Page 62 - การวิเคราะห์อภิปรัชญาที่ปรากฎในสารัตถะแห่งคัมภีร์มิลินทปัญหา
P. 62

๔๘


                       วิธีของเฮเกล (Hegel) และทฤษฎีสสารนิยมวิภาษวิธีของฟอยเออร์บัค (Feuerbach) ซึ่งทฤษฎีนี้มี
                                                    ั
                       ความเชื่อว่า สสารมีความส าคัญอนดับหนึ่งในการแก้ปัญหาทางปรัชญา ส่วนจิตมีความส าคัญที่
                                                                                                        ๕๐
                       รองลงมาจากสสาร มาร์กซ์ยอมรับว่า โลกเป็นสสารที่มีความเคลื่อนไหวและเกิดขึ้นมาใหม่อยู่เสมอ
                       การเคลื่อนไหวนี้ไม่ใช่ว่าจะเป็นการเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงแบบไร้กฎเกณฑ์ใด ๆ หากแต่เป็นไปตาม

                       กฎเกณฑ์ ๓ ประการ คือ

                                  (๑) การแปรสภาพจากปริมาณไปสู่คุณภาพ

                                  (๒) เอกภาพและความขัดแย้งของสิ่งที่ตรงกันขาม
                                                                       ้
                                  (๓) การปฏิเสธย้อนปฏิเสธ๕๑


                       ๒.๓ อภิปรัชญาในอภิธรรมปิฎก (Metaphysics in AphidhammaPitaka)

                                                                                                   ั
                                      ุ
                                 พระพทธศาสนาเถรวาทมีแนวคิดทางปรัชญาที่โยงใยกันเป็นระบบ (System) อนรัดกุม
                       พอที่จะจัดเป็นพทธปรัชญาเถรวาท ภาพรวมแห่งระบบนั้นปรากฏไม่ชัดเจน เพราะนักศึกษาพทธ
                                                                                                       ุ
                                     ุ
                       ปรัชญามักให้ความสนใจต่อแนวคิดเฉพาะเรื่อง เช่น อริยสัจ ๔ ปฏิจจสมุปบาท ซึ่งมีอยู่กระจัด
                                                                                                   ั
                                                                  ั
                       กระจายในพระไตรปิฎกโดยไม่ใส่ใจเรื่องความสัมพนธ์ระหว่างแนวคิดเหล่านั้น ความสัมพนธ์แห่ง
                                                                                                ุ
                                                   ื่
                                                                           ุ
                       แนวคิดทางปรัชญาที่ส าคัญ ๆ เพอแสดงภาพรวมของระบบพทธปรัชญาเถรวาทพระพทธเจ้าทรง
                       แสดงเทศนาในฐานะเป็นค าสอนทางศาสนาก็จริง แต่ในค าสอนนั้นก็มีแนวคิดทางปรัชญาแทรกอยู่
                       ศาสนาในอนเดียทั่วไปแยกไม่ออกจากปรัชญา ทั้งนี้เพราะคัมภีร์พระเวทของศาสนาพราหมณ์ไม่ได้
                                ิ
                       เป็นที่ยอมรับของ ศาสนาฝ่ายนาสติกะ คือ พระพทธศาสนาและศาสนาเชน การปะทะโต้แย้งทาง
                                                                 ุ
                                                                              ั
                       ความคิดระหว่างศาสนาพราหมณ์กับศาสนานาสติกะท าให้ปรัชญาพฒนาในร่มธง ของศาสนา ศาสนา
                       แต่ละศาสนามุ่งเสนอค าสอนเกี่ยวกับโลกและชีวิตอย่างมีเหตุผล มีระบบ
                                                                                 ๕๒
                                                                                         ุ
                                 ค าสอนเหล่านั้นได้สร้างโลกทัศน์ให้กับศาสนิก โลกทัศน์ของชาวพทธย่อมต่างจากโลก
                                                                            ิ
                       ทัศน์ของพราหมณ์ โลกทัศน์นั้นแหละ คือปรัชญา นักปรัชญาอนเดียเรียกว่า ทรรศนะ (Darsana)
                       แปลว่า การหยั่งเห็นสัจธรรม (Vision of Truth) ทรรศนะนี้ก็ คือโลกทัศน์นั่นเอง โลกทัศน์ คือมุมมอง
                                                       ื่
                       ชีวิตที่ มนุษย์ใช้ตีความประสบการณ์เพอเลือกทางด าเนินชีวิต มนุษย์ทุกคนมีโลกทัศน์ด้วย กันทั้งนั้น





                                                   ั
                                   ั
                                 ๕๐ ชยวัฒน์ อัตพัฒน์, ปรชญาตะวันตกสมัยใหม่ ๒, (กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามค าแหง
                       ,๒๕๔๕), หน้า ๒๒๗.
                                 ๕๑ อ้างแล้ว.
                                                                   ุ
                                                                                ั
                                 ๕๒  พระเมธีธรรมาภรณ์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต),พทธศาสนากับปรชญา, (กรุงเทพมหานคร: ม.ป.ท.
                       ๒๕๓๓), หน้า ๒.
   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67