Page 47 - ๘๐ ปี ยุทธนาวีเกาะช้าง พ.ศ. ๒๔๘๔ กับทฤษฎีและการรบทางเรือสมัยใหม่
P. 47
ของเราขัดข้องใช้ไม่ได้ เรือไม่อยู่ในบังคับ เริ่มหมุนเลี้ยว
เป็นวงกลม บางคร้งเรือเราเข้าไปใกล้ข้าศึกประมาณ
ั
๑๐ กิโลเมตร การยิงปืนอยู่ในลักษณะที่เสียเปรียบที่สุด
�
ื
เพราะการเล็งลาบากมาก เน่องจากเรือหมุน ขณะน้พอด ี
ี
ี
กับเรือข้าศึกลามอตต์ปิเกต์เข้าบังเกาะไม้ซ้ไปเสีย แต่มีเรือ
สลุป ๒ ล�าคือ อะมิรัล ชารเน่ (Amiral Charner) และ
ดูม้องต์ ดูร์วิลล์ (Dumont d’Urville) และเรือปืนตาอูร์
เรือสลุปฝรั่งเศสก�าลังดวลปืนกับเรือหลวงธนบุรีขณะหมุน (Tahure) อีกหน่งลาโผล่ออกมาทาการยิงแทน เรือข้าศึก
ึ
�
�
๗. Fog กับ Friction ณ หอบังคับการเมื่อกระสุน ทั้ง ๓ ล�า ท�าการยิงมาที่เรือเราอย่างหูดับตับไหม้ (เสียง
ตับแรกโดนเรือหลวงธนบุรี อึงคนึงไปทั่วท้องน�้า) แต่กระสุนส่วนมากตกไม่ถูกเรือเรา
ื
เรือโท จิตต์ สังขดุลย์ นายป้อมท้ายเล่าในเร่อง เราคงท�าการยิงต่อสู้เรือทั้ง ๓ นี้ ทั้ง ๆ ที่เรือเราหมุนเป็น
“เม่อธนบุรีรบ”: “กระสนของขาศึกนดนี นอกจากระเบิด วงกลมเช่นนั้น ผลการยิงของเราตอนนี้ไม่สู้ดีนัก”
ุ
้
ั
ื
้
ทาอันตรายแก่พวกปืนเบาท่หลบเข้าท่กาบังในห้องนายพล ๘. Fog กับ Friction ณ บริเวณหอกลาง (Transmitting
ี
ี
�
�
ึ
ดังกล่าวแล้ว ส่วนหน่งของกระสุนได้ระเบิดเข้าไปใน station) เรือหลวงธนบุรี
ี
ั
ั
้
ู
ื
ั
ั
ั
หอบงคบการ ผบงคบการเรอ (นาวาโท หลวงพรอมวระพนธ ์ ุ จ่าโท ประดิษฐ์ รัตนรัฏ ประจานาฬิการะยะใน
้
�
ั
ี
่
นักเรียนนายเรือ เลขท ๒๒๗ พ.ศ. ๒๔๕๘ รุ่นก่อนแมทพเรอ) หอกลาง เล่าว่า: “ลูกปืน ๑ นัด ได้มาระเบิดบริเวณท่ลาเลียง
ื
่
�
ี
ท่รักของพวกเราถูกสะเก็ดระเบิดตัดขาขวาขาด ไมไดสต ิ ลูกปืนเบาเกิดไฟลุกข้น ลูกไฟร่วงไปท่หน้าหอกลาง
ี
่
้
ึ
ี
�
ในทันท จ่าเอก ทองม จ่าประจาพังงาถือท้าย ขาขาดสองข้าง ซ่งบริเวณน้นมีห้องไพรเมอร์ (primer คือ ชนวนต้นเพลิง
ี
ี
ั
ึ
อยู่กับท พันจ่าเอก เทียม พันจ่าคุมเข็มถือท้ายกระดูกขาแหลก สาหรับจุดนัดดินขับกระสุนออกจากลากล้องปืนใหญ่)
ี
่
�
�
ื
้
ู
ั
่
ึ
ั
ี
้
่
�
่
จาเอก จน ซงทาหนาททวนคาสงตดต่อจากผบงคับการเรอ และคลังลูกปืนเบาอยู่ด้วย ข้าพเจ้าเหลียวมาเห็นเข้า
ิ
่
�
ั
ลงท่อพูด ก้นหวะเป็นแผลลึก ก็ถอดกางเกงขายาวฟาดลงไปท ๆ ไฟกาลังลุกอยู่จนไฟดับ
�
ี
่
ต้นหน (เรือโท เฉลิม สถิรถาวร นักเรียนนายเรือ เลขท ี ่ ขณะท่ทหารประจาห้องไฟฟ้าคนหน่งว่งผ่านข้าพเจ้าไป
ิ
�
ึ
ี
๕๙๕ รุ่น ๓๐, ๓๑ พ.ศ. ๒๔๗๖) และทหารอีกคนเท่านั้น และบอกข้าพเจ้าว่าจะไปช่วยลาเลียงลูกปืน พอก้าวข้น
ึ
�
ท่เคราะห์ดีท่สุด ถูกสะเก็ดระเบิดช้นเล็ก ๆ ท่หน้า ๒ - ๓ แห่ง บันไดไปก็ถูกสะเก็ดกระสุนท่ระเบิด โลหิตหยดตรงบันได
ี
ี
ิ
ี
ี
แต่ก็มีเลือดไหลอาบหน้า และออกจากหอบังคับการไปยัง แต่มิได้ปริปากขอความช่วยเหลือแต่ประการใด ข้าพเจ้า
่
ื
้
ื
ื
่
้
ื
้
ทายเรอ เพอเปลยนใชเครองถอทายอะไหล เครองถอทาย
ื
ี
่
่
่
้
ื
ี
ั
ี
�
�
ื
เอากางเกงน้นเช็ดโลหิตเสีย เพ่อมิให้ทหารท่กาลังทาหน้าท่อย ู่
เสียขวัญ และเหยียบลื่น พวกทหารที่อยู่ในบังคับบัญชา
ข้าพเจ้า ได้ถามข้าพเจ้าว่า เรือถูกลูกปืนหรือ ข้าพเจ้า
พูดปลอบใจว่าไม่เป็นไร เรือเรายิง แล้วข้าพเจ้าก็งับ
ี
ึ
ประตูหอกลางเสีย...ขณะน้ควันซ่งเกิดจากการระเบิด
ได้โชยเข้ามาทางท่อระบายอากาศมากเข้าทุกท พัดลม
ี
ี
พิเศษท่ติดอยู่ข้างฝาก็ไม่สามารถเป่าอากาศเสียให้พ้น
จากนั้นได้ ครั้นเปิดประตูหอกลาง ควันนั้นก็กลับเข้ามา
ึ
สภาพการรบบนเรือหลวงธนบุรี ทางประตูอีก จนดูมืดคร้มไปหมด ทหารทุกคนยังคง
ึ
ั
ี
ั
�
�
แม้เต็มไปด้วยควันพิษ และกลิ่นเลือด ก็ต้องรบต่อไปให้ได้ ประจาหน้าท่โดยเคร่งครัด คนหน่งในจานวนน้นได้น่ง
10
นาวิกศาสตร์
ปีที่ ๑๐๕ เล่มที่ ๓ มีนาคม ๒๕๖๕
