Page 20 - โครงงาน เรื่อง การศึกษาและรวบรวมคำโบราณในสมัยอยุธยาเปรียบเทียบกับคำที่ใช้ในปัจจุบันจากละครย้อนยุค

๑๒

แพร่าหลายเหมือนกับการกลมกลืนเสียงและลักษณะอีกอย่างหนึ่งของการผลักเสียงที่ต่าง

ี
จากการกลมกลืนเสียง คือ มีเสียงบางชนิดเท่านั้นที่เกิดการผลักเสียงได้ เช่น เสียงเหลว เสยง
นาสิก และเสียงประเภทที่เกี่ยวข้องกับเส้นเสียงทั้งหลาย เช่น เสียงช่องคอ เสียงลม

๓. การสับที่เสียง คือ การเปลี่ยนแปลงของเสียงในคำ บางครั้งก็เกิดขึ้นโดยเสียงใน

คำสับเปลี่ยนตำแหน่งกันการเปลี่ยนแปลงในลักษณะนี้อาจเกิดเฉพาะกับคำบางกลุ่ม แต่ใน

บางภาษาก็เป็นการเปลี่ยนแปลงทั่วทั้งภาษา หมายความว่า เมื่อใดก็ตามที่มีเสียง ๒ เสียง

ชนิดใดชนิดหนึ่งเกิดร่วมกันในคำ ๆ เดียวจะเกิดการสับที่เสียงกัน เช่น

ภาษาไทยมาตรฐาน ภาษาไทยอีสาน (บางถิ่น)

ตะไกร กะไต

ตะกรุด กะตุด

ตะกร้า กะต้า

จำกัด กำจัด

๔. การลดเสียง (เสียงหาย) คือ การลดเสียง หรือเสียงหายไป หมายถึงการ

เปลี่ยนแปลงทางด้านเสียงของคำ คือเสียงจะหดสั้น หรือหดหาย แต่ความหมายของคำนั้น

ยังคงเดิม ไม่เปลี่ยนแปลงความหมายเพราะว่าการเปลี่ยนแปลงของความหมาย และ

ู
การเปลี่ยนแปลงทางเสียงนั้น มีขั้นตอนและกระบวนการเปลี่ยนแปลงไม่เกี่ยวเนื่องผกพันกัน
ดร.วิไลวรรณ ขนิษฐานันท์ ได้อธิบายไว้ในหนังสือภาษาและภาษาศาสตร์ว่า “ในการ

ู
เปลี่ยนแปลงเสียงและความหมายไม่มีความผกพันกัน ความหมายจะเปลี่ยนไปโดยเสยงยังคง
ี
เดิม หรือเสียงอาจจะเปลี่ยนไปโดยความหมายยังคงเดิม” ฉะนั้นในการศึกษาการ

เปลี่ยนแปลงทางเสียงของคำในครั้งนี้ จะยึดความหมายเป็นเกณฑ์ในการพิจารณา กล่าวคือ

คำใดมีลักษณะการเปลี่ยนแปลงทางเสียงแต่ความหมายยังคงเดิมจะนำมาวิเคราะห์ดูว่ามี

กระบวนการเปลี่ยนแปลงอย่างไร มีรูปแบบอย่างไร แล้วจัดเป็นกลุ่ม ๆ ที่มีลักษณะการ

เปลี่ยนแปลงทางเสียงเหมือนกัน และอธิบายลักษณะการเปลี่ยนแปลงนั้น ๆ ตามแนวของ

ภาษาศาสตร์

จากการศึกษาข้อมูลเพื่อวิเคราะห์ดูการเปลี่ยนแปลงทางเสียงของภาษาไทย

จะพบว่าคำที่มีการเปลี่ยนแปลงทางเสียงมาก ได้แก่ กลุ่มคำที่ใช้ในการสื่อสาร สื่อความหมาย

กันในชีวิตประจำวันและโอกาสที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางเสียงนั้นเกิดจากการพูด

(ภาษาพูด) ส่วนภาษาเขียนนั้นไม่มีโอกาสที่จะเกิดการเปลี่ยนแปลง กล่าวคือ ในขณะที่พูดคน

ั
มักจะปล่อยเสียงออกมาตามสบายแล้วแตลิ้นจะพาไป ไม่ค่อยระวังบังคับให้ออกเสยงชดถ้อย
่
ี