Page 100 - หลักสูตรนิติศาสตรบัณฑิต

100

ื่
ที่ดินบางส่วนตามความจำเป็นในการใช้พื้นดินเพอการนั้นได้ ราคาที่ดินนั้นจะต้องถือเอาราคาตลาดใน
ื่
ขณะนั้นเป็นสำคัญ หากเจ้าของที่ดินได้รับความเสียหายอย่างอนอันเนื่องมาจากการที่จำต้องขายที่ดิน

ก็สามารถเรียกร้องได้ เช่น ราคาที่ดินต่ำกว่าเดิมก็มีสิทธิเรียกร้องค่าเสียหายได้ แต่หากมีพฤติการณ์
เปลี่ยนแปลงไป เช่น สถานที่ซึ่งต้องใช้ท่อน้ำได้ย้ายจากที่เดิมไปอยู่ในที่ดินแปลงอน เจ้าของที่ดินอาจ
ื่

เรียกให้ย้ายถอนท่อน้ำไปวางที่ส่วนอื่นในที่ดินของตนได้ และค่าย้ายถอนนี้เจ้าของที่ดินติดต่อผู้วางท่อ

น้ำนั้นต้องเป็นผู้ออกค่าใช้จ่าย เว้นแต่มีพฤติการณ์พเศษ เช่น การย้ายนั้นเป็นประโยชน์แก่เจ้าของ
ิ
ที่ดินแต่ฝ่ายเดียว หรือการย้ายต้องเสียค่าใช้จ่ายมากเกินสมควร เช่นนี้ผู้วางจึงมีสิทธิเรียกให้เจ้าของ

ที่ดินช่วยเสียค่าย้ายถอนตามส่วนอันสมควรได้ (บัญญัติ สุชีวะ. 2540 : 211)

14. การพาปศุสัตว์ผ่านหรือเข้าไปในที่ดินของผู้อื่น

ื่
บุคคลอาจพาปศุสัตว์ของตนผ่านหรือเข้าไปในที่ดินของผู้อนซึ่งมิได้กั้นเพอไปเลี้ยง
ื่
และอาจเข้าไปเอาน้ำในบ่อหรือสระในที่ดินเช่นว่านั้นมาใช้ได้ โดยไม่ถอเป็นการละเมิดต่อเจ้าของหรือ
ื
ผู้ครอบครองที่ดิน แต่ทั้งนี้เจ้าของที่ดินมีสิทธิห้ามได้ เมื่อห้ามแล้วยังฝ่าฝืนข้อห้ามย่อมเป็นการล่วง

ื่
ละเมิดสิทธิของผู้อนแล้วตามมาตรา 420 (วิริยะ นามศิริพงศ์พนธ์. 2545 : 155) แต่ถ้าที่ดินเป็นที่
ั
เพาะปลูก หรือเตรียมเพอเพาะปลูก หว่าน หรือมีธัญชาติขึ้นอยู่แล้ว เจ้าของที่ดินสามารถห้ามได้เสมอ
ื่
และถึงแม้ว่าเจ้าของที่ดินจะมิได้ห้ามก็เข้าไปเลี้ยงสัตว์หรือนำสัตว์ผ่านที่ดินนั้นไม่ได้

15. การเข้าไปในที่ป่า ที่ดง หรือในที่มีหญ้าเลี้ยงสัตว ์

ถ้ามีจารีตประเพณีแห่งท้องถิ่นให้ทำได้ และถ้าเจ้าของไม่ห้าม บุคคลอาจเข้าไปในที่

ป่า ที่ดง หรือในที่มีหญ้าเลี้ยงสัตว์ซึ่งเป็นที่ดินของผู้อนเพอเก็บฟน หรือผลไม้ป่า ผัก เห็ด และสิ่ง
ื
ื่
ื่
ื่
ื่
ื่
เช่นกันได้ แต่ถ้าหากเป็นที่ดินอนจะทำไม่ได้ เช่น เข้าไปในที่ดินสนามหญ้าหน้าบ้านของผู้อนเพอเก็บ
ื่
ฟืน หรือเข้าในใต้ถุนบ้านเพอเก็บเห็ด เป็นต้น ทั้งนี้คำว่าที่ป่า ที่ดง ตามมาตรา 1354 นี้ต้องไม่ใช่ที่ดิน
รกร้างว่างเปล่าที่เป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดิน (ประมูล สุวรรณศร. 2525 : 233)
16. การชักเอาน้ำไว้เกินกว่าที่จำเป็น

เจ้าของที่ดินริมทางน้ำ หรือมีทางน้ำผ่าน ไม่มีสิทธิจะชักเอาน้ำไว้เกินกว่าที่จำเป็นแก่

ประโยชน์ของตนตามควร ให้เป็นเหตุเสื่อมเสียแก่ทดินแปลงอื่นซึ่งอยู่ตามทางน้ำสาธารณะ เช่น ห้วย
ี่
คู คลอง เป็นต้น กรณีมาตรา 1355 นี้มิใช่ทางน้ำของเอกชนและมิใช่น้ำซึ่งไหลตามธรรมดาจากที่ดิน

สูงหรือน้ำที่ระบายจากที่ดินสูงลงไปสู่ที่ดินต่ำตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา 1339 หรือมาตรา 1340 แต่

ื่
เป็นทางสาธารณะที่ประชาชนทุกคนมีสิทธิใช้สอย กฎหมายจึงไม่ยอมให้ผู้ใดผู้หนึ่งชักเอาน้ำนั้นไว้เพอ