Page 60 - นาวิกศาศตร์ กรกฎาคม ๒๕๖๑
P. 60
ี
่
�
ุ
ี
ี
ุ
ี
่
ั
้
ั
ยทธวิธทดทสดในการทาลายแนวตงรบของทหาร ไม่สาคัญเท่ากับ “ความกล้าหาญ” ในการรบและ
�
ญี่ปุ่นให้ได้อย่างเด็ดขาด ก็คือการเข้ารบในระยะประชิด เขาคิดว่าไม่มีส่งใดจะพิสูจน์ทหารได้ดีเท่ากับการปฏิบัติการ
ิ
�
ิ
ิ
ั
ึ
ิ
ั
ิ
ั
่
ทหารนาวกโยธนอเมรกนจงได้รบคาสงให้ “ตดดาบ” รบในสมรภูมิ
ื
ิ
ื
ื
ปลายปืน แล้วเคล่อนเข้าหาข้าศึก พร้อมด้วย “เคร่อง เม่อเร่มการรบท่อิโวจิมา กองร้อย “เอ็คโค่” ของเขา
ี
ี
ั
ึ
ฉีดไฟ” ซ่งถูกนามาใช้ในการเผาทาลายฐานท่ม่นของ ถูกจัดให้อยู่ใน คล่นการบุกคล่นท ๙ โดยทาหน้าท่เป็น
�
ี
�
ี
ื
่
ื
�
ึ
ี
ทหารญ่ปุ่นซ่งขุดลงไปในดินและสร้างด้วยคอนกรีตอย่าง กองหนุน ในวันแรกที่โดแนล เจ. ราฟฟ์ ไปถึงเกาะ เขาใช้
แข็งแรง เวลาเกือบท้งวันหมดไปกับการขุดสนามเพลาะในบริเวณ
ั
ิ
ื
ั
เม่อส้นแสงอาทิตย์ในวันน้น แม้ทหารนาวิกโยธิน ที่อยู่ห่างจากชายหาดเพียง ๓๐๐ หลา
จะสามารถรุกคืบหน้าไปได้ประมาณ ๑๐๐ หลา แต่ก็เป็น แต่สถานะในการเป็นกองหนุนของราฟฟ์ก็หมดไป
ต�าแหน่งที่อยู่ใกล้เชิงภูเขาไฟ อย่างรวดเร็ว เพราะเม่อถึงเวลา ๕ โมงเย็น มีคาส่งให้
�
ั
ื
ี
่
ตามรายทางท่ผ่านมา คอซากฐานทมนและบงเก้อร์ กองร้อย “เอ็คโค่” เคล่อนกาลังติดตามกองร้อยท่เป็น
ั
�
ื
ี
่
ั
ื
ี
ของทหารญี่ปุ่นซึ่งกลายเป็นเถ้าถ่านไม่ต�่ากว่า ๕๐ แห่ง หัวหอกการบุกตะลุยข้ามเกาะเข้าทาลายทหารญ่ปุ่นท ี ่
�
ี
ี
และเป็นท่ฝังร่างของนักรบบูชิโดท่ต่อสู้อย่างห้าวหาญ กระจัดกระจายอยู่โดยรอบ
ี
ื
ั
และสมศักดิ์ศรีเช่นกัน ในคืนวันน้น กองร้อยเอ็คโค่เคล่อนตัวไปวางกาลัง
�
ในวันต่อมาซ่งเป็นวันท ๓ ของการโจมตีเพ่อยึดยอด อยู่ใกล้กับเนินลูกหนึ่ง
ื
่
ึ
ี
ี
ื
ั
เขา “ซูริบาชิ” ทหารนาวิกโยธินอเมริกันยังคงเดินหน้าต่อ เน่องจากตลอดท้งวันท่ผ่านมา ทหารของกองร้อย
ี
ไปเพ่อท�าลายรังปืนของญ่ปุ่นทีละแห่ง เกือบทุกกองร้อย เอ็คโค่แทบไม่ได้ยิงต่อสู้กับข้าศึกเลย พวกเขาจึงรู้สึกว่า
ื
ต้องต่อสู้กับข้าศึก ท้ง ๆ ท่สูญเสียกาลังพลไปมากกว่า มันเป็นวันแห่งความเงียบสงบ และพ้นท่ซ่งพวกเขารักษา
�
ี
ื
ี
ึ
ั
ึ
ครึ่ง และในช่วงนั้นก็มีทหารอเมริกันอีกคนหนึ่งที่ปฏิบัติ อย เป็นเพียงพ้นท่ส่งกาลังบารุงของข้าศึกซ่งถูกละท้งและ
ื
ี
�
ิ
�
ู่
้
ั
ั
ุ
ู
การอย่างโดดเด่นจนได้รบเหรยญกล้าหาญชนสงสดของ หมดความส�าคัญแล้วดังนั้นจึงไม่น่าจะมีอันตรายเกิดขึ้น
ี
ประเทศสหรัฐอเมริกาเช่นกัน หลังจากวางก�าลังเรียบร้อย ผบ.หมวดก็เรียกราฟฟ์
เขาคือสิบเอกโดแนล เจ. ราฟฟ์ อายุ ๒๑ ปี สังกัด มาพบและสั่งให้ไปเดินตรวจแนวด้วยกัน
ั
�
กองร้อย “เอ็คโค่” กองพันนาวิกโยธินที่ ๒ ทันใดน้นท้งคู่ก็ถูกข้าศึกยิงเข้าใส่ และน่นจึงทาให้
ั
ั
เรื่องราวของโดแนล เจ. ราฟฟ์ ค่อนข้างจะแตกต่าง พวกเขารู้ว่าบริเวณดังกล่าวม “บังเก้อร์ใต้ดิน” ของทหาร
ี
จากวีรบุรุษคนอื่น ๆ เพราะเขาเริ่มต้นด้วยการเป็นทหาร ญี่ปุ่นซึ่งถูกซ่อนพรางไว้อย่างมิดชิด
ที่เพื่อนร่วมสังกัดส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีใครพึงพอใจนัก ทหารนาวิกโยธินกลุ่มหน่งได้เข้าช่วยเหลือ ผบ.หมวด
ึ
โดยเฉพาะผู้บังคับบัญชาของราฟฟ์ ต่างมีความรู้สึก กับราฟฟ์และโจมตีบังเก้อร์ทหารญี่ปุ่นด้วยระเบิดมือ
ี
ว่าเขาเป็นทหารท่ไม่ค่อยรักษาระเบียบวินัย เพราะราฟฟ์ ท่ามกลางกลุ่มควันจากการระเบิด ทหารญี่ปุ่นที่อยู่
มักจะแสดงอาการไม่พอใจและบ่นว่าอยู่เสมอเม่อได้รับ ในบังเก้อร์และยังไม่ตาย พากันว่งหนีออกมา ราฟฟ์
ิ
ื
ค�าสั่งที่ตนเองเห็นว่าไม่มีเหตุผลเพียงพอในการปฏิบัติ จึงยิงเข้าใส่ด้วยปืน “เอ็มวัน” ของเขาจนกระสุนหมด
่
อาทิเช่น เขาไม่เห็นความจาเป็นของการ “สวม และสามารถสังหารข้าศึกได้ถึง ๘ คน ส่วนคนท ๙
�
ี
หมวกเหล็ก” ออกรบและเลือกท่จะสวมหมวกเบสบอล เขาแทงด้วยดาบปลายปืนจนเสียชีวิตคาที่
ี
แทน ถึงแม้ทหารหลายคนท่อยู่ในหมวดเดียวกับเขา นั่นเป็นครั้งแรกที่โดแนล เจ. ราฟฟ์ ซึ่งไม่มีใครชอบ
ี
จะแสดงออกอย่างชัดเจนถึงการไม่ยอมรับโดแนล ได้พิสูจน์ตนเองให้ทุกคนได้เห็นว่าเขาเป็น “นักรบ”
ั
ื
เจ. ราฟฟ์ แต่เขาก็ไม่สนใจ เพราะคิดว่าเร่องต่าง ๆ เหล่าน้น ของนาวิกโยธินที่เชื่อถือได้
58 นาวิกศาสตร์ ปีที่ ๑๐๑ เล่มที่ ๗ กรกฎาคม ๒๕๖๑
