                              ความหมายของคำเหล่านั้นยังคงที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลง ฉะนั้นจึงจัดอยู่ในกลุ่มลักษณะการ

                              เพิ่มเสียงท้ายคำ

                                     ๑.๒. การเปลี่ยนแปลงด้านคำศัพท์ (Vocabulary Change) คือ หน่วยคำ

                              ที่เปลี่ยนแปลงไปโดยมีความหมายเปลี่ยนไป หรือมีคำอื่นมาใช้แทนที่ความหมายบางส่วน

                              หรือแทนที่ความหมาย จนหมดคำเหล่านั้นจะเลิกใช้ในที่สุด เช่น คำว่า “พี” (หมายถึงอ้วน)

                              ปัจจุบันมีคำว่า “อ้วน” มาแทนที่ความหมาย จนคำว่า พี ไม่มีใครใช้พูดจากัน นอกจากใช ้

                              เป็นคำซ้อนว่า “อ้วนพี” แต่หากพิจารณาคำในสมัยสุโขทัย พบว่าในไตรภูมิพระร่วงได ้

                              กล่าวถึงผู้คนใน อุตตรกุรุทวีป ว่า “...บ่มิพี บ่มิผอม” แสดงว่าในสมัย สุโขทัยใช้คำว่า พี

                                                                                         ั
                                                         ั
                                                      ิ
                              และเมื่อพิจารณาภาษาไทยถ่นท้งภาคเหนือ อีสาน และภาคใต้ พบว่าท้ง ๓ ภาค ยังใช้คำว่า
                              พี ไม่นิยมใช้คำว่า อ้วน
                                     ๑.๓ การเปลี่ยนแปลงทางด้านความหมาย (Semantic Change) คือ ความหมาย

                              ของคำเปลี่ยนแปลงไป แต่เสียงของคำยังคงเดิม การเปลี่ยนแปลงความหมายนี้ไม่มีการผูกพัน

                              กับ เสียง นั่นคือ เสียงคงที่แต่ความหมายเปลี่ยนไป โดยทั่วไปนักภาษาศาสตร์จะศกษาการ
                                                                                                  ึ
                              เปลี่ยนแปลง ความหมาย ๓ ลักษณะ ดังนี้

                                            ๑.๓.๑ ความหมายแคบเข้า

                                            ๑.๓.๒ ความหมายกว้างออก

                                                                ี่
                                            ๑.๓.๓ ความหมายย้ายท
                              ๒. การเปลี่ยนแปลงภายนอก (External Change) คือ การเปลี่ยนแปลงที่ได้รับอิทธิพล

                                                                      ่
                                                                                                ่
                       จากภาษาอื่นที่มีความสัมพันธ์สืบทอดวัฒนธรรมกันมาแต สมัยโบราณ ภาษาที่มีอิทธิพลตอภาษาไทย
                       มาแต่สมัยอดีต ได้แก่ ภาษาบาลี สันสกฤต และภาษาเขมร ส่วนในปัจจุบันภาษาอังกฤษมีอิทธิพล

                       ต่อภาษาไทยมาก เพราะชาติตะวันตก มีความเจริญด้านวิทยาศาสตร์ ด้านการแพทย์ ด้านการศึกษา

                       และด้านวิทยาการสมัยใหม่ นักวิชาการที่ศึกษาวิทยาการจากตะวันตกจึงมักนำคำภาษาอังกฤษเข้ามา

                       ใช้ปะปนกับภาษาไทย ทั้งคำศัพท์ทางวิชาการและศัพท์ทั่วไป นอกจากนี้คนไทยรุ่นใหม่มักพูด

                       ภาษาอังกฤษปนกับภาษาไทย อันเป็นสาเหตให้มีคำภาษาอังกฤษเข้ามาปะปนมากขึ้น เช่น อีเมล
                                                             ุ
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27