Page 159 - Kelas 8 Buku Siswa Bahasa Sunda -new_Neat

C. Niténan Carita Pondok

Runtah
Kénging Rahmaida

Geus sababaraha poé di imah téh huluwar-hiliwir waé bau bangké.
Ulak-ilik kana handapeun bupét, bisi aya bugang beurit, teu aya nanaon.
Kurah-koréh di buruan nu héjo ku kekembangan bisi aya oray atawa
bangkong paéh, angger euweuh.

“Naha naon nya Mah, nu matak bau téh?” ceuk kuring ka Mamah
nu keur anteng kaprak-keprek di dapur.

“Duka atuh, Mamah gé héran,” waler Mamah. “Ngan ku Mamah
diperhatikeun, nu bau téh jolna ti garasi,” saur Mamah deui.
“Ti garasi Mah?” kuring héran.
“Enya, jung geura pariksa ku Tatan,” waler Mamah.

Koréléng ka garasi. Ulak-ilik ka ditu ka dieu. Irung diungsa-angseu
bisi enya anu nimbulkeun bau téh jolna ti garasi.

“Ah teu bau nanaon geuning,” haté ngagerentes sanggeus teu
manggihan nanaon anu matak nyurigakeun.
Basa rék ngoloyong ka jero imah, di luar pager témbong aya mobil
eureun. Bapa nembé mulih ti kantor. Gura-giru kuring mukakeun pager.
Geleser mobil asup ka garasi.

Sabot kitu, pelenghir bau bangké téh kaangseu deui. Nepi ka asa
murel rék utah. Kapaksa kuring nungkupan irung.

“Ku naon Tan, nungkupan irung?” Bapa naros.
“Bau, Pa,” walon kuring ngirung.

“Eh, éh...enya, enya geuning di dieu nu bau téh,” saur Bapa deui
bari nungkupan pangambungna. Koloyong ka jero imah. Kuring ngiclik
nuturkeun tukangeunana.
Leng kuring mikir. Kari-kari bapa datang, bau bangké téh mani jelas
kaangseu. Sanajan ceuk Mamah tadi nu bau téh di garasi, tapi can jol
Bapa mah da teu bau-bau teuing.

148 Pamekar Diajar BASA SUNDA
Pikeun Murid SMP/MTs Kelas VIII